പൊട്ട ഫൽഗുന കാട്ടാളനല്ലിവൻ

മട്ടലർബാണദേവനെ-

ചുട്ടുപൊട്ടിച്ചവനെ നീയമ്പെയ്തു

പൊട്ടിച്ചാൽ നീയും നഷ്ടമാം

 

ഗോത്രജേ എന്റെ ഗാത്രമശേഷവും

കൂർത്തുമൂർത്ത ശരങ്ങളാൽ

പാർത്തുകാൺക മുറിച്ചൊരു പാർത്ഥന്റെ

മൂർത്തി ഞാൻ തകർത്തീടുവൻ

 

കാട്ടാളവേഷമൊടു മട്ടലർബാണവൈരി

ചട്ടറ്റ പാർത്ഥനൊടു ധൃഷ്ടതരം നിയുദ്ധം

പെട്ടെന്നു ചെയ്തളവും ദൃഷ്ടി ചുവന്ന കാന്തം

ദൃഷ്ട്വാ ഗിരീന്ദ്രതനയാ വിനയാജ്ജഗാദ.

ഹന്ത മുൻപരുൾചെയ്തപോലല്ലിപ്പോൾ

ചെന്തീക്കണ്ണു പുകയുന്നു

വിരവിൽ വരിക ദുർമ്മതേ ! പൊരുവതിന്നു

കിരാത, നിന്നൊടു പൊരായ്കിൽ

കുരുകുലജാതനായ പുരുഷനല്ലെടാ ഞാനും

പരമിശവനറിക നരകഹരൻ മമ

ശരണമെന്നറിക പെരിയ ദുരാത്മൻ !

 

ചൊല്ലേറും വീരനല്ലോ നീ വില്ലന്മാർ തവ

തുല്യന്മാരാരുമില്ലല്ലൊ

കല്യ ! നീയെന്നെയിപ്പോൾ കൊല്ലുവാനെയ്ത ബാണം

തെല്ലു കണ്ടുകണ്ടില്ലെട മൂഢ

നല്ലബാണമിതു വെല്ലുകയെങ്കിൽ.

 

ദുഷ്കയ്യ നീയിക്കണക്കേ ധിക്കാരവാക്കു

ചൊൽക്കൊള്ളും മുക്കണ്ണരേയും

ചക്രപാണിയേയും പഴിക്കുന്ന നിന്നെക്കൊൽവാൻ

തക്കബാണമിത നോക്കു വരുന്നു

തടുക്ക നീയധികവിക്രമനെങ്കിൽ.

 

കള്ളകൃഷ്ണനെന്നുള്ളവൻ കൊള്ളാം ചങ്ങാതി

ഭള്ളിൽ കുറവുള്ളോനല്ലേ?

വെള്ളയിൽ നിങ്ങൾക്കുള്ള ദൈവമേതെന്നുള്ളതും

വിള്ളുതിന്നു മുതുവെള്ളരുതേറിയ

വെള്ളിമലയനെന്നുണ്ടൊരു കള്ളൻ

 

 

മൃത്യുവന്നെത്തുകയാലേ മൃത്യുഞ്ജയനെ

അത്ര നിന്ദിച്ച നിന്നുടെ

മസ്തകമസ്ത്രമെയ്തറുത്തെറിഞ്ഞീടുവൻ ഞാൻ

ഉത്തമോത്തമൻ കൃഷ്ണനെന്റെ സഖി

നിത്യപുരുഷനുടെ പത്തുകളാണെ 

 

കേട്ടിട്ടുള്ള കാട്ടാളൻ ഞാൻ സ്പഷ്ടമേ നിങ്ങടെ

ചിട്ടവട്ടങ്ങളൈവരും (ചട്ടവട്ടങ്ങളെവരും എന്നും പാഠഭേദം)

കൂട്ടമേ നിങ്ങൾ പുലയാട്ടുള്ളവരല്ലയോ

ശിഷ്ടകാമനുടെ നഷ്ടദനധികം

ഇഷ്ടസേവകനുമൊട്ടുമില്ല കുറ

 

പല്ലവി:

ദുഷ്ടാ കാട്ടാളാ, വന്നെന്നെ തൊട്ടതിനാലേ നഷ്ടമാക്കുവൻ നിന്നെ ഞാൻ
 

അനുപല്ലവി:

എട്ടുദിക്കിലും പുകൾപെട്ടോരർജ്ജുനനഹം

വിഷ്ടപൈകഗുരുമട്ടലരമ്പനെ നഷ്ടമാക്കിയ പുരാനുടെ ഭജനേ.