ഇത്ഥം വ്യാധാകൃതീശൻ ഗിരിവരതനയാം സാദരം ചൊല്ലുമപ്പോൾ

ബദ്ധക്രോധേന പന്നിത്തടിയനരിയദുഷ്ടാസുരൻ മൂകവീരൻ

അത്യുച്ചം നാദമോടും വലയുമറുതിചെയ്താശു ചാടുന്നനേരം

മൃത്യോർമൃത്യോശ്ശരം കൊണ്ടലറിയുടനടുത്താശു പാർത്ഥന്റെ നേരേ

 

വൃത്രവൈരിജനുമസ്ത്രമൊന്നധിക ബദ്ധസംഭ്രമമയച്ചതും

പോത്രിവീരനു തറച്ചു വീണവനുമത്ര പാർത്ഥനുടെ സന്നിധൗ

ചീർത്തകോപമൊടു പാർത്ഥനോടുടനടുത്തു മൃത്യുഹരനെത്രയും

പത്തുദിക്കടയുമെത്തുമൊച്ചയൊടുമിത്ഥമർജ്ജുനമുവാച സഃ

 

പല്ലവി:

കുന്തീതനയനവൻ വെന്തുപോയെന്നാകിലോ

ചിന്തിച്ചാലുണ്ടാക്കാമല്ലോ !

ഹന്ത സന്താപമിതു ചിന്തിക്കവേണ്ട ചെറ്റും

പൂന്തേന്മൊഴിയേ പാർവ്വതി !

 

അന്തികെ നീയും കൂടെ ചന്തമോടു പോരേണം

സന്താനവല്ലി ബാലികേ !

സന്തോഷമോടു ചില സാന്ത്വനവാക്കുകൊണ്ടു

ശാന്തനാക്കുവാനായെന്നെ.

അപ്പോലെ എന്നു ഭവാൻ കല്പിച്ചു പിന്നെ യുദ്ധം

ഏല്പാനെന്തൊരു സംഗതി

ചൊൽപ്പൊങ്ങും സുരാരികൾ മുപ്പുരാസുരന്മാരെ

എൾപ്പൊരിചെയ്ത ദൈവമേ !

നിൽപാനാളാമോ ഭവാൻ കെൽ‌പോടെതിർത്താൽ പാർത്ഥൻ

അൽപമാനുഷനല്ലയോ ?

മൽപ്രാണനാഥ പാർത്ഥനിപ്പോഴേ വേണ്ടുംവരം

എപ്പോരും നൽകുകല്ലല്ലീ !

 

ധന്യേ വല്ലഭേ ഗിരികന്യേ നമ്മുടെ വല

തന്നിൽ വന്നൊരു പന്നിയായ്

മന്നവൻ പന്നഗദ്ധ്വജൻ തന്നുടെ സഖി മൂക-

നെന്ന ദുഷ്ടാസുരൻതന്നെ

കൊന്നുകളവൻ കരിക്കുന്നുപോലുള്ളവനെ

പിന്നെ വിജയൻതന്നോടും

നന്നായിക്കലഹിക്കാമെന്നിയേ കോപം പാർത്ഥൻ-

തന്നോടുമില്ലിന്നെന്നുള്ളിൽ

 

മുല്ലബാണാരേ, മമ വല്ലഭ ചൊല്ലുകയ്യോ,

വല്ലാതെ തവ നേത്രങ്ങൾ

ചൊല്ലാവല്ലാതെ ചുവന്നല്ലോ കാണുന്നു പണ്ടു

മല്ലീശരനെകൊല്ലുന്നാൾ

അല്ലാതിങ്ങിനെ കണ്ടിട്ടില്ലാ ഞാനതുകൊണ്ടു

മല്ലാരിപ്രിയ ! ചൊല്ലുന്നേൻ

ചൊല്ലേറും പാണ്ഡവനു നല്ലപോലെ വരങ്ങ-

ളെല്ലാമേ നല്കുകല്ലല്ലീ

 

ഇത്ഥം നിവേദ്യ ഗിരിപുത്രീം പുനസ്സഖലു മൃത്യുജ്ഞയൻ ത്രിപുരഹന്താ

ഭക്തജനപാലൻ--മുക്തിദസുശീലൻ--

മത്തഗജവക്ത്രമുഖപുത്രരൊടുമദ്രിവര-

പുത്രിയൊടുമെത്രയുമുദാരം

 

ചട്ടറ്റ വമ്പുടയ കാട്ടാളവേഷമൊടു 

കാട്ടിൽ കരേറിയതുനേരം

എട്ടുദിശിയും പരിചിൽ ഞെട്ടിന നിനാദമൊടു 

കാട്ടർകുലമായരിയ ഭൂതം

 

വേട്ടയ്ക്കു വട്ടമിടകൂട്ടിച്ചുഴന്നരിയ 

കാട്ടിന്നകത്തു വടിവോടേ

ഒട്ടൊഴിയെ മൃഗതതിയെ വട്ടമിടയിട്ടുവല-

കെട്ടിവിളിയിട്ടു പരമേശൻ

 

യുക്തമിതു മദനനു മതിമുഖി ചതികരുതുകയതിനാൽ

അതിനൊടു സമമിതു ബത പനിമതികുലപതിയല്ലേ

അതവരതതിയുടെ വിഹതിയെ മതിയതിലിതു കരുതി

കൃതതപമൊടു മമ മതിയിലുമിതു കുതുകമൊടുദിതം

മാനുഷനാമർജ്ജുനനുടെ മാനം കളവതിനായ്

മാനിച്ചു ഭവാനേൽപ്പതു നൂനം ചിതമല്ലേ

മീനദ്ധ്വജനെപ്പോലാവാർജ്ജുനനവനല്ലേ

ദീനപ്രിയ, മേനേ ഹൃദി ഞാനെൻ ഭഗവാനേ!

കേട്ടാലും അതിന്നുണ്ടൊരുകൂട്ടം വിധമതു നീ

ചട്ടറ്റ വപുസ്സോടൊരു കാട്ടാളനതായ് ഞാൻ

കാട്ടിൽക്കയറിച്ചിലനായാട്ടുകൾ തുടരുമ്പോൾ

പെട്ടെന്നവോടൊരു ശണ്ഠകൂട്ടാൻ വഴിയുണ്ടാം

നിൻകഴലിണയും കനിവിലവൻ കരുതി വിശങ്കം

കിങ്കരനാം കുരുകുലജമദം കളവതിനായി

കിംകലയസി ചെങ്കനൽനയനാങ്കിതമുടയോനേ

പങ്കജശര ഹുംകൃതിഹര, ശങ്കര, ശിവശംഭോ!