വിരാടൻ (വിരാട രാജാവ്)
വിരാട രാജാവ്
സുദിനം നിങ്ങളെ കാൺകയാൽ
മന്നിലിഹ നിന്നൊടുപമാനം
അക്ഷംകൊണ്ടൊന്നെറിഞ്ഞാൻ നൃപതി
ധിക്കാരിയായ നീയും
എന്നും പകിട പന്തിരണ്ടു വീഴും
ചൂതുകളിച്ചിടേണമിന്നഹോ
ജീവിതത്തിലാഗ്രഹ
ജീവിതത്തിലാഗ്രഹമുണ്ടാകിലോ
കേവലമിതു കേളെടാ!
സാവധാനം വന്നു ഗോധനങ്ങൾ തന്നു ,
ചേവടിത്താരിണകൾ തൊഴുതഥ
സേവകോ ഭവ ഝടിതി മമ യുധി.
പല്ലവി
കല്യനെങ്കിൽ നില്ലെടാ! ഗോകുലചോരാ!
കല്യനെങ്കിൽ നില്ലെടാ.
കല്യനെങ്കിൽ നില്ലെടാ
സുയോധനനിയോഗതോ നിശി സ യോധനാഥോ യദാ
വിരാടനൃപഗോധനം കില മഹാധനം നീതവാൻ
തദാ കലിതസാധനോ ഭടജനൈസ്സഹായോധനേ
രുരോധ സ മഹീപതിഃ പഥിവിരോധിനം സായകൈഃ
പല്ലവി
കല്യനെങ്കിൽ നില്ലെടാ ഗോകുലചോര
കല്യനെങ്കിൽ നില്ലെടാ.
അനുപല്ലവി
തെല്ലുമിഹ മമ മനസി ശൃണു ഭയമില്ല
തവ ചതികൾകൊണ്ടയി ജള!
ചരണം
മണ്ഡലാഗ്രംകൊണ്ടു ഞാൻ നിന്റെ
ഗളഖണ്ഡനം ചെയ്തധുനാ
ദണ്ഡപാണിപുരം തന്നിലാക്കീടുവൻ
ചണ്ഡരിപുമദഖണ്ഡനേ ഭുജദണ്ഡമിതു
ശൗണഡതരമറിക നീ.
സമയം മതിമോഹനം
ശ്ലോകം
സുരതരുചിതമുച്ചൈർന്നന്ദനം നിന്ദയന്തീം
സുരഭിലതരുവല്ലീമണ്ഡിതാം പുഷ്പവാടീം
സുരതരുചിതചിത്തഃ പ്രാപ്യ രാജാ കദാചിൽ
സുരുചിരതനുവല്ലീം പ്രേയസീമേവമൂചേ
പല്ലവി
സമയം മതിമോഹനം മമ
സമീപമതിൽ വന്നീടുക നീ നല്ല.
അനുപല്ലവി
രമണീയത കലരും മലർവാടിയിൽ
രതിനായക കളിയാടുവതിനു നല്ല.
ചരണം 1
നന്മയോടിന്ദ്രവരാശതയാകും
പെണ്മണി തന്നുടെ മുഖമിദമധുനാ
വെണ്മതി രാഗമിയന്നതിവേലം
ചുംബതി കാൺക നിതംബിനി മൗലേ!
അംബുജമിഴി! ശശിബിംബമുഖി! വിജിത-
ബിംബമധരമവിളംബം തരിക.
ചരണം 2
കോകിലകാമിനി പാടീടുന്നു,