ഗോപികാജാരനാമിവനെ കാൽ കഴുകിക്കയാലിന്നു
യാഗമദ്ധ്യേ ഭവാന്മാരെ ആകവേ സംഹരിപ്പൻ
(നില്ലുനില്ലെട പാണ്ഡുപുത്രപശോ- പോരിനാളെങ്കിൽ
നില്ലുനില്ലെട പാണ്ഡുപുത്രപശോ)
 

വീരനാം ഞാൻ ശിശുപാലൻ
ഭീരുവെന്നോ നിന്റെ പക്ഷം?
പോരിനെന്നോടിന്ദ്രനിന്നും
നേരെ നിന്നീടുമോ മൂഢ?
(നില്ലുനില്ലെട പാണ്ഡുപുത്രപശോ- പോരിനാളെങ്കിൽ
നില്ലുനില്ലെട പാണ്ഡുപുത്രപശോ)

ശ്ലോകം
ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥേ സധർമ്മാത്മജനഥ വിധിവദ്യാഗമൻപോടു ദീക്ഷി-
ച്ചന്നൊന്നിച്ച ഗ്രപൂജക്കഖിലജനഗുരും കൃഷ്ണമഭ്യർച്ച്യ പീഠേ
ധന്യോസൗ തൽ പദാബ്ജം കനിവൊടു കഴുകിച്ചാശു പൂജിക്കുമപ്പോൾ
വന്നോരുൾക്കോപമോടും സഭയിലതിഖലൻ ചൈദ്യനിത്ഥം ബഭാഷേ.

പദം
ആരെടായീസ്സഭയിങ്കൽ-
ചോരനാമീ ഗോപാലനെ
പാരാതെ കാൽ കഴുകിച്ചു-
പൂജചെയ്തതത്യത്ഭുതം

ആരിവനെ മാനിക്കുന്നു
നാരീജനങ്ങളല്ലാതെ
പാരം പിഴച്ചിതു യാഗം
ഓരോന്നേവം നിനക്കുമ്പോൾ

ശ്ലോകം
ശിഷ്ടന്മാരഥ രാജവൃന്ദമഖിലം വിപ്രാദി നാനാജനൈഃ
തുഷ്ട്യാ പാണ്ഡവ മന്ദിരത്തിലഴകോടെത്തീടിനാര്‍ സർവ്വരും
പെട്ടെന്നക്കഥ കേട്ടു ചേദിനൃപതീ രൂക്ഷാകൃതി സ്തൽക്ഷണം
രുഷ്ടോ സൗ ശിശുപാലനട്ടഹസിതൈരിത്ഥം ബഭാഷേനുജം.

ചണ്ഢവീരസോഢാ ബല! കിം
പാണ്ഡുതനയ മൂഢ!
ഭിണ്ഡിപാലതാഡനങ്ങൾകൊണ്ടു നിൻ
കണ്ഠമിന്നു ഖണ്ഡയാമി ഷണ്ഡ!
(ഗാഢമിന്നു വാടാ രണത്തിനു ധീരനെങ്കിൽ മൂഢ!)

ശൃണുത ഗിരം മേ സർവേ യൂയം
ശൃണുത ഗിരം മേ
ധരണീപതി ധർമ്മജനിഹ ചെയ്തൊരു
ധരണീപതിഹേളനമിന്നോർത്താൽ
കരളതിലിന്നുമമ വളരുന്നു കോപമേറ്റം
വിരവിലൊരു ഗോപാലം വരിച്ചതുമഗ്രേ കാൺക
ഗോകുലത്തിലിവൻ വളർന്നതും പിന്നെ
ഗോപികമാർ വീട്ടിൽ വെണ്ണകവർന്നതും ചില
ഗോപരമണിമാരെപ്പുണർന്നതും ഭൂപചിഹ്നമില്ലാത്തതും
താപം നൽകിയതും മാതുലനു
താപം പൂതനയ്ക്കങ്ങു നൽകിയതും
കാപട്യം കൊണ്ടിവൻ വൈദർഭിയെ വേട്ടതും നല്ല
ഭൂപന്മാരിരിക്കവെ യാദവനെപ്പൂജിക്ക
കോപി ചെയ്കയില്ലേവം ഭൂപതിവരരേ
ജാതിയിന്നതെന്നിവനറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ പിന്നെ-