നന്ദനനെ മാതാവിന്നായ് നൽകുവാൻ

വന്നവൾ ഞാൻ,

നന്ദനനില്ലാതെ പോകുന്നു ഞാൻ

കുമുദകുന്ദശശാങ്കരമ്യേ മധുപഗീതവിലോലയാമേ

യമുനാതീരവിഹാരീ ഹരിഃ
 

കളഹസിതലോകനാലപിച മധുരതരമുരളീരവൈഃ

രമയാമാസ ഗോപവനിതാഃ
 

വലയനൂപുര മേഖലാധ്വനികലിതസഞ്ചലിതാംഗഹാരൈഃ

നനൃതുഃ പരിതോ ഗോപികാഃ
 

മഥിതമന്മഥരാസലീലാചരിതമാസകലം വിചിത്രം

 

യോഗേശ്വരൻ അല്ലെയിവൻ ഗോപികാരമണൻ

വൃന്ദാവനേ വാണു ഗോപാലദാരകൈഃ പശു-

വൃന്ദമായ് വനേ വേണുസുധാലോലൻ
 

ബകവ്യാളകാളിയ വിഷജലഭീത-ഗോപ

സ്വജനഹൃദ്രുജാം നീക്കി

ഗിരിധരൻ ഗോവിന്ദൻ

 

ഗോവിന്ദനെന്നു നാമം ഗോവർദ്ധനോദ്ധാരകൻ

ആമ്പാടിഗൃഹം തോറും ചെല്ലമായ് ചെന്നിവൻ

വല്ലാതെ വിശക്കുന്നു ചൊല്ലി യാചിച്ചീടും
 

വലവിമാർ നൽകും നല്ലപാൽവെണ്ണ തിന്നു

സല്ലീലം വിജനേ ഇല്ലങ്ങളിൽ ചെന്നു
 

ദധിപയസ്തേയാദ്യനവധി ചേഷ്ടിതം-ഗോപ

വനിതമാർ വന്നുചൊല്ലും പരിഭവം സകലവും

 

ഗോരസചോരൻ ഗോപകുമാരൻ

ദധിമഥനകാലേ ബാലചരിതവിചാരം ചെയ്തു

മരുവുന്നനേരം മമ സവിധേ വന്നൂ
 

സ്തന്യകാമൻ ശിശുഅ ചെന്താമരാക്ഷൻ - ദധി

മന്ഥാനം ഗ്രഹിച്ചെന്നോടൊന്നു കലഹിച്ചു

 

ജവേന തൈർക്കുടമുടച്ചൂ പിന്നെ

ശിചിസ്ഥിതം ഘൃതഘടം തകർത്തു
 

സുതസ്യ കർമ്മം നിരീക്ഷ്യ കോപാ-

ലുലുഖലേ ബത ബബന്ധ ദാമ്നാ

 

ഗൃഹാങ്കണസ്ഥിത തരുദ്വയം - കണ്ടു

ലൂഖലത്തെ വലിച്ചു ചെന്നവൻ
 

മറിച്ചതർജ്ജുനമരങ്ങളേയഥ

കുബേരപുത്രൗ മുമോച ശാപാത്

 

നന്ദകുമാരലീലകൾ ഭവദന്തികേ

ചൊൽവാനിന്നു വന്നു മേ യോഗം

 

ശ്രവണമംഗലമിതു പ്രമാത്ഭുതം - ശൃണു

പശുഗോപപാലന ചരിതമഖിലം

 

ബാലഘാതിനീ ഘോരാ പൂതനതൻ

പ്രാണനേയും പാനം ചെയ്തവൻ
 

ബാലവദനേ കണ്ടു ലോകമീരേഴും

ഭയമോഹിതാ എന്നെ പുണർന്നു മുകർന്നു കണ്ണൻ

 

വാസുദേവനെന്നല്ലോ നാമകരണം ചെയ്തു

മാതാവു ചൊന്ന മൊഴികേട്ടു മുകുന്ദനേവം

ആനീതവാൻ ക്ഷണമപത്യമനുപ്രവിഷ്ടാം

ഗോലോകപാലന കഥാമൃതഗീതസക്താം

യദ്ദേവകീസവിധമത്ര സതീം യശോദാം

 

ദേവകീദേവി, പാവനചരിതേ!

സാദരം തൊഴുന്നേൻ, യശോദ ഞാൻ

 

ചാപപൂജകാണ്മാൻ വ്രജവാസികൾ വയം - ബല

രാമകൃഷ്ണന്മാരോടും ആഗമിച്ചിവിടെ

 

രോഹിണീസുതൻ ബലരാമനും മാമക

പ്രാണാധാരൻ കൃഷ്ണനും സുകൃതിനീ,

 

താവക തനൂജന്മാരെന്നു ജാനേ നിയതം