പദം
ഉത്തമപുമാനുടയ ഹസ്തതലമുക്തനായ്
എത്രയും രണശിരസി വിലസുന്ന നീ

മത്തരിപു ഗളഗളിത രക്തരക്താകൃതേ
പ്രത്യുഷസി സമുദിതവികർത്തനൻ പോലെ

ജയ ജയ രഥാംഗവര! ദീനബന്ധോ!

ദുഗ്ദ്ധാബ്ധിമദ്ധ്യമതിൽ മുഗ്ദ്ധാഹിവരശയനം
അദ്ധ്യാസിതനായ പത്മനാഭൻ

ബദ്ധാദരമെന്നിൽ പ്രീതനെന്നാകിലിന്നു
അത്രിതനയൻ താപമുക്തനാകും

ശ്ലോകം
മുനീന്ദ്രേ കാളിന്ദീതടമടതി മാദ്ധ്യന്ദിനവിധിം
വിധാതും സ്വച്ഛന്ദം ചിരയതി മുഹൂർത്താർദ്ധവിരതൗ
നൃപേന്ദുർദ്വാദശ്യാം രചയിതുമനാഃ പാരണവിധിം
ന്യഗാദീദേകാന്തേ നിരവധിക ചിന്താപരവശഃ

പദം
അത്രിമാമുനിനന്ദനാ അത്ര നിന്നെക്കാൺക മൂലം
എത്രയും പവിത്രനായ് ഞാൻ ഇത്രിലോകിതന്നിൽ

മംഗലാംഗന്മാരാം മുനിപുംഗവന്മാരുടെ സംഗം
ഗാംഗവാരിധിപോലെ പാപഭംഗകരമല്ലോ

എന്തു കരണീയമെന്നാൽ നിന്തുരുവടിയരുൾക
അന്തരംഗേ അതു ചെയ്‌വാൻ ഹന്ത കൗതുകം മേ

ദ്വാദശിയാംദിനമതിൽ സാദരം നീ വരികയാൽ
മോദം വളരുന്നു മമ ചേതസി മുനീന്ദ്രാ

പാരണചെയ്‌വതിനായ് നിൻ പാദയുഗം കൈതൊഴുന്നേൻ
കാരുണ്യനിധേ നീ കാമകല്പതരുവല്ലോ

കാളിന്ദീതടിനിതന്നിൽ കാല്യകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തുടൻ
കാലം വൈകീടാതെ മമ ചാലവേ വന്നാലും.

ചണ്ഡബാഹുദണ്ഡകലിത മണ്ഡലാഗ്ര പതനദലിത-
മുണ്ഡരായി വീഴുമവനിമണ്ഡലേ ദൃഢം

ദുഷ്ടരായ നിങ്ങളോടു ശിഷ്ടവചനമെന്തിനായി?
ധൃഷ്ടരെങ്കിൽ വരിക സമര ധരണി വീഥിയിൽ

സത്യനാകുമീശ്വരങ്കൽ ഭക്തി കൈവെടിഞ്ഞു ജഗതി
മത്തരായി വാണിടും കുമർത്ത്യരാരഹോ?

ശ്ലോകം
സ്വർദ്ധാമഹർമ്യമണിമഞ്ചവിരാജമാന-
മുഗ്ദ്ധാംഗനാനിവഹഗീതയശഃ പ്രരോഹഃ
സ്പർദ്ധാവഹം യവനസംഘമഥോ ജിഘാംസു-
ര്യുദ്ധായ ബദ്ധമതിരേഷ രുഷാ ബഭാഷേ

അവരെയിഹ സമരഭുവി അതിരഭസമൊടു
യമഭവനമതിലാക്കുമെൻ ഭുജധൃതകൃപാണം

ശ്ലോകം
അഥ കദാചിദനന്തപദാംബുജ-
പ്രസൃതമാനസമഞ്ജുമധുവ്രതഃ
സചിവമേവമുവാച സമാഗതം
സ ഭവനം ഭവനന്ദനവിക്രമഃ

പദം
മന്ത്രിവര! നിശമയ സുമന്ത്ര! വചനം മേ
സന്ത്രാസിതാശേഷവിമതവിതതേ!
ഈശനിൽ വിമുഖമാം ഇന്ദ്രിയകുലം
ക്ലേശാവഹമെന്നു കരുതുക ഭവാൻ
വാരിധികാഞ്ചിയാം ധരണി തന്നിൽ
ആരഹോ പറക ഹരിചരണ വിമുഖൻ?
നാരായണന്റെ പദനളിന ഭജനം
താരകം ഭവജലധി തന്റെ അറിയേണം.
 

ശ്ലോകം
നിർമ്മുക്തവൈരമൃഗയൂഥനിഷേവ്യമാണം
നീരന്ധ്രശാഖികുലനിഹ്നുതഭാനുബിംബം
സപ്രശ്രയം നൃപതിരാശ്രമമേത്യ ശാന്തം
സ പ്രസ്തുതസ്തുതി വസിഷ്ഠമൃഷിം വവന്ദേ