മധുകരതാരകാരചിതസ്ഫുടസരസിജസമമുഖി പികവാണി

അധുനാ നീയുരചെയ്ത മൊഴിയെന്റെ കർണ്ണയുഗ്മം

പൊളിച്ചീടുന്നു നഹി വദ

അങ്ങുപോവതിന്നുരചെയ്യൊല്ലാ രാമൻ

ഇങ്ങു വരുവാനരുൾചെയ്തല്ലൊ

മംഗലാകൃതേ മാരൻ എന്മീതിലതിതുംഗശരമാരി ചൊരിയുന്നു

അന്യവിധേയനഹമോർക്കിലോ ചേരും

എന്നാര്യൻ തനിക്കു നീ തരുണാംഗീ

എന്നാലതിന്നു മടികൂടാതെയങ്ങുതന്നെ ചെല്ലുക ഗജഗാമിനി

മല്ലികാശരനൊടു തുല്യനെ നൃപതല്ലജ ചൊല്ലെഴും വില്ലാളിയേ

നല്ലോർമണിയേ നീ മേ പതിയാവാനല്ലോ

രാമൻ നിന്നൊടു ചൊൽവാനരുൾചെയ്തു

രാകാരജനീശസമാനനേ നിന്നോടരുളിയതെന്തു രഘുപുംഗവൻ?

രമണീയതരശീലേ വദ ബാലേ നാരീരത്മനേ കമനീയകചഭാരേ

സൗമിത്രി ചൊന്ന മൊഴികേട്ടു നിശാചരീ സാ

രാമന്തികം സപദി പുക്കു ജഗാദ വൃത്തം

രാമേക്ഷണാ നിഗദിതാ രഘുപുംഗവേന

തം മാഗധേന്ദ്രതനയാതനയം ബഭാഷേ
 

വല്ലഭനാവതിന്നു ഞാനല്ലായെന്നു ചൊല്ലുകയിൽ

ഒല്ലാ വരിപ്പതു തവ നല്ലതല്ലേതും

അയ്യോയിതു ചെയ്യാതെ മാം കൈവെടിഞ്ഞീടൊല്ലാ

മയ്യിൽ നിന്നിൽക്കൊണ്ടു ഞാനും പൊയ്യല്ലേതുമേ

എന്നോടേവം മൊഴിവതുമിന്നു നിനക്കാമോ

ധന്യശീലേ ഒരുനാളും ചെയ്കയില്ല ഞാൻ