കല്യാണിതരുണമണി ചൊല്ലേറുമെന്റെ സഹജൻ

വല്ലഭനായിരിക്കും തേ സുലലാമേ ചല വാമേ

വല്ലഭയിലുമധികം നല്ലവൾ ഞാനല്ലയോതാൻ?

ഇല്ലയോ കരുണയെന്നിൽ ചപലാഹമബലാഹി

വല്ലഭയെനിക്കൊരുത്തിയില്ലായ്കിലിതേവം‌തന്നെ

മല്ലലോചനേയെന്നുടെ സഹജനു ചേരുമേ നീ

ഈ വനത്തിലനേകം നാളുണ്ടു ഞാൻ വസിച്ചീടുന്നു

കേവലം വരഭാവേനം വരനായി നീ മരുവാനായ്

രാകേന്ദുവദന നിന്നെയകമഴിഞ്ഞു കാൺകയാൽ

മോഹന, തെളിഞ്ഞു ഹൃദയം നളിനാക്ഷ രണദക്ഷ!

മല്ലികവളർകോദണ്ഡന്നല്ലലണയിക്കും മേനി-

യല്ലോ നിന്നുടൽ രാജൻ ധൃതകാണ്ഡ സുകോദണ്ഡ!

മാരശരബാധയേതുമൊരുനേരവും സഹിയാ

വരനാകണമിപ്പോൾ നീ നൃപജാതം തൊഴും‌പാദ!

മങ്കമാരടികൂപ്പും നീയെന്തീ വനത്തിൽ വാഴുന്നു

മങ്കയേ ചൊല്ലേണമേ മാനിനിബാലേ നീലവേണി

സുതനോ സുലളിതതനോ പീയൂഷവാണി

സുതനോ സുലളിതതനോ

ദശരഥനരപാലൻതോഴനാം ഗൃ‌ദ്‌ധ്രരാജൻ

ദശരഥസുതനാകും രാമനെക്കൊണ്ടുപോയി

നിശിചരലലനാ സാ രാവസ്യാനുജാതാ

സുരുചിരനിജവേഷാ രാമമേവം ജഗാദ
 

ഹന്ത രാമ മഹാമതേ! ഹഹ പങ്‌ക്തിരഥമഹീപാലകൻ

ബന്ധുവത്സലനിന്ദ്രലോകമുപേയിവാൻ മേ സഖാ.

അസ്തു സ്വസ്തി നിനക്കു രാഘവ യാമിയെന്റെ നിവാസം ഞാൻ

രാമ നീ മനതാരിലെന്നെ നിനയ്ക്കുമളവിഹ എത്തുവൻ

ഗൃദ്ധ്രരാജ മഹാമതേ, നിന്നെയത്ര ഞാൻ കരുതീടുന്നേൻ

മിത്രപാലകനാകുമെന്നുടെ താതമേവ ഹൃദംബുജേ

കൈകയീ വചസാ മഹീപതിയരുളി മാം വാഴ്വാൻ വനേ

സാകമിന്നു സഹോദരേണ ച സീതയാ വാഴുന്നു ഞാൻ

വൈരിവാരണകേസരീ ബത ശൗര്യവാൻ ദശരഥനൃപൻ

ചാരുനാകഗതോ മഹാത്മൻ താതനേവമമായി നീ

ഏവം പറഞ്ഞു മുനിമാർ നടകൊണ്ടശേഷം

ഗോദാവരീനികടപഞ്ചവടീവനാന്തേ

രാമൻ തയാ സഹജനോടുമുവാസ മോദാൽ

രാമം സമേത്യ സ ജടായുരുവാച ചൈനം