ശത്രുസൂദന! എൻ കാന്ത! ചിത്തജാകാര! കോമള!
മത്തകേസരിസുവീര്യ! ചിത്രം! നീ ഹതനായിതോ?
വീരനാം ഖരനെ മുന്നം ശ്രീരാമൻ കൊന്ന നാൾ തന്നെ
കരുതിനേൻ രാമചന്ദ്രൻ നരനല്ലായെന്നു ചിത്തേ  
ബലികളിൽ വരൻ രാമൻ ബാലിയേയും കൊന്ന നാളിൽ
ചിന്തയിൽ കരുതിനേൻ ഞാൻ ഹന്ത! രാമം നാരായണം.
ബന്ധിച്ചു സേതു ജലധൗ ഹന്തുമേവ വന്നു നിന്നെ
ചിന്തയിൽ കരുതുന്നേൻ ഞാൻ ഹന്ത! രാമം നാരായണം.
അന്നു ഞാൻ ചൊന്നതു ചിത്തേ നന്നിയെന്നു കൊണ്ടില്ലല്ലോ
എന്നതിനാലിന്നു നിന്നെ ധന്യശീലേ! പിരിഞ്ഞു ഞാൻ.
ഉൾപ്പൂവു തെളിഞ്ഞു നിന്നെ ശില്പമായി രമിച്ച ഞാൻ
അല്പഭാഗ്യയായിദാനീം മൽപ്രിയ! എൻ ജീവനാഥ!

അംശുമാലിതുല്യകാന്ത, കിംശുകസുമാരുണാക്ഷ,
വംശവും നശിച്ചശേഷം സംശയമെന്തങ്ങുണ്ടാവാൻ,
ഇത്രനാളും നിന്നുടയ ചിത്തതാരിലില്ലാതൊരു
അത്തലിപ്പോളുണ്ടായതു ചിത്രം ചിത്രം ജീവനാഥ!
 

ധൈര്യരാശേ ധന്യശീല, ശൗര്യരാശേ ശൂരർ മൗലേ
ഭാര്യയാകും ഞാനുരയ്ക്കും കാര്യമായ മൊഴി കേൾക്ക
ത്വൽക്കനിഷ്ഠദൈന്യംതാനും തൽഖരാദിവധംതാനും
സൽകൃതേ മാരീചവധം നല്ലബന്ധബാലിവധം
അക്ഷസൈന്യനിധനവും രാക്ഷസയൂഥപവധം
അക്ഷോഭ്യൻ കുംഭകർണ്ണന്റെ ദക്ഷനതികായന്റെയും
ഇന്ദ്രജിത്തിന്റെ വധവും സുന്ദര, നീ കണ്ടുവല്ലോ.
സന്തതം മനസി ചിന്ത ഹന്ത തോന്നിയില്ലല്ലോ തേ.