മാന്യമതേ അഖിലഭുവനതതകീർത്തേ
ധൃതമുദേവമുദീര്യ സുധീര്യയൗ
സ തു തദൈവ സുദേവമഹീസുരഃ
സദസി ചോപസസാരസ സാരഥിം
കഥിതവാനൃതുപർണ്ണമഹീപതീം.
പല്ലവി:
മാന്യമതേ അഖിലഭുവനതതകീർത്തേ,
ബുധജനമാന്യമതേ,
അനുപല്ലവി:
ദൈന്യമെന്ന വാർത്ത പോലും
പരമൊരുപൊഴുതറിയാതെ ഭവാൻ
വൈന്യസമ, ഋതുപർണ്ണഭൂമിപ,
വചനമേതദുപകർണ്ണയതാം മമ.
ചരണം 1:
ശങ്കനീയനെന്നാകിലും കുതുകം കഥഞ്ചന ചൊല്ലുവൻ,
നിങ്കലവസരമിങ്ങനങ്കുശമെന്നൊരിംഗിതമിങ്ങനേ,
സങ്കുലാസകലാഭ്രമണ്ഡലി സാമ്പ്രതം, ധരിയാഞ്ഞിതോ?
ശംഖമദ്ദളമംഗളധ്വനി ദിങ്മുഖേഷു നിശമ്യതേ.