പല്ലവി.
നിനക്കു കുശലം ബാലേ, മേൽക്കുമേലേ!
അനുപല്ലവി.
നിന്നെക്കണ്ടതിനാലേ എന്മനം
കുളിർത്തിതു പല്ലവാംഗീ.
ചരണം. 1
നിന്നുടെ പ്രിയൻ നിന്നെക്കൈവെടിഞ്ഞു
എന്നതുകൊണ്ടു നീയെന്തഴൽ പിണഞ്ഞൂ!
ഒന്നു കേ,ളെനിക്കിപ്പോളാധി മാഞ്ഞൂ,
അന്നെന്തേ എന്നരികിൽ നീ വരാഞ്ഞൂ?
അരുതരുതിനിയാധി ഹൃദയേ
മമ തനയേ, ഖേദം ശമയേ സമയേ.
 
ചരണം. 2
ഭൂദേവർ പലരുണ്ടേ നാലുദിക്കും
ആദരാൽ തിരഞ്ഞവരറിയിക്കും;
കാന്തനോടചിരാൽ നിയൊരുമിക്കും;
ഞാൻതന്നെ പുഷ്കരനെ സംഹരിക്കും;
അതിനില്ലെനിക്കുപേക്ഷ ഹൃദയേ,
കിമു കഥയേ! സുഖം ജനയേ തനയേ.

മേദിനീദേവ, താതനും മമ മാതാവിനും സുഖമോ?
അനുപല്ലവി.
ആധിജലധിയിൽ മുഴുകിയെൻമാനസം
നാഥനാരിനിക്കെന്നധുനാ ന ജാനേ.
ചരണം. 1
സ്വൈരമായിരുന്ന നാൾ ചൂതിൽ തോറ്റു നാടും
ഭൂരിധനവും ഭണ്ഡാഗാരവും നഗരവും
ദൂരെയെല്ലാം കൈവെടിഞ്ഞാനേ, പരവശപ്പെട്ടു.
വൈരി ദുർവ്വാക്കുകൾ കേട്ടാനേ നൈഷധൻ വീരൻ
ഘോരമാകും വനം പുക്കാനേ, ഞാനവൻ പിൻപേ
നേരേ പുറപ്പെട്ടേനേ, ഹേ സുദേവ.

ദേവിയല്ലറിക കിന്നരിയല്ല ചൊല്ലാം,
പാവനചരിതേ, കേൾ പരമാർത്ഥമെല്ലാം;
ഭൂപാലന്വയത്തിൽ ഞാൻ പിറന്നേനേ നല്ല
കേവലം പ്രിയനെ വേർപിരിഞ്ഞാധി നില്ലാ

പല്ലവി.

ഈശ്വരാ, നിഷേധേശ്വരാ,

അനുപല്ലവി.

ആശ്ചര്യമിതിലേറ്റം അപരമെന്തോന്നുള്ളൂ?

ചരണം. 1

നിജപദം വെടിഞ്ഞുപോയ്‌ നൃപതേ നീ മറഞ്ഞൂ;
നിരവധി കാണാഞ്ഞു തിരവതിനാഞ്ഞു;
അജഗരാനനേ പാഞ്ഞു, അവിടെ ഞാനൊടുങ്ങാഞ്ഞു;
വിജനേ പേയും പറഞ്ഞു വനചരനുമണഞ്ഞൂ!

ചരണം. 2

അതിമൂഢനിവനോടെന്തനുസരിച്ചുരപ്പൂ?
അതുകേട്ടിട്ടിവനുണ്ടോ അടങ്ങിപ്പോയിരിപ്പൂ?
അബലേ, നിൻ വ്രതലോപോദ്യതൻ ഭസ്മീഭവിപ്പൂ എ-
ന്നമരേന്ദ്രവരമൊന്നുണ്ടതിന്നുപകരിപ്പൂ.
 

ഭൈമി  (ഉണർന്ന്‌സംഭ്രാന്തയായി)

പല്ലവി.

അലസതാവിലസിതമതിനാൽ ഞാനുറങ്ങിനേൻ
അലമലം പരിഹാസകലവികളാലേ.

അനുപല്ലവി.

അളവില്ലാ മമ ഭയം, ആളിമാരുമില്ലാ
നള, നളിനാക്ഷ, നീ ഒളിവിലെന്തിരിക്കുന്നു?

ചരണം.1

ഹരിത്പതികൾ തന്നൊരു തിരസ്കരിണിയുള്ള നീ
ഇരിപ്പെടം ധരിപ്പതിനരിപ്പമല്ലോ;
വരിപ്പുലി നടുവിൽ സഞ്ചരിപ്പതിനിടയിലോ
ചിരിപ്പതിനവസര,മിരിപ്പതു പുരിയിലോ?

ചരണം. 2

ശ്ലോകം.

വേർവിട്ടിടുകയില്ല വല്ലഭനെയീ-
യാപത്തിലെന്നാശയം
വൈദർഭ്യാസ്സുദൃഢം വിദൻ വിദലയൻ
വസ്ത്രാർദ്ധമസ്യാ നളൻ
ഖേദപ്പാടൊടുറങ്ങിനൊരവളെയും
ത്യക്ത്വാ കലിപ്രേരണാത്‌
മൂഢപ്രായമനാ നിശീഥസമയേ
നിർജ്ജഗ്മിവാൻ നിർജ്ജനേ

ശ്ളോകം.
കഥനേന മുനേരനേന രാജാ
കദനേ അസൗ മദനേഷുജേ നിമജ്ജൻ
സചിവേ വിനിയോജ്യ രാജ്യഭാരം
വിജനേ പുഷ്പവനേ തതാന വാസം.

പദം
നളൻ:(ഉദ്യാനമാകെനിരീക്ഷിച്ചതിനുശേഷംആത്മഗതം)

പ.
ഭീഷിതരിപുനികര, നൈഷധ! നീ കേള്‍ക്കവീര!
ഊഴിതന്‍നായകനാം നീ പാഴിലാക്കീടൊല്ലാജന്മം 

ചരണം 1
നാഴിക തികച്ചൊരുനാള്‍ വാഴുവേനല്ലൊരേടത്തും
ഏഷണയ്ക്കുനടപ്പന്‍ ഞാന്‍ ഏഴുരണ്ടുലോകത്തിലും.

ചരണം 2
കുണ്ഡിനപുരിയിലുണ്ടു സുന്ദരീ ദമയന്തീതി
കന്യകാരത്ന, മവളില്‍ വൃന്ദാരകന്മാര്‍ക്കും മോഹം.

ചരണം 3
രത്നമെല്ലാം നിനക്കുള്ളൂ, യജ്ഞമേ ദേവകള്‍ക്കുള്ളൂ,
യത്നമേതദര്‍ത്ഥം നൃപസത്തമ, നിനക്കുയോഗ്യം.

ചരണം 3:
ഭൂവനമിതിൽകീർത്തിരിയം
ഭുരിതരാംലസതുചിരം
വിജയസഖേവിഹരസുഖം
നിജസഹജൈരവഭുവനം

പല്ലവി:
ഖിന്നതവന്നിടായ്‌വാ-
നെന്നെയനുഗ്രഹിക്കേണം

ചരണം 2:
ദൈന്യംകൂടാതെഞാൻ
ദൈത്യനെവെന്നതുസഹസാ
നിന്നുടെകൈയൂക്കാലേ
യെന്നതിനാലിന്നധികം
ധന്യോഹംതവകൃപയാ
മാന്യവിഭോകിംബഹുനാ