പദം
പ
ഭാനുവംശാവതംസ! ഭാഷിതം ശൃണു മേ
അ
സത്തമ! ഭവാനുടയ സപ്താംഗങ്ങളാകവേ
നിത്യമുദിതങ്ങളായി നിവസിച്ചീടുകയല്ലീ?
ച1
ലോകരഞ്ജനം നിങ്ങൾക്കേകമാകിയ ധർമ്മം
വ്യാകുലതയെന്നിയേ വിരവിലതു ചെയ്യുന്നോ?
ച2
ആദിപുരുഷൻ തന്റെ മോദമാശു വരുവാൻ
ദ്വാദശീവ്രതമതു സാദരം ചരിക്ക നീ.
ച3
ഛത്മമെന്നിയേ പാദപത്മസേവചെയ്കിലോ
പത്മനാഭൻ തന്നുടെ ആത്മാനമപി നൽകും.
 

വാരണായുതബലവാനിന്നു ഞാനെന്നു
പാരം മനസി തേ ഗർവം
വീര സമരഭുവി കാൺക ബാഹുവീര്യം മേ
വിരവിനൊടു രവിതനയപുരമതിൽ
പരിചൊടാക്കുവനിന്നു നിന്നെ ഞാൻ.
(കിന്തു ഭോ ചൊന്നതും മാഗധഭൂപ
കിന്തു ഭോ ചൊന്നതും)

കിന്തു ഭോ ചൊന്നതും വാസുദേവ നീ
കിന്തു ഭോ ചൊന്നതും!
ഹന്ത തവ യദി ഭവതി ഭുജബലമധിക-
ചടുലം സരസമയി കുരു
തണ്ടാർമാനിനിനാഥ നീ ഭീരുവെന്നതു
പണ്ടേ ഞാനറിയുമല്ലോ
അണ്ടർകോൻ തനയനിന്നതി ബാലകൻ
ചണ്ഡതരരണമതിഹ ചെയ് വാൻ,
ഇണ്ടൽ നഹി ഭീമനോടയി മമ.

ശ്ലോകം
ജരാസുതശ്ചാപി നിരീക്ഷ്യ രാജാ
താനർത്ഥിനോ ബ്രഹ്മകുലാവതംസാൻ
മത്വാ തു തേഭ്യോർഹണമാശു ദത്വാ
നത്വാ ഗിരം സാനുനയം വ്യഭാണീൽ.
 
പദം
ക്ഷോണീദേവവരന്മാരേ! മാനനീയ ശീലന്മാരേ
സൂനബാണ സമന്മാരേ! ഞാനഹോ കൈവണങ്ങുന്നേൻ.
ഇന്നു നിങ്ങളെ കാൺകയാൽ വന്നുമേ പുണ്യസഞ്ചയം
വന്നു ജന്മം സഫലമായി നന്നു നന്നു ധന്യൻ ഞാനും
വിക്രമിയാകുമെന്നുടെ  വിക്രമം പാരിടത്തിലും
ശക്രലോകമതിങ്കലും ശക്രവൈരിലോകത്തിലും
ചിത്രതരം കേൾപ്പാനില്ലേ? ഗോത്രശത്രാശനന്മാരേ!
ഗോത്രനാഥന്മാരെല്ലാരും അത്രവന്നു വണങ്ങുന്നു