ദുഷ്ടനാശക! ശിഷ്ടപാലക! ധൃഷ്ട! ദേവ! ദയാനിധേ!

ദുരിതനിര മമ കളക, ശുഭവരമരുളുകാശു നമോസ്തുതേ

മത്സ്യകച്ഛപകോലഘോരനൃസിംഹ വമന രൂപ! ഹേ

മനുജവര കുലമഥന! ഭൃഗുവര! രാമ രാമ! നമോസ്തുതേ

രാമ! രാമ! രമാപതേ! ധരണീപതേ! കരുണാനിധേ!

രജനിചരകുല വിപിനദവ ദഹനായ ദേവ നമോസ്തുതേ

ശത്രുപീഡജഗത്രയത്തിനമർത്തു കാത്തരുളും വിഭോ

ശരണമിഹ മമ വരദ! തവ ചരണങ്ങളേവ നമോസ്തുതേ

നന്നായതൊക്കെ ഞാനിന്നു പറഞ്ഞീടാം

സന്ദേഹം വേണ്ട തെല്ലും, രാജ-

മന്ദിരം തന്നിൽ ഗമിക്കാം നമുക്കിനി

പിന്നെയാം ശേഷമെല്ലാം കുമാരരേ!

ഇച്ഛയില്ലേതുമെനിക്കിഹ രാജ്യം ല-

ഭീച്ചീടുവാൻ സുമതേ! കെട്ടി-

വെച്ചു മുന്നമതെൻ മൂർദ്ധാവിലിന്നു തി-

രിച്ചതു നൽകീടിനേൻ തപോനിധേ!

 

ജ്യേഷ്ഠന്നഭിഷേകമൊട്ടുമേ വൈകാതെ

തുഷ്ട്യാ നടത്തീടണം, വട്ടം

കൂട്ടേണ്ടതെന്തെല്ലാമായതിന്നെന്നിഹ

പെട്ടെന്നു കൽപ്പിച്ചാലും തപോനിധേ!

കാര്യസാരജ്ഞനൗദാര്യവാൻ സുസ്ഥിര-

മര്യാദൻ മാന്യമതി മഹാ-

വീര്യ പരാക്രമവാരിധി ധൈര്യവാൻ

 

ശൗര്യനിധി ഭരതൻ തപോനിധേ!

സൂര്യാന്വവായഗുരോ! ഭവൽപ്പാദ-

മാര്യമതേ! തൊഴുന്നേൻ

 

പാരിടമൊക്കെ ഭരിപ്പാ‍ാനിവനിന്നു

പോരുമെന്നാലുമിപ്പോൾ, ഭവാ-

ന്മാരുടെ കൽപ്പനമൂലമിന്നിദ്ധരാ-

ഭാരം ഞാൻ കൈകൊണ്ടീടാം തപോനിധേ!

ഇത്ഥം മാതൃജനങ്ങൾതൻ തനയരോടൊന്നിച്ചിരുന്നീടവേ

തത്രാഗത്യ മഹാമുനീശ്വരകുലശ്രേഷ്ഠൻ വസിഷ്ഠൻ മുദാ

ഭക്ത്യാ വീണു നമിച്ചു രാമഭരതന്മാരോടു പാരിച്ചെഴും

പ്രീത്യാ പ്രാഹ രഘുദ്വഹാന്വയ ഗുരൂർദ്ധന്യൻ പ്രസന്നാശയൻ
 

 

പുത്ര! പുരുഷരത്നമേ! ഭാഷിതം ശത-

പത്രലോചന! കേൾക്ക മേ

 

എത്രനാളായി തവ ഗാത്രമൊന്നു കണ്ടീടാൻ

ആർത്തിപൂണ്ടിഹ മമ നേത്രങ്ങൾ കൊതിയ്ക്കുന്നു?

 

നിർമലഗുണവാരിധേ! മന്മകനേ! നിൻ

നന്മകൾ നിനച്ചെത്രനാൾ

 

അംബുജസമമാകും നിൻ മുഖമിഹ കാണാ-

ഞ്ഞെന്മാനസമിങ്ങയ്യോ!  വന്മാലിയന്നു? ബാല!

 

നെന്മേനിവാകതന്നുടെ പൂവതുപോലെ

നന്മേനിയെഴും നിന്നുടെ

പൊന്മേനി പുണരുവാൻ എന്മേനി മമ ബാല!

 

കേട്ടാലും ഘോരമാം കാട്ടിൽ‌ വെച്ചു രക്ഷോ-

രാട്ടായ രാവണനാൽ, സീത

മുഷ്ടയായ്ത്തീർന്നിതെന്നിട്ടു വിപിനത്തി-

ലൊട്ടുക്കങ്ങന്വേഷിച്ചു രഘുവരൻ

 

തമ്പിയോടൊന്നിച്ചു പമ്പാതീരം പുക്കു

വമ്പനാം സുഗ്രീവനെക്കണ്ടു

അമ്പോടു സഖ്യവും ചെയ്തു കപികുല-

ഗംഭീരന്മാരോടൊത്തു രഘുവരൻ

 

സിന്ധുമദ്ധ്യേ സേതുബന്ധിച്ചു ലങ്കയി-

ലന്തരമെന്യേ ചെന്നു, ദശ-

കന്ധരൻ തന്നെ തൽ ബന്ധുക്കളോടൊത്തു

ഹന്ത! ഹനിച്ചു വീരൻ രഘുവരൻ

 

വേണ്ടാ ഖേദം വെറുതേ, ഹൃദി മോദം-

പൂണ്ടുകൊൾക സുമതേ!

 

കൊണ്ടൽവർണ്ണൻ രാമൻ കാന്തയോടും വന്നി-

ട്ടുണ്ടിഹ ലക്ഷ്മണനും ഗുണാംബുധേ

 

വിശ്രമാർത്ഥം ഭരദ്വാജമുനിയുടെ

ആശ്രമം തന്നിലിപ്പോൾ, സുഖം

ആശ്രിതവത്സലൻ വാഴുന്നു, ലോകൈക-

വിശ്രുതൻ രാമചന്ദ്രൻ ഗുണാംബുധേ!

 

സന്ദേഹം വേണ്ട ഹേ! സുന്ദരാംഗൻ രാമൻ

സുന്ദരീസീതയോടും, പിന്നെ-

തന്നുടെ സോദരൻ തന്നോടുമൊന്നിച്ചു

വന്നീടുമിങ്ങു നാളെ, ഗുണാംബുധേ!

 

ദാശപതേ! ഭവാനാശയതാരിങ്ക-

ലാശു കോപമുളവായതെന്തിങ്ങിനെ?

 

ലേശമെന്നാലുമിദ്ദാശപ്പരിഷയ്ക്കു

മോശം വരുത്തുവാനാശിച്ചതില്ല ഞാൻ

 

കീശ കുലോത്ഭവനേഷ ഞാനെങ്കിലും

ദാശരഥിയുടെ ദൂതനെന്നോർമ്മ മാം

 

ആശുഗപുത്രൻ ഹനൂമാനഹം തവ

നാശകനല്ലൊരു മിത്രമത്രേ സഖേ!

 

സ്വാമിയാം രാമനും ശ്രീമതി സീതയും

ശ്രീമാനം സൗമിത്രി താനും ഗുണാംബുധേ!

 

സാമോദം വന്നുവാഴുന്നു ഭരദ്വാജ-

മാമുനി തന്നുടെ സന്നിധൗ സന്മതേ!