അഗമചന്ദ്രനെന്നിങ്ങറിഞ്ഞവാറെ-

ങ്ങിനെയെന്നും ചൊൽക ബാലക

രഘുപതേ വിഭോ രജനിയിലഹോ

രവിയുദിയ്ക്കുമോ രുചിരഭാഷണ

ഇന്ദ്രസന്നിഭ സുന്ദരാനന

ഇന്ദിരാലയ ചന്ദ്രനാകുന്നു

തദനു സ രഘുവര്യൻ പമ്പയാകും സരസ്സിൻ

തടമതനുജനോടും കോമളൻ പുക്കു സാകം

മദനവിശിഖഖിന്നൻ മാനസേ താപമോടും

മഗധമഹിപപുത്രീപുത്രനോടേവമൂചേ

 

സഹജസൗമിത്രേ മിഹിരനഞ്ജസാ

ദഹനരശ്മിയിൽ ഗഗനേ കാണുന്നു
 

ഉടലിലേറെയും ചൂടു തോന്നുന്നു

വിടപിമൂലത്തിൽ ഝടിതിപോക നാം

രാമലക്ഷ്മണന്മാർ സീതയെ അന്വേഷിച്ച് പമ്പാതീരത്ത് എത്തുന്നു. രാത്രി നേരം ചന്ദ്രനുദിച്ചപ്പോൾ വീണ്ടും ശ്രീരാമൻ സീതാദേവിയെ ഓർത്ത് വിലപിയ്ക്കുന്നു.

ഈ രംഗവും ഇപ്പോൾ പതിവില്ല.

മൂഢ നീയെന്നെചൊന്നതിദാനീം

ചാടുവെന്നു നിനച്ചീടവേണ്ട

ഊഢകോപം നിന്നെയെടുത്തു

കൊണ്ടോടിപ്പോകുന്നുണ്ടാകാശമാർഗ്ഗേ

 

തിരശ്ശീല

ഇന്നി ഏവമുരയ്ക്കിലവശ്യം

നിന്നുടെ മുലകൾ നാസികയും
 

ഇന്നറുത്തു ഞാൻ യാത്രയാക്കീടുവൻ

വന്നടുക്കാതെ പോക നീ മൂഢേ

നന്നുനന്നേവം ചൊല്ലുന്ന നിങ്ങൾ

ഇന്നു ജീവിച്ചുപോകുന്നതില്ല
 

കൊന്നീടുന്നുണ്ടു നിങ്ങളേയും ഞാൻ

ഇന്നി ഏവമുരയ്ക്കിലവശ്യം

മാനവേന്ദ്രനായുള്ളോരു രാമനോടേവം

ചൊല്ലുകിൽ കൊല്ലുവൻ നിന്നെ
 

മാനമോടോരോന്നേ പറയാതെ കാനനേ

പോക ചാകേണ്ട എങ്കിൽ

അംഗവൈകല്യം ചെയ്‌വതിനേവൻ

ധരണിയിലൊരു മാനുഷനോർത്താൽ
 

മതംഗജാതികൾപോലുമെതിർത്താൽ

കരങ്ങൾകൊണ്ടു ഹനിയ്ക്കുന്നതുണ്ടു

ബാലസൗമിത്രേ കൊല്ലരുതിവളെ

ശൂരസോദര സാരസനയന
 

നാരിയല്ലോ ആകുന്നതീദുഷ്ടാ

വിരവിനൊടംഗവൈകല്ല്യം ചെയ്ക