ദേവർഷിപുംഗവ! കേൾക്ക മേ ഗിരം
ദേവദനുജനതപദയുഗളം
ഭാവുകം പാണ്ഡുനന്ദനന്മാർക്കിന്നു
കേവലം വരുമില്ലൊരു സംശയം
ദേവദോഷമഖവും സുകരം
വിക്രമേണ ജയിച്ചു ധീരൻ രാജചക്രമഖിലവുമിന്നവൻ
ശക്രസൂനുസഹായവാൻ സുരചക്രതോഷണമഖവും ചെയ്യും
വിക്രമസഹിതാരാതിചക്രസൂദനാര്യനും
ചക്രപാണിയാം ഞാനും ശക്രപ്രസ്ഥേ വന്നീടാം.
 
(ശ്രീകൃഷ്ണൻ നാരദമുനിയെ ആദരവോടെ യാത്രയാക്കുന്നു. തിരിഞ്ഞു ദൂതനോട്-)
 
രാജദൂത നീ കേൾക്കണം ഗിരം
രാജവരരോടു ചൊല്ലണം
രാജസഞ്ചയവൈരിണം കൊന്നു
രാജകുലപരിപാലനം ചെയ് വൻ.
 

സാദരം കേട്ടീടണം, സാധുമേ വചനങ്ങൾ
സോദര രുചിരഗുണജാല!
സൂദനം ചെയ്തു ബാധാകരം മാഗധഭൂപാലം
പുനരിന്നുതന്നെ ജാതകുതുകം
ബാധജാതമശേഷമകന്നു മേദിനീവീര!
ധർമജസവിധേ തരസാ വയമപി
മോദേന പോകണമധുനാ
വാരിദാഞ്ചിത രുചിരകളേബര
വചനം മമ ശൃണു നീ വാരിജലോചന കൃഷ്ണാ
 

ആര്യ യാദവവീര ശൃണു നീ അധുനാ മമ വചനം
ശൗര്യനിധേ കാമപാല
കാര്യമൊന്നിഹ ഞാൻ ഭവാനൊടു
തരസാ പറയുന്നേനയി ധീര
ഘോരമാഗധൻ തന്റെ നിന്ദ്യകർമങ്ങളെല്ലാം
വീര ഹേ! ദൂതൻ ചൊന്നതു കേട്ടില്ലേ?
പാരാതെയവനെ ക്രൂരരണേ ഹനിപ്പാൻ
മെല്ലെ ചിന്തിച്ചീടേണം.        
നാരദോക്തികൾ സാരസാര
മതിന്നുമൊരുത്തരം ചാരു ചൊല്ലുക
വാരിജതുല്യവിലോചന സഹജ
വാരണവരഗമന.
 

ശ്രീ മാധവ ജയ ജയ സന്തതം ശ്രിതജനസന്താന!
ശ്രീമൻ ഭഗവൻ! ശൃണു മേ ഗിരം ശിശിരകിരണവദന മുരാരേ!
ധർമപാരായണ ധർമതനൂജനു സമ്മതമായിന്നു ഒരു
കർമം ചെയ്തീടണമായതിനിന്നുതേ സമ്മോദം കാംക്ഷിക്കുന്നു
അതു ധർമശാസ്ത്രവിഹിതം രാജസൂയം കൽമഷഹീനമല്ലോ മുകുന്ദ!
ശങ്കരസന്നുത നിൻ കൃപയാൽ മഖം ശങ്കാഹീനം സാധിപ്പാനിന്നു
തിങ്കൾകുലജാതനാകും മഹീപതി തങ്കൽ കടാക്ഷിക്കേണം
പങ്കജസംഭവസന്നുതപദയുഗ- പങ്കജദളനയന ഗോവിന്ദ
ഭക്തനാകുന്ന മഹീപതി തന്നുടെ ചിത്തമോദം ചെയ് വാനായ് ഭവാൻ
തത്ര ശക്രപ്രസ്ഥേ ചെല്ലേണം കേശവ സത്വരം ദീനബന്ധോ
ചിത്തജകോടിസമാകൃതേ രുഗ്മിണീ ചിത്തകമലഭാസ്കര സുരേശ.
 

അരവിന്ദോത്ഭവസംഭവ അരവിന്ദാരുണേ
തവ ചരണേ കൈവണങ്ങുന്നേൻ
നിൻ തിരുവടിതന്നെ അന്തികേ കണ്ടതിനാൽ
സന്തോഷം വളരുന്നു ചിന്തയിൽ മഹാമുനേ
എങ്ങുനിന്നെഴുന്നള്ളി മംഗലശീല! നീയും
ഭംഗിയോടരുൾ ചെയ്ക തുംഗതാപസമൗലേ!
ധർമ്മനന്ദനൻ തന്നെ നന്മയോടു കണ്ടിതോ?
സമ്മതമവൻതന്റെ സാമോദമരുൾ ചെയ്ക.
 
 

ശ്ലോകം
ശ്രീവാസുദേവനൊടു രാജവിസൃഷ്ട ദൂതൻ
ഏവം പറഞ്ഞളവു നാരദമാമുനീന്ദ്രം
കാർവർണ്ണനങ്ങു സമുപാഗതമന്തികേ തം
പ്രാവോചദംബുജഭവസ്യ സുതം സമോദം

ശ്ലോകം
സഭായാമാസീനേ ഭഗവതി നിജാര്യേണ ഹലിനാ
സമം മന്ത്രിവ്രാതൈര്യദുകുലമഹീശൈരപി മുദാ
തദാ ദൂതഃ കശ്ചിന്മഗധനൃപരുദ്ധൈർന്നരവരൈ-
ർന്നിയുക്തസ്തന്നത്വാ ഹരിമയമവോചൽ ഗിരമിമാം.
 
പദം
ശ്രീനായക! ഹരേ! ശ്രീനാരദനുത
ശ്രീനാരായണ ജയവിഭോ
ഭൂനായകന്മാർ ചൊന്നോരു വചനങ്ങൾ
കനിവോടിങ്ങുണർത്തിപ്പാൻ ഇഹ വന്നേൻ ഞാനും.
(കാലം തള്ളി)
ദുഷ്ടനാകുന്ന മാഗധഭൂപതി ധൃഷ്ടതകൊണ്ടു ഭൂമിപാലകന്മാരെ
പെട്ടെന്നു ജയിച്ചു രണാങ്കണേ കെട്ടിയിട്ടു ഗിരിവ്രജ കാനനേ
അവർ കഷ്ടം വ്യസനമനുഭവിക്കുന്നു ധരിക്കേണം.

വാരിജലോചന! വചനം മേ ശൃണു നീ
വീര! നിൻ വിരഹം ഞാൻ വിഷഹേ കഥമിദാനീം
ചന്ദ്രവദന നീയും സാനന്ദമിന്നു മമ
പന്തൊക്കും കുളുർകൊങ്ക പുണർന്നു മരുവേണം
ചെന്താർബാണനുമെന്നിൽ ചെമ്മേ വാമനാകുന്നു
കമ്രതരരൂപ ഹേ കാന്ത കരുണാരാശേ!
താമ്രപല്ലവാധരരസമിന്നു തരിക
താമ്രചൂഡതതിയും കൂജനം ചെയ്യുന്നഹോ!
ദിനമണിരുചി മന്ദം ദിശി ദിശി വിലസുന്നു
മനസി മേ വളരുന്നു മാധവ താപം
കനിവോടു പരിരംഭം കണവ! നീ ചെയ്തീടണം.

ശ്ലോകം
ശ്രീവല്ലഭോ നിശി രമാസദൃശൈരുദാരൈർ-
ദാരൈർന്നിജൈസ്സഹരതീം കൃതവാംസ്തദാനീം
ആലോക്യ കാന്തിരഹിതം ശശിനം പ്രഭാതേ
ലീലാവിയോഗവിധുരേ ദയിതേ ജഗാദ.