അതുച്ഛഭാഗ്യാബുരാശേ, മടിച്ചീടാതിവനെ നീ

കഴിച്ചഭിഷേകമിന്നേ വാഴിക്ക കുമാരനെ
 

ലഭിച്ചു മത്സാരൂപ്യം നീ വഹിച്ചു ഭാര്യയുമായി

വസിച്ചീടുക നീ എന്നും ഉരുസുഖം മമാന്തികെ

വത്സ! ഹേ ധര്‍മ്മാംഗദ  വരികരികില്‍ നീ മോദാല്‍

ത്വത്സമനായിട്ടൊരു ധന്യനില്ലെങ്ങും ഭൂമൌ
 

നത്സുഖമവനിയില്‍ വാഴ്ക നീ ചിരകാലം

മത്സാരൂപ്യം നിനക്കും ലഭിക്കും ചരമേ കാലേ

വധിക്കൊല്ല വധിക്കൊല്ല വധിച്ചീടൊല്ല ബാലനെ

ലസല്‍ ചാരുകീര്‍ത്തേ! ലഭിച്ചു മുക്തിയുമിഹ

കീര്‍ത്തിയും നൃപതേ
 

ഗ്രഹിക്ക പുണ്യരാശേ! നീ ഗാഢം നിന്‍ വ്രതമിതു

മുടക്കുവാന്‍ ബ്രഹ്മവാചാ മോഹിനി വന്നതിവള്‍
 

ഗമിക്കട്ടെ യഥാകാമം ഇവള്‍ക്ക് ദ്വാദശ്യാം പകല്‍

സ്വപിക്കുന്നോര്‍ വ്രതഫലം ഭവിക്കും ഷഡംശമെന്നാല്‍

ഇത്യുക്താ തനയേ സ്വമാതുരവരുഹ്യാങ്കേ ശയാനേ നൃപ-

സ്സത്യത്രാണപാരായണോസ്യ തു ഗളം ഛേത്തും യദാരബ്ധവാന്‍

ദൈത്യാരിസ്സ്വയമഭ്യുപേത്യ സഹസാ ഗൃഹ്ണന്‍ സഖഡ്ഗം കരം

പ്രീത്യാവോചദമും വിഷാദവിവശം വാചാ കൃപാപൂര്‍ണയാ

അംബ, തൊഴുതേന്‍ നിന്‍ പാദേപി ഞാന്‍

കമ്രചരിതേ മാതാവേ

നന്മയോടിരുന്നീടുക ദൃഢമിഹ

നിന്മടിയിലഹം ഇരുന്നീടാം അപതാപം

അമ്ലാനുഭൂമിസുരഭക്തി ഭരേ ക്ഷിതീന്ദ്രേ

ധര്‍മ്മാനുരോധനിലയേ ബ്രുവതീതി താവല്‍

രുഗ്മാംഗദസ്യ തനയസ്സഹിതോ ജനന്യാ

സംപ്രാപ്യ തത്ര സവിധേ നിജഗാദ ചൈവം
 

മോഹിന്യാ വാക്യമേവം സപദി ചെവികളില്‍ പുക്കനേരം കഠോരം

മോഹിച്ചുര്‍വ്യാം പതിച്ചു ക്ഷിതിപതിരധികം വിഹ്വലസ്താപഭാരാല്‍

മോഹം തീര്‍ന്നാശു പിന്നെ പ്രണതജനപരിത്രാണശീലാ വിഭോ! മാം

പാഹി ശ്രീപദ്മനാഭ, ദ്രുതമിതി വിലലാപാർദ്ദിതം ദീനദീനഃ
 

നന്ദനനെ വധിയാതെ ഇന്നീവ്രതമനുഷ്ഠിക്കില്‍

വന്നുകൂടും സത്യഭംഗം മന്നവ, ബോധിച്ചുകൊള്‍ക

ആവതെന്തേവം ഈശ്വരാ മോഹിനിക്കെന്തെന്നില്‍ വൈരം?

സ്നേഹാമൃതാനന്ദാത്മികേ! പാവനാംഗീ! ചതിക്കൊല്ല

അച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും കണ്ണില്‍ അശ്രുതെല്ലും വീണിടാതെ

ഇച്ചരിതം ചെയ്യാമെങ്കില്‍ സ്വച്ഛന്ദം നോറ്റുകൊണ്ടാലും