അറിവൻ കേട്ടിട്ടു നിന്റെ ചരിതങ്ങളൊക്കെയും

അരിയവീരാ, നിന്നോടു പോരിനഹമാളല്ലേ

ചൊല്ലിക്കൊണ്ടു കൊല്ലുവൻ ഞാൻ നിന്നെയിക്ഷണത്തിലേ

അല്ലായ്കിൽ ഖരനെന്നു പേരല്ലാ എനിക്കറിക നീ!

അറിയുമല്ലൊ ശൂർപ്പണഖി ചൊല്ലിക്കേട്ടിവ ഞാൻ

ഏറെയും ദൂഷണനും ത്രിശിരസ്സും ചൊല്ലിക്കേട്ടു

അഗ്രജൻ തന്നെയവർക്കു വിക്രമിയാകുന്നൂ ഞാൻ

അഗ്രജനെനിക്കും ദശകന്ധരനറിക നീ

മൂഢനഹം കേട്ടുട്ടുണ്ടു പ്രൗഢൻ ഖരനെന്നതും

പാടവമേറും ദൂഷണത്രിശിരസ്സുകളുടെ

കൊടിയ വിക്രമനാം നീയഗ്രജനെന്നുള്ളതും

ശ്രീരാമചന്ദ്രശരമേറ്റു പപാത രക്ഷോ

ദൂരാൽ ഖരൻ കുപിതനായതു കേട്ടും കാമം

ആതാപമോടു ഭുവനങ്ങൾ നടുങ്ങുമാറായ്

ശ്രീരാമനോടു രണഭൂഗതനായുവാച
 

കങ്കങ്ങൾ തന്നെ ചവുട്ടിയുരുട്ടീടാം മോദമോടു ഭുജിച്ചീടും

തുംഗബാണമയയ്ക്കുന്നേനഹമങ്ങു നിൻതല കൊയ്തിടും

വീണിടും ഭുവി നീ തന്നെ എന്റെ ശസ്ത്രത്താൽ കൃത്തകണ്ഠനായ്

കാണലാം പിന്നെ കങ്കങ്ങൾ പദത്താൽ

ചവുട്ടിമറിപ്പതും കാണലാമതു കാണലാം

കണ്ടിടാമതു ഭൂമിയിൽ ത്രിശിരസ്സു ചത്തു മറിഞ്ഞപോൽ

ഇണ്ടലോടു നികൃത്തകണ്ഠനായ് വീണിടും ഭുവി നീയെടാ