തദനുനിശിചരേശം സൗധമദ്ധ്യേസ്ഥിതം തം

ഗുരുതരകരപംക്തിന്ദാരുണംകാളകായം

രവിസുതനതിരോഷാൽ കണ്ടുടൻ ശൈലശൃംഗാൽ

ജവമൊടുമഥചാടീസൗധമേത്യാശു ചൊന്നാൻ
 

തദനുരഘുകുലേശൻ വാനരനാൻ പോരിനായി

ദിശിദിശിവടിവോടേപോവതിന്നേകിയാശു

മദനസദൃശരൂപൻ ശൈലരാജേ സുബേലേ

വിരവൊടു കരയേറീ ലങ്കയെക്കാൺമതിന്നായ്

സരമയാം രാക്ഷസ്ത്രീ ഏവമങ്ങേകുമപ്പോൾ

കരുതിനാൾമോദമുള്ളിൽ ജാങ്കീരാമജായ

പൊരുവതിന്നായ് ദശാസ്യൻ സേനയേ നാലുദിക്കും

പരിചിനൊടു പിരിച്ചൂ സൗധമധ്യം ജഗാമ

ധന്യശീലേ! പോയറിഞ്ഞേൻ കേൾക്ക നീ മമ വാക്കുകൾ

നിന്നെ നൽകുവതിന്നുമന്ത്രികൾ മാല്യവാനും ജനനിയും

തത്രചൊന്നതുകേട്ടതില്ലവൻ യുദ്ധത്തിന്നു മുതിർത്തല്ലൊ

ചത്തീടുമവൻ പിന്നെ നിന്നെയും കൊണ്ടും പോകും രാഘവൻ

എങ്ങുപോവതിനും നിനക്കയി! ശക്തിയുണ്ടറിവേനഹം

ഇങ്ങുരാവണനെന്തു ചെയ്‌വതറിഞ്ഞു നീ മമ ചൊല്ലുക

ജാനകീ നീ പീഡിച്ചിടൊല്ലാ ഹന്ത! രാവണമായായാ

മാനവേശ്വരനായ രാമനെക്കണ്ടു വരുന്നേനിപ്പോൾ ഞാൻ

ചാരുഭേരീ നിനാദവും ബത രാമസേനാഘോഷവും

ശംഖനാദവും കേട്ടിതോനീ പീഡിച്ചിടൊല്ലാവൃഥാ

പ്രത്യയം വന്നില്ല്ലഎയ്ങ്കിലതേകുകെന്നോടു ജാനകി

ഉത്തമാംഗി! ജവേന ഞാനെന്റെ വേഷവും മറച്ചുടൻ

രാമനോടിതു ചൊല്ലിവരുവേനയയ്ക്ക നാഥേ ജാനകി

മായതന്നെയിതൊക്കെയും നീ ശോകത്തെച്ചെയ്തീടൊല്ലാ

ആര്യപുത്രമനോഹരാംഗവിശാലലോചനമൽപ്രിയ!

വീര്യവാരിധിയായ നീ ദിവിപോയിതോ ബത! വല്ലഭ!

കൈകയിക്കിനിയൊത്തപോലെ മനോരഥങ്ങൾ ലഭിച്ചിടും

നാകവിശ്രുതബാഹുവിക്രമനാഥമാം വെടിയുന്നിതോ

സജ്ജനങ്ങളുരച്ച നിൻ ബഹുദീർഘമായുരഹോ വൃഥാ

നിർജ്ജിതാരി സമൂഹസുന്ദര! ചെയ്തിതോവിധവാമിമാം

ദൈവമേ മമമസ്തകേ ലിഖിതം നിന്നാലീവണ്ണമോ

ശൂരജായം മാം ഹതാം നീ പശ്യഹാഹാദൈവമേ

മായാരാമശിരസ്സവൻ വിരവൊടും സീതാന്തികേ വെച്ചു പോയ്

വൈദേഹീബതശോകസാഗരഗതാനാഥസ്യശീർഷംപുരഃ

പശ്യന്തീവിലലാപസാഭുവിഗതാമർത്ത്യേശജായാസതീ

ദീനാരാക്ഷസപീഡിയാശ്രുവദനാകല്യാണശീലാശുഭാ

വെച്ചിടുക സീതയയരികിൽ രാമനുടെ മസ്തകം യാതുധാന

വില്ലുമിഹലോകവിശ്രുതം തൂണികളും നല്ലശരജാലവുമഹോ

രാമനേയും ലക്ഷ്മണനേയും കൗണപർ കോമളേ കൊന്നുവല്ലോ

കപികളുമൊടുങ്ങിയല്ലോ ജാനകീ നീയറികയതു ധന്യശീലേ!