വല്ലാതെ ഓരോന്നിവണ്ണമുരച്ചാൽ

കൊല്ലുന്നുണ്ടുനിന്നെ വൈകിയാതെ ഞാൻ

ദശരഥസുതനേവം ചൊന്നതുകേട്ടശേഷം

നിസിചരവരവീരന്മോദമോടാളുമപ്പോൾ

ദശമുഖവചനത്താൽ വേഷവും മാറ്റി വന്നു

ശുകനഥശുകരൂപീസൂര്യസൂനും ബഭാഷേ
 

രാവണാനുജവിഭീഷണ രിപുഭീഷണ

രാവണനെക്കൊന്നു നിന്നെ ലങ്കാപതിയാക്കി

വാഴിപ്പിക്കുന്നുണ്ടു നൂനം രാജഗുണവാസ

തോഷമോഴുവാണീടുക മൽസമീപത്തു നീ

രാവണാന്നുജനാകും ഞാൻ സർവശരണ്യനാം

നിന്നുടെ ചരണങ്ങളെ ശരണം ഗമിച്ചു

എന്നുടയ ജീവിതവും രാജ്യവും ദ്രവ്യവും

മാതാവും പിതാവും പിന്നെ ഭർത്താവും കർത്താവും

ബന്ധുക്കളും സോദരരും നീ തന്നെയെനിക്കു

സർവസ്വവും നീയെനിക്കു പാലയമാം രാമ

ദശാനനസഹോദര വിഭീഷണ വീര!

ദാശരഥി രാമൻ നിന്നെവരുവാനരുളീ

ശരണമെന്നുവന്നവൻ രാവണനെങ്കിലും

കരുണയോടു രക്ഷിപ്പൻ വരുവാനുരയ്ക്ക 

അഭയത്തെ ഞാനവനു നൽകിനേനധുനാ

അഭയനായിങ്ങവനെ വരുവാനുരയ്ക്ക

രാജീവായതലോചന! രാജേന്ദ്ര ശ്രീരാമ!

രാവണാനുജനായ വിഭീഷണനിവിടെ

ശരണാഗതൻ ഞാനെന്നു നിന്നോടറിയിപ്പാൻ

ഉരചെയ്തു നിൽക്കുന്നിതു ശത്രുവാമവനും

മായാവികളല്ലൊ നിശിചരരാകുന്നതു

മായചെയ്‌വാൻ വന്നതിങ്ങു കൊല്ലേണമവരെ

അല്ലയാകിൽ സൈന്യത്തെയെല്ലാം മായകൊണ്ടുതന്നെ

വല്ലാതെയൂലയ്ക്കുമവർ വില്ലാളികൾമൗലേ!

വിഭീഷണോരാവണമേവമുക്ത്വാ ജഗാമരാമസ്യസമീപമേവ

നഭസ്ഥലസ്ഥഃ കപിവീരമേവം ജഗാദസുഗ്രീവമുദ്രാരവീര്യം