ആഗതോസ്മീഹ നാഥ രാമനുടെ ശീർഷവും കൊണ്ടു വേഗാൽ 

വില്ലുമിത കാൺക ശരവും സീതതൻ വല്ലഭ കരാദൃതമഹോ

സചിവരുമഥ സോയം മന്ത്രമാമന്ത്ര്യ വേഗാൽ

ഗൃഹമതിലുപയാതസ്സീതയിൽ കാംക്ഷയോടും

വിരവൊടു മദനാർത്ത്യാ മായചെയ്തീടുവാനായ്

ക്ഷിതി പതിതനയാം താം പ്രാപ്യചൊന്നാനിവണ്ണം
 

ഇത്ഥം പറഞ്ഞു ശുകസാരണർ പോയശേഷം

ശാർദ്ദൂലനാദിരജനീചരരേയയച്ചു

ഗത്വാനിവൃത്യചതഥൈവഗദിച്ചുസർവേ

ഉൾത്താപമോടുസചിവാൻ ദശകണ്ഠനൂചേ

ശത്രുകുലശംസനശീലന്മാരാം നിങ്ങൾ സ്വാമിദ്രോഹികൾ അല്ലോ എന്റെ

മിത്രന്മാരാകിയ നിങ്ങൾ തന്നെയല്ലോ ശത്രുക്കളുമെനിക്കു

രാവണവൈരിവിരാവണ കാൺക നീ ഘോരനിനദന്മാരായി നിതരാം

ഭീമശതിശാലികളായിമേവുന്ന വാനരവീരന്മാരെ

ലങ്കയെനോക്കി നിനാദവും ചെയ്തിട്ടു നിൽക്കുന്നവീരനവൻ നീലൻ

തുംഗപരാക്രമരാകിയ യൂഥപർ ലക്ഷത്തിന്നും നായകൻ

അട്ടഹാസത്തിനാൽ ലങ്കയെയൊക്കെയും ഞെട്ടുമാറാക്കുമവൻ അതി

ധൃഷ്ടൻ കപീശ്വരസേനാധിനായകനഗ്നിതനയനല്ലൊ

ഭൂമിയിൽ വാലുമടിച്ചു നിനാദിച്ചു ഭൂകമ്പം ചെയ്യിപ്പവൻ അതി

ഭീമബലനായ ബാലിതൻ നന്ദനനംഗദവീരനവൻ

നിന്നോടുനേരിട്ടു നിന്നമർചെയ്‌വാനായ് മുഷ്ടിയുമുദ്യമിച്ചു നിന്നു

നിശിചരരൊടുടൻ താൻ രാവണൻ പ്രാപ്യ സൗധം

ദശരഥസുതസേനാം നോക്കിനിൽക്കുന്ന നേരം

നിശിചരരഥ രാമൻ സേനയും നോക്കി വേഗാൽ

നിശിചരവരമേവം ചൊല്ലിനാർ ഭീതിയോടെ

ശത്രുബലം കണ്ടു ഭയത്താൽ ഇത്ഥം പറവതിനിഹ ഞാനും

ചെറ്റുമിളകീടുകയില്ലെന്നുറ്ററിവിൻ നിങ്ങൾ

ദേവകളോടും ദാനവരോടും വൈകുണ്ഠൻ വരികിലുമിഹ ഞാൻ

ഭീത്യാ നൽകീടുമോ സീതാം നഹി നഹി അതു നൂനം

ദാശരഥിം‌ തത്സഹജനെയും കീശരെയും മത്സഹജരെയും

ആശു വിലോകയതം മഹ്യം‌ നിശിചരരേ പോകാം

സൗധാഗ്രം‌പുക്കുടനവരെ അധുനാ കാണണമതു നൂനം

ബതകപികളും മനുജരുമായെന്നെതിരേയുധിനില്പാൻ

ശ്രീരാമനേവമരുൾചെയ്തു മുമോച തൗ ദ്വൗ

പാരം ഭയത്തോടവർ പുക്കിതു രാജധാന്യാം

തം രാവണം വിരവിനോടു സമേത്യ നത്വാ

ദൂരേ സ്ഥിതൗ ചരിതമൂചതുരേവമപ്പോൾ