പരിതാപമിതാഃ പരന്തപാസ്തേ
പരമാരണ്യഗതാശ്ചിരം ചരന്തഃ
തരുമൂലതലേ നിഷേദുരാര്‍ത്താ
ഹരിണാക്ഷീ നിജഗാദ ഭീമസേനം
 
 
പല്ലവി
അല്ലല്‍ വളര്‍ന്നീടുന്നല്ലോ വല്ലാതെയുള്ളില്‍
അല്ലല്‍ വളര്‍ന്നീടുന്നല്ലോ
 
ചരണം 1
മുല്ലസായകനോടു തുല്യന്മാരാകുമെന്റെ
വല്ലഭന്മാരേ കേള്‍പ്പിന്‍ മെല്ലവെ സല്ലാപങ്ങള്‍
 
ചരണം 2
ഉത്തമവിപ്രന്മാര്‍ക്കു നിത്യ സഞ്ചാരം ചെയ്‌വാന്‍
അത്തല്‍ കണ്ടീടുകയാല്‍ ഉള്‍ത്താരിലെനിക്കേറ്റം
 
ചരണം 3

വീരവാദങ്ങളെക്കൊണ്ടു വൃഥാ
കാലംകളയാതെ പോരിനാളെങ്കിലോ
വന്നു ഭീതിവെടിഞ്ഞെതിര്‍ത്താലും    

 
 
തിരശീല

അല്പവീര്യനെന്നുപോലെ വിപ്രവേഷം ധരിച്ചുവ-
ന്നിപ്രകാരം ചതിച്ചതിനിപ്പോഴെ കൊല്ലുവന്‍ നിന്നെ

(നില്ലുനില്ലെടാ ദാനവാധമാ)
 

ബാലനായ ഹിഡിംബനും ബകനുമല്ലെടാ നിന്റെ
കാലനായ ജടാസുരന്‍ കല്യനെന്നതറിഞ്ഞാലും
(നില്ലെടാ മാനുഷാധമ നില്ലെടാ)

സഹജാന്‍ ദനുജേന നീയമാനാന്‍
സഹദേവാദവഗമ്യ വായുസൂനുഃ
സഹസേതി വദന്‍ ഗദാസഹായോ
നൃഹരിര്‍ദ്ദൈത്യമിവാഭ്യയാല്‍ സരോഷഃ
 
 
പല്ലവി
നില്ലെടാ ദാനവാധമ നില്ലെടാ നില്ലുനില്ലെടാ

ചരണം 1
നില്ലു നില്ലെടാ വീര നല്ലതല്ലിതു തവ
മെല്ലെ ഇവരെ വെടിഞ്ഞല്ലാതെ ഗമിക്കൊല്ല
 
ചരണം 2
എല്ലുകള്‍ നുറുങ്ങുമാറു തല്ലുകൊണ്ടു യമലോകേ
ചെല്ലുനീയന്തകനോടു ചൊല്ലുകയെന്‍ ഭുജവീര്യം
 

ബാഡവേന്ദ്ര വിദ്യകളില്‍ പാടവമുള്ളോരു ഭവാന്‍
കൂടവേ സഞ്ചരിച്ചാലും ഊഢമോദത്തോടെ നിത്യം

പല്ലവി
സന്തോഷം വളരുന്നു നിന്നെ

എത്രയും നിപുണനഹം
അസ്ത്രശസ്ത്രങ്ങളിലെല്ലാം
അത്രയുമല്ലഹോ മന്ത്ര
ശക്തിമാനെന്നറിഞ്ഞാലും
(മന്നവേന്ദ്രന്മാരേ)
 

അന്തണര്‍കുലദീപമേ
എന്തിഹ സന്ദേഹമതിനു
അന്തരമില്ലല്ലോ ഭവാന്‍
അന്തികേ വന്നാലുമിപ്പോള്‍
സന്തോഷം വളരുന്നു നിന്നെ
സൌമ്യ കാണ്‍കയാല്‍

മഹാസുരോ വീക്ഷ്യ വിപശ്ചിതസ്താന്‍
മഹീസുരാകാര തിരോഹിതാത്മാ
വിഹീയമാനായുരുവാച ഗത്വാ
മഹനീയമാനാനതി മോഹയംസ്താന്‍
 
പല്ലവി
 
മാനവേന്ദ്രന്മാരേ കേള്‍പ്പിന്‍ മാമകവചനം

ചരണം 1
മാന്യരാം നിങ്ങളോടൊത്തു മന്നിലെല്ലാം സഞ്ചരിപ്പാന്‍
മാനസമതിലാഗ്രഹം മന്നവരെ വളരുന്നു
 

ജടാസുരോ നാമ വനേത്ര കശ്ചില്‍
ശഠാന്തരാത്മാ സമവേക്ഷ്യ പാര്‍ത്ഥാന്‍
കഠോരചേഷ്ടോ യമവോചദേവം
ഹഠാദിമാന്‍ ഹര്‍ത്തുമനാഃ പടീയാന്‍
 
 
പല്ലവി
 
മര്‍ത്ത്യരിഹ വന്നതതിചിത്രതരമോര്‍ത്താല്‍