നൃപതിവര ! ശൃണു വചനം നീതി ഗുണ വസതേ !
അലമലമിതിന്നു പുനരാധി കൊണ്ടയി വീര !
ചരണം 1
വലലനിതിനെത്രയും മതിയെന്നതറിക;
ബലശാലികളില്‍വെച്ചു ബഹുമാന്യനല്ലോ.
ചരണം 2
പണ്ടു ധര്‍മ്മസുതസവിധേ പാര്‍ക്കുന്ന കാലമിവന്‍
കുണ്ഠതയെന്നിയേ മല്ലകുലമനേകം ജയിച്ചോന്‍
കണ്ടിരിക്കുന്നിവനുടയ കരബലമഹോ ഞാന്‍

(ഭവതു തവ മംഗളം.............)

സൌഹിത്യം വ്രജതി ജഗന്മയേ മുരാരൌ
ദുര്‍വാസാഃ സമജനി തൃപ്തിമാന്‍ സശിഷ്യഃ
സന്തുഷ്ടഃ ശമനസുതം സമെത്യ ഭൂയഃ
പ്രോവാച പ്രതിപദമാശിഷോ വിതന്വന്‍

പല്ലവി:
ഭവതു തവ മംഗളം ഭാരതമഹീപാല
ഭാസുരശിരോരത്നമെ

അനുപല്ലവി:
ഭാഗ്യാംബുധേ നിങ്കല്‍ വാസുദേവന്‍ തന്റെ
വാത്സല്യമുള്ളതെല്ലാം
ഭാവതദ്ദൃശാ കണ്ടു വിസ്മയം പൂണ്ടു ഞാന്‍
ഭൂയോപി ജീവ സുചിരം

ചരണം 1:
മന്ദാകിനീജലേ മദ്ധ്യന്ദിനോചിതം
മജ്ജനം ചെയ്തളവിലഹോ
മന്ദേതരം തൃപ്തി വന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കിന്നു
മന്നിലതിമാനുഷന്‍ നീ

ചരണം 3:

ഭാഗധേയാംബുധേ നിന്നെ ഞാനും
ഭാഗവതപുംഗവം മന്യേ യാമി
ഭാഗീരഥീജലേ സ്നാതുമതിധന്യേ

ചരണം 1:
കുന്തീസുത കുശലവാക്യം ചൊല്‍ക
ചിന്തിക്കിലോ നൈവയോഗ്യം വനേ
സന്താപമെന്നിയേ കിന്തു തവ സൌഖ്യം

ചരണം 2:
പാത്രം ലഭിച്ചൊരുദന്തം കേട്ടു
വാഴ്ത്തുന്നു പലരും ഭവന്തം സുകൃത-
പാത്രമല്ലോ നീയുമോര്‍ക്കില്‍ നിതാന്തം

പാത്രം ഗൃഹാണസുപവിത്രം യാവല്‍
പാര്‍ഷതീ ഭുംക്തേതി ചിത്രം താവ-
ദത്ര സമുദേതി തവ ഭക്തമതിമാത്രം

നന്ദീശ്വരസ്സമുപഗത്യവിസംജ്ഞമേനം
പസ്പർശപാണിയുഗളേനനിജേനയാവൽ
സുപ്തപ്രബുദ്ധമിവതാവദുപസ്ഥിതന്തം
ആസ്ഥാതിരേകവനതംനിജഗാദപാർത്ഥം.

പല്ലവി:
പൂരുകുലകലശാബ്ധിപൂർണ്ണചന്ദ്രനൃപേന്ദ്ര
പോരുംവിഷാദമിനിപൊരുവതിനുപോകനാം

ചരണം 1:
സമകരഭുവിനിന്നുടയസാഹായ്യമൻപോടു
അമരസമ!ചെയ്‌വതിന്നഹമിവിടെവന്നു

പല്ലവി:
അത്യത്ഭുതംതന്നെ മര്‍ത്ത്യനതിദുര്‍ബ്ബലന്‍
ദൈത്യരെ ഹനിച്ചതോര്‍ത്താല്‍

ചരണം1:
അദ്യൈവ ഞാന്‍ ചെന്നു മായാബലേന തം
സദ്യോ ഹനിച്ചീടുന്നേന്‍
ദൈന്യം വെടിഞ്ഞു വൈകാതെ പുറപ്പെടുക
സൈന്യങ്ങളൊക്കെയധുനാ

അംബുധിതുല്യമായീടുമോപല്വലം?
ജംബുകംസ്തംബേരമത്തോടുതുല്യമോ?
പൊൻമലസർഷപമെന്നതുപോലെയാം
നമ്മിലുള്ളന്തരംനന്മയിലോർക്കെടോ

ഇത്തരമോരോതരംവാക്കുചൊന്നതി-
നുത്തരമെന്നുടെസായകംചൊല്ലിടും
ദുസ്തരമാകുന്നദൈത്യസൈന്യാർണ്ണവം
നിസ്തരിപ്പാനഹംനൽത്തറിക്കൊത്തിടും