ശ്ലോകം
സംശപ്തകാനാം നിധനം കഴിഞ്ഞു
സന്തുഷ്ടനായ് യാത്രതിരിച്ച പാര്‍ത്ഥന്‍
സന്ത്രസ്തനായ് വീണ്ടുമകാരണത്താല്‍
സാരഥ്യമേകും സഖനോടിതോതി.

പദം
ആശ്രിതവത്സല! കേശവ കേള്‍ക്കണം
ആധിപൂണ്ടിടുന്നൂ എന്മനം അകാരണം
ഇടവിടാതിടങ്കണ്ണിന്‍ പുടമെന്തേ, തുടിക്കുന്നൂ?
ഇടറുന്നൂ മമ കണ്ഠം ഇടിയുന്നൂ മനസ്ഥൈര്യം.
അഖിലവുമറിയുന്ന സഖേ! ചൊല്ലൂ മറയ്ക്കാതെ
അരികളാലപകടം അടരിലെന്‍ സഹജര്‍ക്കോ?
 

സജ്ജനാതിക്രമംചെയ്യും ദുർജനപ്രൗഢനിന്നെ ഞാൻ
രജ്ജുകൊണ്ടു വരിഞ്ഞിട്ടു തർജനം ചെയ്യുവൻ മൂഢ.
(നില്ലുനില്ലെട ചേദിരാജപശോ- പോരിനാളെങ്കിൽ
നില്ലുനില്ലെട രാജപശോ)
 

അഭിനയശ്ലോകം
ഇത്ഥം തിമർത്തു ശിശുപാലനുരയ്ക്കുമപ്പോൾ
ഭാവം പകർന്നിതു സഭാതലവാസികൾക്കും
മൗനീമുകുന്ദനതു കണ്ടെഴുന്നേറ്റു പാർത്ഥൻ
കോപം പൊറാഞ്ഞു ശിശുപാലനോടേവമൂചേ.

പദം
ഇത്തരം മൽസ്വാമിതന്നെ ഭർത്സനം ചെയ്യുന്ന നിന്നോ-
ടുത്തരം ചൊല്ലുവാൻ മമ പത്രികളെന്നറിഞ്ഞാലും
(നില്ലുനില്ലെട ചേദിരാജപശോ- പോരിനാളെങ്കിൽ
നില്ലുനില്ലെട ചേദിരാജപശോ)

ശ്ലോകം
രാജസൂയമതിനായ് വരേണമെ-
ന്നാദരേണ നൃപതീൻ വദിച്ചുടൻ
തേരിലേറി നടകൊണ്ടു മൂവരും
പ്രാപ്യ പാർത്ഥനവനീശമൂചിവാൻ.

പദം
ആര്യ തവ പാദയുഗളമിപ്പോൾ
ശൗര്യജലനിധേ കൈതൊഴാം
കരുണാവാരിധേ ഞങ്ങൾ ധരണീസുരരായ് ചെന്നു
മഗധനോടു യുദ്ധം യാചിച്ചിതെന്നേ വേണ്ടൂ
മന്നവൻ ജരാസന്ധൻ തന്നോടു യുദ്ധം ചെയ്തു
കൊന്നിതു ഭീമനവൻ തന്നെയെന്നറിഞ്ഞാലും
കാരാഗൃഹത്തിൽ തത്ര വീറോടെ കിടക്കുന്ന
രാജാക്കന്മാരെയെല്ലാം മോദമോടയച്ചിതു
മല്ലാരി കരുണയാലെല്ലാമേ ജയം വരും
അല്ലലകന്നു യാഗം അനുഷ്ഠിക്ക യുധിഷ്ഠിര.

ശക്രനന്ദനൻ ഞാനഹോ രിപുചക്രസൂദനൻ കേൾ
ശക്രവൈരി ലോകമതൊരുമിച്ചിഹ
വിക്രമങ്ങൾ ചെയ്കിലുമതു ഫലിയാ
ചിത്രമെന്നുചൊല്ലാം മനോരഥമത്ര നിന്റെയെല്ലാം
വൃത്രനാദി ദേവവൈരിനിവഹം
അത്രവന്നു സമരമിന്നു ചെയ്യുമോ?

പദം
ഗാഢമിന്നു വാടാ രണത്തിനു ചേദിഭൂപ ഖേടാ!
ചാടുവാദമിന്നു ചെയ്ത നീ മമ
പാടവങ്ങൾ കാണെടാ നൃപകീടാ
വളരെയുണ്ടു ഗർവം നിനക്കതു
കളവതിന്നു സർവം
നളിനനയന ദൂഷണങ്ങൾ ചൊന്നനിൻ
ഗളമരിഞ്ഞു കളവനില്ല സംശയം.