ബ്രാഹ്മണേന്ദ്ര! കൂടെപ്പോരുന്നേൻ ത്വൽപ്രിയ പെറും
ആത്മജനെക്കാത്തുതരുന്നേൻ
കാർമുകമിതല്ലോ കാൺക ആത്മജരക്ഷാസഹായം
ധർമ്മരാജാദികളിന്നു മന്മതത്തെ ലംഘിക്കുമോ?
വ്യാകുലത്വമേതും അരുതേ ഭൂസുരമൗലേ!
പോകനാമെങ്കിലോ വൈകാതേ.

സദ്ഗുണശീല! ഹേ ദ്വിജേന്ദ്ര! |മൽഗിരം കേൾക്ക മുദാ ||

സ്വർഗ്ഗവാസികൾക്കും | സുഖവിതരണം ചെയ്യും ||
ഫൽഗുനനെക്കേ- |ട്ടറിയുന്നില്ലയോ ഭവാൻ? || 

കൃഷ്ണനല്ലഹം ബലഭദ്രനുമല്ലറിക നീ; | വൃഷ്ണിവീരന്മാരിൽ എകനുമല്ലാ,||
ജിഷ്ണു ഞാൻ ദിവ്യാസ്ത്ര- | ധൃഷ്ണു വിജയൻ വീരൻ||
ജിഷ്ണുതനയൻ ഭ്രാ- | ജിഷ്ണു സുനയൻ സദയൻ ||    

അന്തകാന്തനേയും  ആഹവേ ജയച്ചീടും
ഇന്ദ്രനന്ദനൻ തന്റെ ശരകൂടസവിധേ
അന്തകഭയലേശം ഭവിച്ചീടുമോ ബാലനെ
ഹരിച്ചീടുമോ നാകം ഭരിച്ചീടുംസുരേശ്വരനും?    

ഹന്തശോക ഭാരാന്ധനാം ഭവാൻ
ചൊന്നവാക്കിനില്ല അപ്രിയമേതും
സന്ദേഹം വേണ്ടാ തവ നന്ദനനുളവാകിൽ
തന്നീടാ പാലിച്ചെങ്കിൽ ഇന്ദ്രാത്മജനല്ലഹം

പരിദേവിതം മതിമതി തവ
ബ്രാഹ്മണ സാധുമതേ!

പരിചോടിനി ഉളവാകും ബാലനെ-
പരിപാലിച്ചു തവ തരുവൻ ഞാൻ

ആർത്തി തീർത്തഖില ധാത്രീദേവകുലം
നിത്യം കാത്തീടുക ക്ഷത്രിയ ധർമ്മം
അത്തൽ കീഴിൽ കഴിഞ്ഞതത്ര ക്ഷമിക്ക ഭവാൻ
പുത്രനിനി ജനിക്കിൽ കാത്തുതരുമീ പാർത്ഥൻ

നാഥ! ഭവച്ചരണ ദാസരാമിജ്ജനാനാം
ഏതാകിലും വരുമോ ബാധാ?
വീതശങ്കമെല്ലാരും ജാതാനന്ദം വാഴുന്നു;
ശരണാഗത ഭരണാവഹിതം തവ കരുണാമൃതമരുണാംബുജലോചനഃ

വന്ദേ ഭവൽ പാദാരവിന്ദേ സതതം
സുരവൃന്ദേശ! ഗിരീശാദിവന്ദ്യ!

ആമന്ത്ര്യയാതേപരമേശപാർഷദേ
ധാമപ്രപദ്യാഥപിതുഃകുരൂദ്വഹഃ
ജയേതിജീവേതിസുരൈരഭിഷിടുതോ
ജഗാദവാചംപ്രണതോർജ്ജുനോഹരിം

പല്ലവി:
ശ്രൃണുവചോമേതാത
ശ്രൃണുവചോമേ

ചരണം 1:
അമരപുംഗവസുരവിരോധി-
നിവാതകവചാദികളെയൊക്കയും
സമരസീമനിയമപുരത്തി-
ലയച്ചുഞാനതവകരുണയാ

ചരണം 2:
കാലകേയമുഖാസുരാനപി
കാലഗേഹാതിഥികളാക്കിഞാൻ
ബാലചന്ദ്രാഭരണകിങ്കര-
ബാഹുബലമവലംബ്യസഹസാ

പല്ലവി:
ഖിന്നതവന്നിടായ്‌വാ-
നെന്നെയനുഗ്രഹിക്കേണം

ചരണം 2:
ദൈന്യംകൂടാതെഞാൻ
ദൈത്യനെവെന്നതുസഹസാ
നിന്നുടെകൈയൂക്കാലേ
യെന്നതിനാലിന്നധികം
ധന്യോഹംതവകൃപയാ
മാന്യവിഭോകിംബഹുനാ

ചരണം 5:
ദാനവാടവിദഹിപ്പതിന്നുദവ-
ദഹനസന്നിഭനഹമവേഹിദുരാത്മൻ
മാനങ്കൊണ്ടുസമരത്തിൽനിന്നെപ്പൊലെ
മായകൊണ്ടുമറഞ്ഞുപോകയുമില്ല

ചരണം 3:
മായകൊണ്ടുമറഞ്ഞെന്നെമോഹിപ്പിച്ച-
തുചിതമല്ലിതുദിജിതപുംഗവതേ
ന്യായമാകുന്നതുമിങ്ങുനിന്നുതന്നെ
സമരമമ്പൊടുചെയ്കനാംവിരവോടെ

ചരണം 3:
ബാഹുബലംപരിചോടുണ്ടെന്നി
ട്ടാഹവമാശുതുടങ്ങുകിൽനിന്നുടെ
ദേഹമഹംശരവഹ്നിയിലഴകോ-
ടാഹുതിചെയ്യുന്നുണ്ടിഹസഹസാ