വാദിച്ചേവം കയർത്തൂ വടിവൊടിരുവരും ചൂതിനായങ്ങെതിർത്തൂ
മോദിച്ചേ വന്നടുത്തൂ പലരുമിഹ നളന്നന്നു ദാക്ഷ്യം പെരുത്തൂ
ബാധിച്ചോനെക്കെടുത്തൂ ബഹുജന നടുവേ വൈരമുൾക്കൊണ്ടടുത്തൂ,
ശാസിപ്പാൻ വാളെടുത്തൂ ചകിതമവരജം പാരമാടൽപ്പെടുത്തൂ.

പല്ലവി
ജീവതം തേ സംഹരാമി നാവു മൂർന്നേ ഭാവമുള്ളൂ
ദുർമ്മതേ, നീച, ചിരായ വേപസേ കിം?

അനു.
ആവിലിതശശികുലം അതിചപലമാശു നിന്നെ
ഞാനിന്നു കൊല്ലുകിലാറുമോ ചീർത്തൊരു വൈരം?
അപരാധജാതമേതേതുവിധം മമ!

ചൂതു കളിയിൽ തോറ്റ പുഷ്കരനെ കൊല്ലണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഹംസം വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് പുഷ്കരനെ കൊല്ലരുത് എന്ന് പറയുന്നു.

പ്രൗഢത ഭാവിച്ചു പേ പറവതോ മൂഢ?
പേടി ലവമതു പോയിതോ തവ
പേശലാംഗി മത്പ്രേയസീം പ്രതി?
പാടവം കപടത്തിനെന്നിയേ
എന്തിനുള്ളതു ഹന്ത തേ? വദ.
കൂടസാക്ഷിയല്ലയോ, നീയെടാ?
നാടീരേഴിന്നും ചോടേ നീ വീഴണം നരകത്തിൽ
നീചമാനസ, നിന്നെ വീടുവാനോ?

പ.
നന്നേ ചൊന്നതിപ്പോൾ നീ താൻ നയാനയബോധഹീന!

ധീരോദാത്തഗുണോത്തരോദ്ധുരസുസംരബ്ധോദ്ധതാർത്ഥാം ഗിരം
സ്വൈരാരാദ്ധവിധാതൃദാരവിഹിതോദാരപ്രസാദാന്മുഖാത്‌
ആരാദാർത്തമനാ മനാങ്ങ്നിശമയൻ മനാഭിമാനോന്മനാ
ദൂരാപാസ്തനയഃ സ്മ പുഷ്കര ഉപേത്യാഭാഷതേ നൈഷധം.

പല്ലവി:
നന്നേ വന്നതിപ്പോൾ നീ താൻ നള, നരലോകവീര,

അനു.
നയനിധേ, നീയും ഞാനും നവനവനൈപുണം
ദേവനരണം ഇന്നുചെയ്തീടണം.

ആമന്ത്ര്യ കാന്താം വിരഹാസഹാം താം
ഭീമം തതോന്യാനപി നൈഷധോസൗ
ശ്രീമന്തമാരുഹ്യ ഗജം സസൈന്യോ
ഹേമന്തവത്‌ പുഷ്കരഹാനയേഗാത്‌.

പല്ലവി
അതിപ്രൗഢാ, അരികിൽവാടാ, ചൂതു പൊരുവാനായ്‌
അതിപ്രൗഢാ, അരികിൽവാടാ

അനു.
മമ പ്രാണപര്യന്തം മറ്റൊന്നില്ല വേല.

ച.1
ഇനിയുമൊരിക്കലെന്നെജ്ജയിക്കേണ, മതിനു
പണയം പറയാ,മതു ധരിക്കേണം,
ധനവും പ്രാണനും തോറ്റാലൊഴിക്കേണം, ജയിച്ചാൽ
മനവും തെളിഞ്ഞു രാജ്യം ഭരിക്കേണം, സുഖിക്കേണം.

നിഷധരാജധാനിയിൽ ചെന്ന് നളൻ, പുഷ്കരനെ ചൂതിനു വിളിച്ച് തോല്പിക്കുന്നു.

നാഥാ, നിന്നോടു വേർപിരികിലോ പെരുതേ വേദന
നഹി മേ സന്താപമന്തം വരികിലോ,
സ്മർത്തവ്യമിതു നിത്യവും, ഇഹ കഥ്യത ഇതു നിസ്ത്രപം,
പ്രസ്ഥിതാസ്മി തത്ര ഞാൻ യത്ര വാസി കുത്ര വാ,

പല്ലവി:
വല്ലഭ, മമ വാക്കു കേൾക്ക നീ, വന്ദേ നിൻ പദം.

ഈവണ്ണം ചൊല്ലി വിദ്യാം നളനുടനൃതുപർണ്ണന്നു നല്കീ മുഹൂർത്തേ
ഭാവം നന്നായ്ത്തെളിഞ്ഞങ്ങഥ നിജനിലയം പുക്കു സാകേതനാഥൻ,
വൈവർണ്ണ്യം നീക്കി വാണുരമണിയൊടു നളൻ കുണ്ഡിനേ മാസമാത്രം,
താവന്നിർവ്യാജരാഗം രഹസി ദയിതയോടേവമൂചേ കദാചിത്‌.

പല്ലവി:
വല്ലഭേ, മമവാക്കു കേൾക്ക നീ വനിതാരത്നമേ,

അനു.
കല്യശീലേ, കമലനയനേ, കാമിനിമാർകുലമൗലേ,

ച.1
കാലം കല്യാണി, മൂന്നുവർഷമായി നമ്മുടെ രാജ്യം
ഖലനനുഭവിക്കുന്നൂ കൃതഹർഷനായി
തസ്കരനായ പുഷ്കരൻ
കലി തുണയ്ക്കയാൽ ബലപുഷ്കലൻ,
കരുത്തുകൊണ്ടു ഞാൻ മുഷ്കരൻ,
തദ്വധം ന ദുഷ്കരം.

ഭൈമിയോട് പറഞ്ഞ് നളൻ, പുഷ്കരനെ ചൂതിൽ തോൽ‌പ്പിച്ച് രാജ്യം പിടിച്ചടക്കാൻ പുറപ്പെടുന്നു.

പ.
പ്രേമ തേ തു വൃണേ ഋതുപർണ്ണഭൂമിപാലമണേ

അനു.
കാമരമ്യകളേബര, താമരബന്ധുകുലവര,

ച.1
അപരാധം ചെയ്തതു ഞാനങ്ങറിഞ്ഞു-
കൊണ്ടത്രേ വീര്യവാരിനിധേ,
അമ്പെഴും നിൻമുമ്പിൽനിന്ന,നൃതം പറഞ്ഞീലേ ഞാൻ
ധീരമതേ,
അപരമില്ലൊരു പിഴയറിയാതെപോലും മമ സാരമതേ,
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടരുതെന്നിലരസത രണജിത,
വൈരിതതേ, രസസാരരതേ, പരം.