വിധിനന്ദന ജാംബവാന്‍ ജലനിധിതരണംചെയ്‌വന്‍ ഞാന്‍

ഇവിടെനിന്നു ചാടി ലങ്കയില്‍ പ്രവിശന്‍ മൃഗയിത്വാ

വൈദേഹിം ദൃഷ്‌ട്വാ നഹിചേല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗം യാസ്യാമി

നഹിദൃഷ്‌ടാതത്രചേല്‍ വിരവൊടു ലങ്കാമപി കയ്യില്‍

ധൃത്വാ വരുവന്‍ ഞാന്‍അതിനിടയിവിടെവസതസുഖം

വയമേതേതരസാ ഹനുമന്‍ വരുവോളമിവിടെ

തിഷ്‌ഠാമാമോദേന അധുനാ ലങ്കാം വ്രജവീര

 

തിരശ്ശീല

 

വാനരര്‍ ചൊന്ന വാക്യം ജാംബവാന്‍ കേട്ടശേഷം

മാനസേ മോദമോടും വായുസൂനും തദാനീം

മാനയിത്വാ വചോഭിസ്സന്നിധൗ നിന്നുചൊന്നാന്‍

വാനവര്‍ക്കൊത്തവീര കേള്‍ക്ക നീയെന്നിവണ്ണം

 

പവമാനതനൂജ ഹനൂമന്‍ ശ്രൃണു മാമകവചനം

ശുഭമാനസ വീര തവ ജനിമഹിമാനം കേള്‍ക്ക

 

തവമാതാ തയ്യലാളഞ്‌ജന വനമാഗതയായി

പവമാനം കണ്ടു തരുണീ രമമാണാവിരവില്‍

 

ഹനൂമാനിതിപേരും അവിടെത്തവ തന്നതുമറിക

ഇനിമേല്‍ മടിയാതെ ജലനിധി തരണം ചെയ്യണം

 

മര്‍ക്കടരേ ഗൃദ്‌ധ്രരാജന്‍ പൃഥ്വീപാലജായാ സീതാ

തത്ര വാഴുന്നതുകണ്ടിട്ടത്ര നമ്മോടേകി

 

ചിത്തതാരിലത്തലെന്യെ ബദ്ധചിത്തമോടും

തത്ര പോവതിന്നു യത്‌നം ചെയ്‌ക നാമെല്ലാരും

 

 

തിരശ്ശീല

ഭല്ലൂകാധീശനേവം പറവതു തരസാ കേട്ടു സമ്പാതിയപ്പോള്‍

ചൊല്ലേറും സോദരനായ്‌ തിലമൊടു ജലവും നല്‍കിനാനാത്തശോകം

കല്യാണം കോലുമേറ്റം വളര്‍നിജ ചിറകും മുന്‍പിലെപ്പോലെയുണ്ടാ

യുള്ളില്‍ സന്തോഷമോടും ചിറകൊലിയെഴവേ പൊങ്ങിനാന്‍ ഗൃദ്‌ധ്രരാജന്‍

ഉപരിചുഴലവുന്താന്‍ നോക്കി ദൃഷ്‌ട്വാഥ സീതാം

സപദി ധരണതന്നില്‍ വന്നിരുന്നമ്പിനോടെ

കപികളുടയചിത്തേ തോഷമേറീടുവാനായ്‌

കപിവരയുവഭൂപം ചൊല്ലിനാന്‍ ഗൃദ്‌ധ്രരാജന്‍

ചൊല്ലുവന്‍ സമ്പാതേ കേള്‍ക്കവില്ലാളി നിന്‍തമ്പിസഖേ

മല്ലൂസായകതുല്യ പങ്‌ക്തിസ്യന്ദനന്‍

 

തന്നുടെ തനയരായി രാമനും ലക്ഷ്‌മണനുമായി

താതനുടെ വാക്കുകേട്ടു കാനനേ വന്നു

 

ഭരദ്വജവാക്കിനാലെ വൈദേഹിയുമവരുമായ്‌

ഘോരമായ ചിത്രകൂടംപൂക്കുവാഴുന്നാള്‍

 

തത്രവാഴുംകാലം പങ്‌ക്തികണ്‌ഠന്‍സീതയെകൊണ്ടുപോയി

ഗൃദ്‌ധ്രനാം ജടായുസ്സിനെ കൊന്നുടന്‍ വ്യാജാല്‍

 

മത്തനാം കബന്ധനേയും കൊന്നു മിത്രപുത്രനോടു

സഖ്യവും ചെയ്‌തു ബാലിയെ കൊന്നു രാജ്യവും

ഇത്ഥം ചൊല്ലീട്ടു വേഗാല്‍ കപിവരനിവഹം ദര്‍ഭയില്‍ വീണശേഷം

ഗൃദ്‌ധ്രന്‍ സമ്പാതിയപ്പോള്‍ വിരവിനൊടരികേ വന്നുടന്‍ വാനരാണാം

വൃദ്ധന്‍ ഭ്രാതുര്‍വ്വധം കേട്ടതിതരചകിതന്‍ സാശ്രുപാതം കപീന്ദ്രാന്‍

അദ്ധാ ചൊന്നാനിവണ്ണം ചരിതമതറിവാന്‍ സാഭിലാഷം സമോഹം

 

ചൊല്ലുക കപിവീരരേ മത്സോദരന്‍ തന്റെ വാര്‍ത്ത

വല്ലാതേവം കേട്ടതിനാലല്ലല്‍ പാരം മേ

 

നല്ലവീരന്‍ ജടായുസ്സും ഞാനുംകൂടി മുന്നം മേലില്‍

മെല്ലെപ്പൊങ്ങി പറന്നനാള്‍ മിത്രകിരണത്താല്‍

 

ഗുഹയില്‍ നാം പോയാല്‍പിന്നെ ദഹനലക്ഷ്‌മണബാണം

നിഹനിക്കും തത്ര നഹി സംശയമിദാനീം

 

രാമകാര്യത്തിന്നായല്ലോ മരിച്ചു ജടായു മുന്നം

കിമപി ഫലം കൂടാതെയായ്‌ നമ്മുടെ മരണം

 

എങ്കിലിനി നാമെല്ലാരും ഇവിടെ മരിക്ക തന്നെ

സങ്കടംകൂടാതെ ദര്‍ഭ വിരിച്ചു ശയിക്ക വേഗാല്‍

അംഗദ ഇളയഭൂപ തുംഗയാമീഗുഹയില്‍

സങ്കടംകൂടാതെ വാഴാം അങ്ങുപോകവൈകിടാതെ

സ്വയംപ്രഭാ മാരുതിവാക്കിനാലെ

തോയം ഫലാദീനുടനേ കൊടുത്തു

നിനായ സര്‍വ്വാനുപരിപ്രദേശം

പ്ലവംഗമാനംഗദനേവമൂചേ

 

വാനരരേ വസന്തകാലം വന്നുവല്ലോ വാനരരേ

 

ഇനിനാമങ്ങു ചെല്ലുമ്പോള്‍

ഹനിക്കും സുഗ്രീവന്‍ നമ്മെ

 

കുടിലാളകസീതയെ കണ്ടീലയിത്രനാളും

വിടപികള്‍ പുഷ്‌പിച്ചല്ലോ ഭൂമരങ്ങള്‍ മുരളുന്നു

 

മന്നവനെന്നോടു വൈരം മുന്നമേയുണ്ടല്ലോ നൂനം

എന്നതിനാലിവിടെനിന്നെങ്ങുമങ്ങുപോകാവല്ലേ

താപസി താരേശമുഖി ധരണിയില്‍ വീരര്‍ തൊഴും

ഭൂപമണി പങ്‌ക്തിരഥനന്ദനരും സീതയുമായി

 

താതനുടെ അരുളാലെ വീതരുജാ വന്നുവനേ

ഹൃതയായീ വൈദേഹികപടത്താല്‍ കൗണപരാൽ

 

തദനു നൃപന്‍ ബാലിയേയും പിതൃലോകം പൂകിച്ചു

ദ്വാദശാത്മജന്‍ തല്‍പുരവും നല്‌കി തദാ

 

സുഗ്രീവന്‍ വചനത്താല്‍ സീതയെയന്വേഷിപ്പാന്‍

വന്നുവയം ജലദാഹാൽ കുഹരമിദം ഗതരായി

 

പൈദാഹം സഹിയാതെ പരവശരാം ഞങ്ങളെ നീ

തയ്യല്‍മണേ പൈദാഹം തീര്‍ത്തങ്ങയയ്‌ക്കേണമേ