ഇത്ഥം പറഞ്ഞു ശിബികാമധിരുഹ്യ തൗ ദ്വൗ 

സൗമിത്രി മിത്രതനയൗ രഘുവീരവാസം

ഗത്വാ തതശ്ചരണയോഃ പ്രണതൗ ച വീരൗ

ഉത്ഥാപ്യ തം കപിവരം നിജഗാദ രാമഃ

ഹേ സഖേ ശ്രൃണു മാമകവചനം ഹേ സഖേ

 

കാലമതിക്രമിക്കുന്നു വൈരിവധം ചെയ്‌വാനായ്‌

നാലുദിക്കിലും സൈന്യത്തെപ്രഷയദ്രഷ്‌ടുംവൈദേഹിം

 

മാരുതേ വൈകാതെ നാനാ വാനരസൈന്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം

ചാരരെയയയ്‌ക്ക ഭവാന്‍ അതിവേഗമോടിദാനിം

പാവന പവനനന്ദന കപിവര

തിരശ്ശീല

 

സുഗ്രീവ വൈകാതെ ഇനി തത്ര ശൈലപുംഗവേ എന്‍

അഗ്രജസമീപേ പോക സേനയോടും നാമെല്ലാരും

 

ബാലിയെ ഭയപ്പെട്ടു ഞാന്‍ കാനനത്തില്‍ വാണകാലം

ബാലിയെക്കാലന്നുനൽകി രാജ്യംതന്ന രഘുവീരന്‍

 

രക്ഷിക്കേണം പിഴപൊറുത്തു അടിയനെ രക്ഷിക്കേണം

ഏവം കപീന്ദ്രമഹിഷീമൊഴികേട്ടു കിഞ്ചില്‍

സൗമിത്രി കോപവുമുടക്കി മനസ്സിലപ്പോള്‍

താവന്നികാമചകിതം രവിനന്ദനന്തം

പാര്‍ശ്വസ്ഥിതം പരുഷമോടയമിത്യുവാച

സുഗ്രീവ ദിവാകരാത്മജ കപിവര

സുഗ്രീവ ദിവാകരാത്മജ

 

അഗ്രജനെ കൊന്നു തവ രാജ്യം തന്ന വീരനാമെന്‍

അഗ്രജനെ മറന്നു നീ ആത്തമോദം വാണീടുമോ

 

ബാലിമാര്‍ഗ്ഗത്തെ നീയനുസരിക്കുമേവമെങ്കിലോ

ബാലതകൊണ്ടധികം നീ മൂഢനായി വാണീടൊല്ലാ

ചെയ്‌ത പിഴകള്‍ പൊറുത്തു രക്ഷിക്ക

ഏതുമവനോടു കോപമരുതേ

 

 

തിരശ്ശീല

താരാരാജസമകോമളവദനേ

താരേ മദിരമദാരുണനയനേ

 

വരുണീപാനത്തെ ചെയ്‌തുമദിച്ചു

ശ്രീരാമനേയും മറന്നു നികാമം

 

ചെയ്‌ത സഹായങ്ങളൊക്കെ മറന്നു

ഏതും ഭയം കൂടാതായതും ചേരും

ശ്രീരാമന്‍ ചൊന്നവാക്യം വിരവൊടു സഹജന്‍ കേട്ടു സമ്മാനയിത്വാ

വീര്യോത്തുംഗാഗ്രഗണ്യന്‍ കപിവരസദന ദ്വാരി പുക്കക്ഷണത്തില്‍

പാരം നീര്‍ത്തുള്ളിടും ഞാണൊലിയുടനുടനേ കേട്ടു സുഗ്രീവനപ്പോള്‍

പാരം ഭീത്യാ മയങ്ങി നൃപമഥ തരസാ താര വന്നേവ മൂചേ

കാര്യം സാധിക്കേണമവനെക്കൊണ്ടു

ശൗര്യവാരിധേ കോപമുണ്ടാകൊല്ലാ

 

കോപമേവം ചെയ്യാതെ അവനെ നീ

ഭൂപനന്ദന കൊണ്ടുവരേണമേ
 

 

മര്‍ക്കടത്തിന്‍ സ്വഭാവമല്ലോയിതു

ധിക്കാരമേറെയുണ്ടായ്‌വരുന്നതും

 

ചെന്നവനെയിന്നാഴികയില്‍തന്നെ

കൊന്നിടുന്നുണ്ടു ഞാന്‍

 

ചൊല്ലിയ സമയത്തെ മറന്നിട്ടു

കല്യാണമോടവന്‍ വസിച്ചീടുമോ

 

ഉഗ്രനാകിയ ബാലിയെ കൊന്നു നീ

സുഗ്രീവനെ വധിപ്പാന്‍ ഞാന്‍ പോരുമേ