പരുഷവചനങ്ങൾമതി പറകപരമാർത്ഥം പരമ-
പൂരുഷപ്രിയസഖനു പാർക്കിലില്ലസാദ്ധ്യമൊന്നും

പഴുതേയെന്തേ കലഹിച്ചുവിളിച്ചു  സമരാർത്ഥം
പരിചിനൊടുതരുവൻ തവ പറഞ്ഞുകൊൾകവേണ്ടുന്നവ
 

ഏതൊരുഭൂദേവതനയനേതൊരുദേശം
നീതനായി നൂതനമെന്നാലഹംജാനേ ദൂതരുമേവംചെയ്യാ താനേ

എന്തുചെയ്തേനഹിതം ഇന്ദ്രസൂനോ!
ഹന്ത നീ രുഷാന്ധനായി വന്നതിപരുഷമപി വദസി

ബ്രാഹ്മണന്റെ ശകാരം കേട്ട് അർജ്ജുനൻ ഉടൻ തന്നെ യമലോകത്ത് എത്തി ധർമ്മരാജാവിനോട് ബ്രാഹ്മണബാലനെ തരുവാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. യമരാജാവാകട്ടെ ദ്വാരകയിലെ ബ്രാഹ്മണകുമാരന്റെ മരണം ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല, എന്റെ അറിവോടുകൂടിയല്ലാതെ യമകിങ്കരന്മാർ കർമ്മം ചെയ്യുകയുമില്ല എന്ന് അരുളിച്ചെയുന്നു. ശ്രീകൃഷ്ണനോട് ചെന്ന് ചോദിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അർജ്ജുനൻ യമലോകത്ത് നിന്നും പോരുന്നു. ഇത്രയും ആണ് ഈ രംഗത്തിൽ ഉള്ളത്.

ഈ രംഗവും അടുത്ത രംഗവും സാധാരണ കളിക്കാറില്ല.

ഏണാങ്കപ്രതിമാഭിരാമവദനാ ബാലാ സുശീലാ തദാ
വീണാഭാഷിണി വിപ്രപത്നിയുമുടൻ പെറ്റാളസൗ കൗതുകാൽ!
പാണൗ തഞ്ചവഹിപ്പതിന്നു സഖിയും ഭാവിച്ചു തസ്മിൻ മുദാ
കാണാഞ്ഞാത്മജമാത്തശോകവിവശാ സാദ്ധ്വീ രുരോദാഞ്ജസാ!

പദം:
കരുണാവാരിധേ കൃഷ്ണാ നരനേയും ചതിച്ചായോ?
ശരണരഹിതരാമിജ്ജനങ്ങൾ മൂലം
പരമപൂരുഷ തവ ഭഗിനിബാലികയ്ക്കയ്യോ
പെരികെ വൈധവ്യദുഃഖം വരുവതുചിതമോ തേ?

ജ്വലിച്ചകാന്തിയോടാശു ജനിച്ച ബാലകൻ ഭൂമൗ
പതിച്ചീടുന്നതിന്മുമ്പെ മറച്ചു ദൈവം
ലഭിച്ചീലാ ശവം പോലും ഫലിച്ചീല അർജ്ജുനയത്നം
വരച്ച രേഖയെ മൂർദ്ധനി മറിച്ചുവെച്ചുകൂടുമോ?

ശരകൂടമാകിയൊരു വരസൂതികാഭവനം
പരിചൊടുകാൺകമോദാൽ ഗിരികൂട തുംഗതയും
പരിചൊടു കൈകൂപ്പും പെരുതായൊരുന്നതിയും
പരപ്പിനൽപതമ വലിപ്പമുറപ്പുമപി നനു

കെൽപേറുന്നകാലനും കടപ്പാനെളുതല്ലയിതിൽ വിപ്രാ ഭയാതിമോദാൽ
ത്വൽപ്രാണനാഥയായൊരു ഉൽപല വിലോചന ഗർഭിണി വിശതു സുഖം
പരിവൃതയായിതിലഴകൊടു മമ (ശര)

ബ്രാഹ്മണേന്ദ്ര! കൂടെപ്പോരുന്നേൻ ത്വൽപ്രിയ പെറും
ആത്മജനെക്കാത്തുതരുന്നേൻ
കാർമുകമിതല്ലോ കാൺക ആത്മജരക്ഷാസഹായം
ധർമ്മരാജാദികളിന്നു മന്മതത്തെ ലംഘിക്കുമോ?
വ്യാകുലത്വമേതും അരുതേ ഭൂസുരമൗലേ!
പോകനാമെങ്കിലോ വൈകാതേ.