സകലലോകനായക! സാരസനയന ഹരേ!

അഖിലസാക്ഷിയാകും നീ

അറിയാതില്ലൊരു വസ്തുവുമെങ്കിലും ചൊല്ലാം

 

അധിനിദ്രമുഷകണ്ടുപോലനിരുദ്ധനെ

അതിമാത്രം കൊതികൊണ്ടുപോലെത്രയും പാരം

അലസയായതുകൊണ്ടുപോൽ

 

അംഗജബാണഫണിഗണവിഷം തീണ്ടിപോൽ

ആധിപൂണ്ടുപോൽ
 

അതു ചിത്രലേഖധരിച്ചു അർദ്ധരാത്രിയിലവളും

ഇപ്പുരേ ആഗമിച്ചു തന്നുടെ വേഷം
 

ചതികൊണ്ടുടനെ മറച്ചു

അനിരുദ്ധനെ കിളിമൊഴിക്കവൾ

ഹരിച്ചു കാഴ്ചയായ് വെച്ചു

 

മുഗ്ദ്ധഗാത്രീഗുണഗണ-ബദ്ധനെന്നാകിലുമെന്നെ

യുദ്ധഭൂമി തന്നിലനിരുദ്ധനെന്നു ധരിച്ചാലും

ഇതി പുരുഷഗിരം നിശമ്യ മാനീ

ബലിതനയസ്യ രണായ ദീപ്തകോപഃ

അവദദതിജവാദഥാനിരുദ്ധ-

സ്സവിധമുപേത്യ ഗൃഹീതചാപരോപഃ
 

 

പേടിയുണ്ടിതു ചൊല്ലുവാനെങ്കിലും

ഗൂഢമായ് കർണേ പറഞ്ഞറിയിക്കാം

 

പേടമാങ്കണ്ണിയെക്കൂടെ പിണക്കുമീ

ചേടികളിന്നിതു മൂടിമറച്ചാൽ
 

പ്രായം വരുമ്പോൾ പതിയോടു ചേർക്കാഞ്ഞാൽ

മായങ്ങളിങ്ങിനെ വന്നു ഭവിയ്ക്കും

 

കന്യാഗൃഹത്തിൽ പുരുഷവചനങ്ങൾ

ഇന്നലെക്കപ്പുറം കണ്ടതുമില്ല ഞാൻ
 

ജാരസമാഗമ ലക്ഷണമിന്നു

ദാരികതന്നിൽ കാണുന്നഹോ!

 

വക്ഷോജകുംഭതടങ്ങളിൽ നഖ-

ലക്ഷണങ്ങളുണ്ടു കാണുന്നു
 

വല്ലതെങ്കിലുമെന്നോടിതു

ചൊല്ലുവാൻ മടിയെന്തു തേ
 

തെല്ലുവണ്ണമുരച്ചു പിന്നെയ-

തില്ലയെന്നു മറയ്ക്കയോ?

വല്ലികൾക്കുണ്ടോ മരത്തിൽ ഗുണദോഷം

വല്ലതിന്മേലും പടർന്നങ്ങുകേറും
 

ആറ്റിൽ ചിറകെട്ടി നീറ്റൊലി മുട്ടിച്ചാൽ

മറ്റൊരുഭാഗേ കവിഞ്ഞൊഴുകും

എന്തിതെന്തിതു ഹന്ത! നീയെടി

ബന്ധഹീനമുരപ്പതും
 

അന്തരംഗമതിൽ നിനക്കൊരു

ചിന്തയെന്തു ഭവിച്ചതും
 

അഖിലവും പറകാശു നീയെടി

അഖിലവും പറകാശു നീ

തത്രാന്തരേ ഗ്രൂതമുഷാ പ്രതിഹാരരക്ഷീ

തസ്യാം നിരീക്ഷ്യ രതിലക്ഷ്മ ഹി തൽ സമസ്തം

നിശ്വാസധൂസരരുചാ പ്രഥമം മുഖേന

ബാണം ന്യവേദയദസാവഥ വാങ്മുഖേന
 

മാരസന്നിഭാകാര! മാരകുമാര! മാല്പെരുകുന്നു മനതാരിൽ

പാരാവാരസലിലേ പരിചൊടു ദിനകരൻ
 

വീര! മുങ്ങീടുന്നതു വിരവിൽ കണ്ടിതോ നാഥ!

അന്നു നിദ്രയിലെന്റെ അരികിൽ മെല്ലെയണഞ്ഞു
 

തന്നു വദനമധു തരസാ നീ പിന്നെയെങ്ങുപോയാറെ

പാരം വിവശയായ് ഞാൻ, ഇന്നെന്റെ നയനങ്ങൾ
 

ഏറ്റം സഫലങ്ങളായ് കാമനും ശരാസനം

കരതലെ എടുത്തെന്റെ പൂമെയ്യിൽ ശരമഴ പൊഴിക്കുന്നു
 

സോമനും രജനിയെ സ്വൈരം പുണർന്നീടുന്നു

താമസമരുതേതും സമയോചിത കേളിയിൽ

 

 

 

തൽക്കാലേ ശിപിവിഷ്ടപുഷ്ടകരുണാപീയൂഷവൃഷ്ടിപ്രഭാ-

വോൽകൃഷ്ടോത്ഭട ബാഹുശാഖി വികസൽ പീനാപദാനാകുരഃ

പുത്ര്യാ യോഗ്യതമം വരം നിരുപമം സഞ്ചിന്തയൻ മന്ത്രിണാ-

വാഹൂയാഥ ബഭാണ നീതിനിപുണോ ബാണോസുരഗ്രാമണിഃ