മിത്രജനപാലക അത്രവരിക ഭീമ!
വൃത്രവൈരിതന്നുടെ പുത്ര! ഹേ സവ്യസാചിൻ!
തത്ര ജരാസുതനെ ചിത്രഭാനു തന്നുടെ
പുത്രസവിധേയാക്കി ക്ഷത്രധർമ്മം രക്ഷിക്ക
പോക നിങ്ങളും ശ്രീവല്ലഭനെ സാകം സോദരൗ.

ശ്ലോകം
ശ്രീനാരദസ്യ വചനേന ജഗാമ ശൗരി-
സ്സാകം ബലേന നിലയം കുരുപുംഗവസ്യ
ദൃഷ്ട്വാ സമാഗതമസൗ ഭഗവന്തമാരാൽ
സാനന്ദമേവമവദൽ ഗിരമംബുജാക്ഷം.

അരവിന്ദോത്ഭവസംഭവ അരവിന്ദാരുണേ
തവ ചരണേ കൈവണങ്ങുന്നേൻ
നിൻ തിരുവടിതന്നെ അന്തികേ കണ്ടതിനാൽ
സന്തോഷം വളരുന്നു ചിന്തയിൽ മഹാമുനേ
എങ്ങുനിന്നെഴുന്നള്ളി മംഗലശീല! നീയും
ഭംഗിയോടരുൾ ചെയ്ക തുംഗതാപസമൗലേ!
ധർമ്മനന്ദനൻ തന്നെ നന്മയോടു കണ്ടിതോ?
സമ്മതമവൻതന്റെ സാമോദമരുൾ ചെയ്ക.
 
 

ശ്ലോകം
ശ്രീവാസുദേവനൊടു രാജവിസൃഷ്ട ദൂതൻ
ഏവം പറഞ്ഞളവു നാരദമാമുനീന്ദ്രം
കാർവർണ്ണനങ്ങു സമുപാഗതമന്തികേ തം
പ്രാവോചദംബുജഭവസ്യ സുതം സമോദം

ശ്ലോകം
സഭായാമാസീനേ ഭഗവതി നിജാര്യേണ ഹലിനാ
സമം മന്ത്രിവ്രാതൈര്യദുകുലമഹീശൈരപി മുദാ
തദാ ദൂതഃ കശ്ചിന്മഗധനൃപരുദ്ധൈർന്നരവരൈ-
ർന്നിയുക്തസ്തന്നത്വാ ഹരിമയമവോചൽ ഗിരമിമാം.
 
പദം
ശ്രീനായക! ഹരേ! ശ്രീനാരദനുത
ശ്രീനാരായണ ജയവിഭോ
ഭൂനായകന്മാർ ചൊന്നോരു വചനങ്ങൾ
കനിവോടിങ്ങുണർത്തിപ്പാൻ ഇഹ വന്നേൻ ഞാനും.
(കാലം തള്ളി)
ദുഷ്ടനാകുന്ന മാഗധഭൂപതി ധൃഷ്ടതകൊണ്ടു ഭൂമിപാലകന്മാരെ
പെട്ടെന്നു ജയിച്ചു രണാങ്കണേ കെട്ടിയിട്ടു ഗിരിവ്രജ കാനനേ
അവർ കഷ്ടം വ്യസനമനുഭവിക്കുന്നു ധരിക്കേണം.

വാരിജലോചന! വചനം മേ ശൃണു നീ
വീര! നിൻ വിരഹം ഞാൻ വിഷഹേ കഥമിദാനീം
ചന്ദ്രവദന നീയും സാനന്ദമിന്നു മമ
പന്തൊക്കും കുളുർകൊങ്ക പുണർന്നു മരുവേണം
ചെന്താർബാണനുമെന്നിൽ ചെമ്മേ വാമനാകുന്നു
കമ്രതരരൂപ ഹേ കാന്ത കരുണാരാശേ!
താമ്രപല്ലവാധരരസമിന്നു തരിക
താമ്രചൂഡതതിയും കൂജനം ചെയ്യുന്നഹോ!
ദിനമണിരുചി മന്ദം ദിശി ദിശി വിലസുന്നു
മനസി മേ വളരുന്നു മാധവ താപം
കനിവോടു പരിരംഭം കണവ! നീ ചെയ്തീടണം.