സുഗ്രീവ, നിന്നുടെ ഭാര്യയാം രുമയേയും
സുഗ്രീവ താരയേയും മറ്റുള്ളവരേയും
സീതയോടുകൂടയോദ്ധ്യയിൽ മരുവാനായ്
സാധുശീല, ചൊല്ലുക വൈകാതെ സുമതേ!

മൽപ്രിയ, മമ ചിത്തേ വളരുന്നൊരഭിലാഷം
ത്വത്ഭക്തനാകിയ സുഗ്രീവൻതന്റെ
കാന്തമാരോടുകൂടിപ്പോവാനയോദ്ധ്യയിൽ
കാന്ത, നീയവരോടു വരുവാനരുളുക

ശ്ലോകം
അപ്പോൾ വിഭീഷണനശേഷജഗല്പ്തിക്കായ്
കെല്പോടു നല്കുമൊരു പുഷ്പകമദ്ധ്യഭാഗേ,
ശില്പംകലർന്ന പരിവാരജനൈരശേഷൈ-
രുൾപ്പുക്കു സീതയൊടുവാച രഘുപ്രവീരൻ

പദം
മലരണിഘനവേണീ സുലലാമേ
വൈദേഹി,
ലോലലസിതാപാംഗേ ബാലാമൗലിമാലേ!
മാനേലുംമിഴിയാളേ, തേനോലുംമൊഴിയാളേ,
മാനിനീമണിമൗലേ മഞ്ജുളശീലേ!
കാണുക രണഭുവി ഹതരായ വീരരെ
നാനാദിക്കുകളിലും നിബിഡരായ്ത്തന്നെ
കാണുക സുബേലമാം ശൈലത്തെ വൈദേഹി
വാണു ഞാനിവിടെ വാനരസൈന്യത്തോടും
കാതരാക്ഷി കാണ്ക നീ നളകൃതജലധൗ
സേതുവുമെന്നുടെ കുശശയനവും കാണ്ക

ഇന്ദ്രവിജയിൻ, വീര കേൾ നീ കൗണപേശ്വരനന്ദന,
ഐന്ദ്രമസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേനഹമുത്തമം ബഹുശോഭിതം.
സത്യസന്ധനമോഘവാക്യൻ പൗരുഷത്തിലുമനുപമൻ
രാമചന്ദ്രൻ ദാശരഥിയെന്നാകിൽ നിൻ തല കൊയ്തിടും.

ഘോരസായകവർഷത്തെ ഞാൻ ചെയ്യുന്നേൻ നിന്നുടലതിൽ
വീരനെങ്കിലതീന്നു തപ്പി നീ നില്ക്കണം ദൃഢവിക്രമ

വീര നിന്നുടെയാസുരാസ്ത്രമറുപ്പതിന്നിഹ ഞാനിപ്പോൾ
ഘോരമാം മഹേശ്വരാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ കർഷത്തൊടും
 

ശ്ലാഘനീയതരോസി നീ മമ വീരരണിമുടിരത്നമേ
ആസുരാസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ വീര നീയിന്നു ചത്തിടും

സൗര്യമസ്ത്രമയച്ചു ഞാനതു ഖണ്ഡിപ്പേൻ കുണപാശന
വീര്യവാനയി നീ ദൃഢനല്ലോ ശ്ലാഘനീയതരോസി വൈ.

മാനുഷാധമഗർഹിത വരുണാസ്ത്രത്തെ മുറിപ്പാനഹം
രൗദ്രമസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ ശ്ലാഘനീയനഹോ ഭവാൻ!
ശ്ലാഘനീയനഹോ ഭവാനാഗ്നേയാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ
ഇന്ദ്രജയിയൊടു പോരിനിന്നെതിർനിന്നിടാമെന്നു തോന്നിയോ?

അധമപാപകുലാധമ നിന്റെ യാമ്യമാകുമസ്ത്രത്തെ ഞാൻ
യക്ഷരാജാസ്ത്രത്തിനാലിഹ ഖണ്ഡിപ്പേൻ ഖലപാപിഷ്ഠ.
നിന്നെ വാരുണാസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നേൻ ഇന്ദ്രവിജയിൻ,
നീയറിഞ്ഞീടു കൗണപാധമഗർഹിത.