കൈകേയീസുതഭരതകേകയനരേന്ദ്രനൊടു
സാകമിഞ്ജസാശത്രുഘ്നനോടും
പോകനീ വൃദ്ധനാം ഭൂമിപനെകാണ്‍മാന്‍
സുഖമസ്തുതവതനയ സകലജനകരുണ
തരണികുലഭൂഷണരുചിരതരഭാഷണം.
 

ജരഠ നാമെന്നുടെ താതനരുള്‍ക്കൊണ്ടു ഞാന്‍
വരുവതിനു കാരണം ധരണിപശിഖാമണേ
ഭരതനെ വിരഞ്ഞവനു കാണ്മതിന്നയേ-
സരസമെന്നൊേടുു സഹയാത്രയാക്കീടെണം
 

കേകയനരാധിപന്‍ വൈരികരികേസരീ
സാകമതിമോദേനസാധു വാഴുന്നൊ
സാകമവിടെത്താതനൊടുമേവാതെനീ
സാകേതമതില്‍ വരുവതിനുവദകാരണം
വദവദമഹാമതേ, കേകയമഹീപതേ
 

സാകേതേവീതഖേദംദശരഥനൃവരന്‍ പുത്രമിത്രാദിയോടും
സാകംമോടേന വാഴുന്നളവിലുപഗതോനീരിവേടീയുധാജില്‍
വേഗാത്താതജ്ഞയാലേ രഥഗജതുരഗാപൂര്‍ണമാപ്പൂരത്തില്‍
പൂകുമ്പോള്‍ വന്നെതിര്‍ക്കൊണ്ടൊരുനരവരനാല്‍ മാനിതാത്മാബഭാഷേ.