തന്നീടുവെനിന്നുതവഞാന്‍ ചൊല്ലീടുകില്‍ നിന്മനോരഥമഖിലവും
മന്നില്‍ മധുവാണികള്‍തൊഴും അന്നനടവെന്നൊരുമനോജ്ഞഗമനേ
 

പണ്ടു മമ തന്നുവല്ലോ രണ്ടു വരമുണ്ടതിന്നു ചിത്തമെങ്കില്‍
ചണ്ഡരിപുദണ്ഡധരനീ വീരനിരമണ്ഡന! തരേണമധുനാ

സ്വാന്തമതിലെന്തുമധുരേ ചിന്തിച്ചുഹന്ത! കുപിതാസിനീയും
ചിന്തിതമശേഷമധുനാചൊല്‍ മമപന്തണിപയോഗധരേനീ

കാന്ത! തവപോരുമധുനാ ചന്തമൊടുശാന്തതകലര്‍ന്നമൊഴികള്‍

ബന്ധുതകള്‍കൊണ്ടുനിതരാംകുപിതമെന്‍ സ്വാന്തമിഹശാന്തമായൊ

 

ഇത്ഥന്തമ്മില്‍ പറഞ്ഞങ്ങലറിമുറവിളിച്ചിട്ടിരിക്കും ദശായാം
ചിത്താമോദേനരാജാജരഠനവള്‍ഗൃഹേചെന്നു പൂത്തുതടാനീം
ബദ്ധപ്പെട്ടങ്ങുകാണാഞ്ഞുടനുദിതമഹാതാപഭാരേണവേഗം
ഗത്വാകോപാലയത്തില്‍ പ്രിയതമയെയവന്‍ കണ്ടു ബാഷ്പേണചൊന്നാന്‍

എന്തുതവകോപമധുനാചൊല്‍കമമ ചന്തമിയലുന്നവദനേ
ബന്ധുരശശാംകസമമാന്നിന്‍റെ മുഖം എന്തധികമരുണമാവാന്‍
ഹന്തപൊടി തന്നിലിവിടെയെന്തുഘന കുന്തളമഴിച്ചുപിരള്‍വാന്‍
രാമനഭിഷേകമിപ്പോള്‍ ചെയ്വതിന്നു നാമവിടെയാശുപോകാ
മാമുനികള്‍ വന്നുസകലാം  കോപ്പുകളും താമസമില്ലാതെകൂട്ടി
കാമിനിജവേനവരിക എഴുന്നേറ്റുകോമളസരോജനയനേ
 

തുംഗഗുണരംഗ!തവകൈതൊഴുതു ഞങ്ങള്‍
തിങ്ങിനമുദാത്ധടിതികോപ്പുകള്‍ കൂട്ടീടാം
ഭംഗമിയലാതതവശാസനമുണ്ടായാല്‍
ഭംഗിയൊടുചെയ്വതിനുഞങ്ങള്‍ മതിയാകും
 

എങ്കിലിനി നിങ്ങള്‍ മുനിപുംഗവനെ വേഗാല്‍
മംഗലതപോനിധിവസിഷ്ഠനെവരുത്തു
അംഗകുരുവംഗഗകലിംഗനൃപരീനാം
അംഗവരചാരരെയയയ്ക്കവിരവോടെ
 

മിത്രകുലദുഗ്ദ്ധജലരാശിരജനീശന്‍
മിത്രകുലപാലകനമിത്രകുലകാലന്‍
പുത്രരിലുമേഷഖലുമുന്‍പനിനിയെന്നാല്‍
അത്രജനരഞ്ജകനുയുക്തമഭിഷേകം
 

മത്തഗജഗാമിമമരാഘവനെയിപ്പോള്‍
ചിത്തകുതുകേനയിളമ്ക്കുഭൂവിവെപ്പാന്‍
ചിത്രതരമാകിയൊരു മോഹമിയലുന്നു
അത്രമതിഭൂമിഭരണത്തിനയി രാമന്‍
 

അല്ലലിഹ ചൊല്ലുവതിനില്ലതവപാര്‍ത്താല്‍
കല്യതയതുള്ള സുതനല്ലൊരഘുനാഥന്‍
തുല്യതയില്ലാതനൃപതല്ലജധരിത്രീ-
വല്ലഭനിനക്കുഭൂവിദുര്‍ല്ലഭമൊന്നുണ്ടൊ