ശരണാഗതരെ പരിത്യജിക്കില്ലഹമതു വിദിതം

തരുവേനൊരു വാക്കതും ഗ്രഹിച്ചിനി ഗമിച്ചീടേണം
 

നിര്‍ജ്ജരാധിപ നന്ദനനാകിയൊ-

രര്‍ജ്ജുനാഖ്യനെയൊഴിച്ചു മാമക
 

കനിഷ്ഠസോദര ചതുഷ്ഠയത്തെ

ഹനിച്ചിടാ ഞാന്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്‌വൂ 

ഹന്ത മാനസം ആദ്യസന്താനമേ പാരം

സന്താപമാകിയോരു വന്‍തീയില്‍ വെന്തീടുന്നൂ
 

വയ്യഹോ സഹിക്കുവാന്‍ നിയ്യേ മമ ശരണം

അയ്യോ നീയെന്നെ വെറുംകൈയോടെ മടക്കയോ ?

 

അരുളേണ്ടിനിയും മഹാജനങ്ങടെ മനമിളകീടിലും

അചലാധിപനാം ഹിമാലയം ബത ചലിക്കുമെങ്കിലും
 

നഭസ്സിടിഞ്ഞിഹ പതിക്കുമെങ്കിലും

സമുദ്രമുടനടി വരണ്ടുപോകിലും
 

സഖനെ വിട്ടൊരു വിധത്തിലും

അകലുകില്ലഹമൊരിക്കലും

 

കര്‍ണ്ണാ ! മതിയിദം കര്‍ണ്ണാരുന്തുദവാചം

പൂര്‍ണ്ണാനുകമ്പയോടാകര്‍ണ്ണയദാനപ്രഭോ !
 

ആത്മവഞ്ചനയാലേ ഞാൻ ചെയ്തോരപരാധം

ആത്മജാ പൊറുക്കൂ ധർമ്മാത്മജാഗ്രജാ, പോരൂ

 

മറുചോദ്യവുമുണ്ടനേകവത്സരമതിന്നു മുമ്പില്‍

ഒരുനാള്‍ തനയന്‍ ജനിച്ചശപ്തമുഹൂര്‍ത്തമതിങ്കല്‍
 

അവനെ നദിയിലൊഴുക്കിടുമ്പോള്‍

ഭവതി തന്നുടെ ഹൃദയത്തില്‍
 

നിറഞ്ഞുദയവു തുളുംബിയെങ്കില്‍

പറഞ്ഞിടാമീ നിമിഷത്തില്‍

ഉണ്ണീ എന്നുടെ കണ്ണിലുണ്ണീ ! ഹന്തനീയീ-

വണ്ണം കഥിയ്ക്കുമെന്നു നണ്ണിയതില്ലഞാന്‍
 

ഇല്ലേ ദയ ? നിന്‍തനു തല്ലജത്തില്‍ ഹൃദയ-

മില്ലേ ? പകരമൊരു കല്ലോ ? ശിവ ! ശിവ !

അരുതേവെറുതേ പറഞ്ഞിടേണ്ടത് നിഷ്ഫലമല്ലോ ?

ദുരിയോധനനെപിരിഞ്ഞു ഞാന്‍ പോരികയില്ലല്ലോ
 

സമസ്തമഹിമയുമെനിയ്ക്കവന്‍

നിമിത്തമായതുമറപ്പാനോ ?
 

കൃതഘ്നനോ ഞാന്‍ ? ചതിപ്പാനോ ? ഇതു

വദിപ്പതിന്നോവന്നു ? വിചിത്രം !

എന്നുടെ പൊന്നോമനേ, നിന്നുടെയനുജന്മാ-

ര്‍ക്കിന്നു നീയവലംബം, വന്നാലുമവിളംബം
 

എന്നുമവരെക്കാത്തു നിന്നാലും, ധരയാകെ

വെന്നാലും, മാതാവിനു തന്നാലും പരിതോഷം

ജനനീ ! മാമക ചരിതമഖിലവുമറിഞ്ഞിതേ

മനസി നീറിയ സകല സംശയവുമകന്നിതേ
 

അതിന്നു തവ കൃപയാലേ മഹിതേ !

ഹൃദികൃതജ്ഞത നിറഞ്ഞിതേ
 

സുതരിലഗ്രജനിവന്‍ സുചരിതേ !

ഇതാ നമിപ്പൂ ചരണയുഗം തേ

 

ഹന്ത ദൈവമേ! ഞാനെന്തു കേട്ടിതോ ?

എന്തെന്‍റെ ശിരസ്സിങ്കലശനീപാതമോ ?

 

അന്ധകാരം ജവാല്‍ ദിശാന്തരേ പരക്കയോ ?

ധാരണിയെന്നുടെ ചുറ്റും ത്വരിതം തിരികയോ ?
 

പരമാര്‍ത്ഥമെല്ലാമെന്നോടരുളുമോ കൃപയാലേ?