സുന്ദരിമാർമണി ബാണനന്ദിനിയും സഖീ-
വൃന്ദമോടങ്ങൊത്തുചേർന്നു ഭംഗിയോടെ

ചന്ദ്രകര രഞ്ജിതമാം ചന്ദ്രശാലോപരി-
ചന്ദ്രമുഖി ചെന്നു കളിയാടി മന്ദം

ആളിമാർ നടുവിൽ പന്തും ആടിക്കൊണ്ടങ്ങിനെ
മാളികമുകളിൽ വിളയാടി നീളേ

കുന്തളബന്ധം അഴിഞ്ഞതിടങ്കൈ
കൊണ്ടു താങ്ങിക്കൊണ്ടും

മാനയ വാചം മമ ദനുജാധിപ!

മാനനിധേ സുമതേ!
 

മനസി വിചാരം മാ കുരു സാമ്പ്രതം

അനവധി മംഗലമുണ്ടാമിനിമേൽ
 

ദാരികതന്നുടെ ജാതകമോർക്കിൽ

സാരമതെന്നേ പറവാനുള്ളൂ
 

ഭൂരിഗുണാലയനാമൊരു വരനൊടു

ചാരുമുഖി തരസാ ചേർന്നീടും
 

അത്രയുമല്ലയി നിന്നുടെ ഭാഗ്യം

ചിത്രമതൊരുവനു പറവാനെളുതോ?
 

മൃത്യുഞ്ജയനും നിന്നുടെ സദനേ

കൃത്യം പലവക ചെയ്യുന്നില്ലേ?

 

ആകീടം കൈടഭരിപുവിലുമി-

ന്നലർബാണനു തടവില്ലിഹ പാർത്താൽ

ബാണമഹാസുര! വീര്യഗുണാകര!

വാണികൾ കേൾക്ക സഖേ!

വാണിഈവല്ലഭ മുഖസുരമാനിത

പാണിസഹസ്ര വിനിർജ്ജിതരിപുകുല

മൃത്യുഞ്ജയനയി ഭവദീയാജ്ഞാ-

കൃത്യപരാജിതനായ് സകുടുംബം

നിത്യവുമീഗോപുരമതു കാത്തുടൻ

പാർത്തിടുന്നതു മൂലമിദാനീം

ചെൽപ്പെഴുമൊരു പുരുഷൻ തവ സമനായ്

മത്ഭവനളലില്ല നിനച്ചാൽ

അല്പേതരഭുജവിക്രമ താവക

മത്ഭുതഭാഗ്യമതെന്തിഹ ചൊൽവൂ

ദൈത്യകുലാധിപ, നമ്മളിലേറ്റാൽ

സത്തുക്കൾ പാരം ഭർതംസിച്ചീടും

ഭൃത്യജനത്തൊടു വൈരമിദാനീം

സാരസാക്ഷിമാരണിയും ചാരുവതംസമേ
മാരസഹകാരികാലം പാരം വിലസുന്നു

കാനനേ മത്തകോകിലഗാനങ്ങൾ കേട്ടിതോ?
മീനകേതനവിജയയാനതൂര്യം പോലെ

ചാരു നിന്നുടെ വദനസൗരഭം ഹരിപ്പാൻ
ചാരേ വന്നിടുന്നു നൂനം മാരുതകിശോരൻ

കർണ്ണേജപങ്ങളാം നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നു
നിർണ്ണയം മീനങ്ങൾ ഭയാദർണ്ണസി വാഴുന്നു

കന്നൽമിഴി തവ മുഖകൈവല്യം വരുവാൻ
മന്യേ ശശി വിഷ്ണുപദം ഇന്നും ഭജിക്കുന്നു

നല്ലൊരു മാധവകാലം വന്നൂ മല്ലമഥന മുതിരുന്നു

മല്ലികാ കലികയിൽ നിന്നു മധുകല്ലോലിനിയൊഴുകുന്നു

 

കാണുക വിലസീടുന്നു പരമേണതിലകനുമുയർന്നു

സൂനായുധശരജാലങ്ങളുടെ ശാണോപലമതുപോലെ

 

കുരവകനിരകകൾ തോറും ചെന്നു കുസുമമണമിതാ കവർന്നു

പരിചോടു പവനൻ വരുന്നു ഹൃദി സ്മരദഹനൻ വളരുന്നു

 

തരിക തവാധരബിംബം കാന്ത അരുതരുതതിനുവിളംബം

വിരചയ ദൃഢപരിരംഭം മമ കുരു സഫലം കുചകുംഭം

 

 

 

തിരശ്ശീല

 

 

സാരസാക്ഷിമാരേ കേൾപ്പിൻ
സാദരം മേ വചനം
മാരതാപം വളരുന്നു പാരം മേനി തളരുന്നു

സുദ്നരിമാരേ കോകിലവൃന്ദമിതാ കൂകീടുന്നു
കുന്ദസായകൻ തന്നുടെ വന്ദികളെന്നു തോന്നുന്നു

മത്തകാശിനിമാർകളിൽ ഉത്തമമാരേ കണ്ടിതോ?
മത്തകളഹംസകുലം ചിത്തജകേളി ചെയ്യുന്നു

മങ്കമാരേ നിങ്ങളുടെ കൊങ്ക കൈവല്യം വരുവാൻ
പങ്കജകോരകം ജലേ ശങ്കേ തപം ചെയ്യുന്നു

പ്രാണസഖ ! നിന്നുടയ പ്രാണസഖിയോടുചേർ-

ന്നാകര്‍ണ്ണനം ചെയ്ക കര്‍ണ്ണശപഥം 
 

സാക്ഷിയാക്കീടുന്നു മമ താതനെ ജഗല്‍ -

സാക്ഷിയാമാദിത്യഭഗവാനെ
 

ജനനിയെ ഭവാനായ് പരിത്യജിക്കുന്നു ഞാ-

നനുജരാമൈവരെയുമിതു സത്യം !
 

അര്‍ജ്ജുനനുമൊന്നിച്ചു വസുധയില്‍ വാഴുകി-

ല്ലിജ്ജനമിനിമേലിലിതു സത്യം !
 

വീര്യ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്മുന്നില്‍ ഞാനെത്തിടും

ദുര്യോധനാ ! സത്യമിതു സത്യമിതു സത്യം !
 

ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം, ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം, ഇതു കര്‍ണ്ണശപഥം.

 

ഹര ഹര ! ശിവ ശിവ ! പിരിയാനോ ദുരിയോധനാ ! നിന്‍ നിര്‍ദ്ദേശം ?

കര്‍ണ്ണന്‍ നന്ദിയെഴാത്തവനോ ? നിര്‍ണ്ണയമതുതാനിന്നര്‍ത്ഥം
 

ഇക്ഷണമിതിനിഹ ശിക്ഷതരേണം പക്ഷേ സ്നേഹം തടയുന്നൂ

പെരിയൊരു പാപത്തിന്‍ ഫലദുരിതം ഹന്ത ഭുജിപ്പൂ ഞാന്‍

മരണം ശരണം , ഛേദിപ്പന്‍ കരവാളാലെന്‍ ഗളനാളം !

 

കഥയെല്ലാമറിവായി പൃഥയുടെ സുതാ ! സഖേ !

മഥിതം തവമാനസ മതിനുശാന്തയേമയാ
 

കഥിതമായ് വന്നീവിധം വ്യധിതന്‍ ഞാനെന്നാലും

അനുജാതരോടുരണം നിനവില്‍ പാപമെങ്കില്‍ നീ
 

ഇനിയെന്നെ വെടിഞ്ഞീടാമനുമതി തരുന്നിതാ

മരണം വരുവോളവും കുറയില്ലണുവോളവും
 

തിരതല്ലും മമസ്നേഹം പരമപുരുഷനാണേ !

ശഠ ! ശഠ ! മതിയെട കഠിനം വചനം

നിഷ്ഠൂര ! നിന്നുടെ ദുശ്ചേഷ്ടിതമിതു കഷ്ടാല്‍ കഷ്ടതരം
 

ജ്യേഷ്ഠനൊടിത്ഥമനിഷ്ടം കാട്ടിയ ധൃഷ്ടത ചിത്രം ചിത്രം

ഇരുദേഹങ്ങള്‍ ധരിച്ചൊരു ദേഹിയല്ലോ കര്‍ണ്ണനുമീ ഞാനും
 

അറിയുകൊരര്‍ദ്ധം അപരാര്‍ദ്ധത്തെ മൂഢാ വഞ്ചിക്കില്ലല്ലോ

കണ്ടക , കര്‍ണ്ണനുനീയിനി ദൂഷണമുണ്ടാക്കിടുമെന്നാലോ
 

കണ്‍ഠം തവ ഞാന്‍ ഖണ്ഡിച്ചീടും കുണ്ഠതതെല്ലും കൂടാതെ !