ഉപഗമ്യ സ കുണ്ഡിനം പുരം ത-
ന്ന്യപസഞ്ചാരവിഹീനമേവ പശ്യൻ
അതികുണ്ഠമനാ ജഗാമ ചിന്താ-
മൃതുപർണ്ണോഥ വിഷണ്ണതാവിവർണ്ണഃ

പല്ലവി:
ഉർവ്വീസുരചാപലം പെരുതേ, പാരിൽ
സർവ്വവിദിതം കേവലം.

അനു.
നിർവ്വിചാരം പുറപ്പെട്ടു നിജപുരാത്‌
അതിഹാസപദമാസമിതിഹാസകഥയിലും.

ച.1
അബദ്ധമോതിനാൻ വന്നോരാരണൻ, വ-
ന്നടുത്താനെന്നോടന്നേരം മാരനും,
തൊടുത്താനമ്പുകളിദാരുണം, പേ-
പ്പെടുത്താനെന്നെയീവണ്ണം ക്രൂരനകാരണം.

ഖലന്‍ കലിയകന്ന നാള്‍ കരളിലോര്‍ത്തു തന്‍ കാമിനീം
നളേ കില നടേതിലും നയതി സത്വരം തം രഥം
അലം ബത നിലിമ്പരും ഹൃദി പുലമ്പിനാര്‍ വിസ്മയം
വിളംബിതഗതിര്‍ബഭാവരുണസൂതനസ്തോന്മുഖന്‍.

പദം1 കവിവാക്യം:
അതിതൂര്‍ണ്ണമെഴുന്നരുളി ഋതുപര്‍ണ്ണഭൂപന്‍

അനു.
മധുനേര്‍വാണീപാണിഗ്രഹണ-
കുതുകവേഗാത്‌ പുളകിതരൂപന്‍.

ച.1
മണിഭൂഷണമണിഞ്ഞു മെയ്യില്‍
മണിചിലയുമമ്പും കൈയ്യില്‍
മനമനംഗശരതീയില്‍ മറുകി, യാധിയില്‍
വനിതമാരണിമാണിക്കപരിണയനമനോരാജ്യം
അനവധിയനുഭവിച്ചു താനകമേ ആനന്ദിച്ചു.

കുസുമാന്യപഹർത്തുമുദ്യതന്തം
കുരുവര്യം കുധിയഃ കുബേരഭൃത്യാഃ
കുതുകാത്സമുപേത്യ യോദ്ധുകാമാഃ
കുസൃതിജ്ഞാഃ പരിഭാഷിണോ ന്യരുന്ധൻ
 

ചോരനെപ്പോലെ മിണ്ടാതെ
കണ്ടുടനാരെടാ വന്നു പൂവറുക്കുന്നു