മന്മഥാര്‍ത്തിപെരുത്തോരുദുര്‍മ്മതേനിന്നുടെശാപം

ധര്‍മ്മതല്പരനായൊരെനി-ക്കിങ്ങേല്‍ക്കുമോ?
 

ബ്രഹ്മകുലംതന്നിലാരുംനന്മയോടുനിന്നെ

ധര്‍മ്മപത്നിയാക്കീടുവാന്‍കര്‍മ്മവുംവന്നീടാ

മാനിനീ! നീചൊന്നൊരുമൊഴിയിതു

മാന്യമല്ലസുമതെ!

 

മാനമിഹതവവിഫലമെന്തയി

മാനസേമദനാര്‍ത്തിമുഴുത്തോ?

 

പണ്ടിതുപോലവേചിലവണ്ടണിപ്പുംകുഴലിമാര്‍

തണ്ടലര്‍ബാണമാല്‍കൊണ്ടു-മെലിഞ്ഞുനാണം-

സകലംകുറഞ്ഞു-താപംനിറഞ്ഞു-

മതികള്‍മറിഞ്ഞു-അവശതയൊടുവലഞ്ഞു

 

എന്നെയിന്നുജീവിപ്പിപ്പാന്‍ധന്യശീലേഹേതുവെങ്കില്‍

എന്നുടെമാതാവുനീ-യിതുധരിക്ക-

പാരംവഴികള്‍നിനയ്ക്ക-മോഹംകുറയ്ക്ക-

കുശലംസ്മരിക്ക-സുഖമൊടിഹവസിക്ക

 

പാണിപീഡനംമേപ്രാണസമ!ചെയ്ക

കാണിതാമസമെന്യേകാമകേളിചെയ്കനാം

 

ദാനവരറിഞ്ഞുനിന്‍ഹാനിചെയ്തകാലത്തു

പ്രാണനോടുചേര്‍ത്തതുംമാനസേമറന്നിതോ

 

നിന്നുടെപഠിത്തങ്ങള്‍എന്നുപൂർത്തിയാമെന്ന-

തെണ്ണിവാണിതുഞാനുംഇന്നതുവിഫലമായ്

 

കാര്യംസാധ്യമായതിന്‍കാരണംനിരൂപിച്ചാല്‍

പുരുഷമണേ!നീയീ-നാരിയെവെടിയുമോ?

ശുകഭാഷിണീനീഖേദിക്കരുതേ;

ശുഭമല്ലീദശ-ഭാഷിതമിഹതേ

 

സുകരമിതെന്നയിചിന്തിക്കരുതേ

സുദതിമണേനിന്‍വാഞ്ഛിതമധുനാ

 

അനുദിനമോരോകളിഅനുരാഗമോടുചെയ്ത-

തനുപമഗുണരാശേ!മനസിഞാന്‍മറക്കുമോ?

 

പനിമതിമുഖീനിന്നില്‍കനിവേതുംകുറഞ്ഞില്ലാ

മനസിജകേളിക്കിപ്പോ-ളനുചിതമറിഞ്ഞാലും

 

ചിരകാലമായിഞാനുംജനകാദിഗുരുക്കളെ

ദര്‍ശിച്ചിട്ടവരുടെകുശലങ്ങളറിഞ്ഞിട്ടും,

 

തരസാപോകുന്നേനിപ്പോള്‍തരികനീയനുവാദം;

സൂര്യാഗ്രേസരമൌലിരത്നമമരേന്ദ്രാചാര്യസൂനുര്‍മ്മുദാ

ധീരദ്ധ്യേയതപ:ഫലസ്യചമുനേരാജ്ഞാംഗൃഹീത്വാഭവല്‍

സ്വാരാജ്യംപ്രതിയാസ്യമാനഇതിതത്കാലേകവേര്‍ന്നന്ദിനീ

ചാരുസ്മേരമുഖീജഗാദകലിതാരംഭാകചംപ്രേക്ഷ്യസാ

 

സുന്ദരകളേബരാ!നന്ദിതസുരവരാ!

സുന്ദരീചിത്തചോരാ!നന്ദിയോടുകേള്‍ക്കധീരാ

 

മാമകഹൃദ്കൈരവസോമായിതാസ്യഭവാന്‍

പ്രേമാതിരേകമെന്ന്യേകാമിച്ചതെങ്ങുപോവാന്‍

 

പരിതാപപാരാവാരേപരിപതിപ്പിച്ചീടരുതെ

പുരുഷരത്നമേ!നീതാന്‍പരദൈവമെനിക്കെന്നു

 

നല്ലതുവരികതവമുല്ലബാണോപമ

അല്ലലെന്യേചെന്നുകാൺകകല്യനാകുംപിതാവിനെ
 

(ദ്രുതകാലം )
വിപ്രജനംമദ്യമിനി-അല്പവുംസേവചെയ്തീടില്‍

അപ്രതിമകലുഷത്തോ-ടപ്പോഴേചേര്‍ന്നീടും
 

(വീണ്ടും പഴയ കാലം)
ക്ഷിപ്രമിനിച്ചെന്നുനീയുംത്വല്‍പുരേവാഴുകസുഖം

കൻമഷനാശനവന്ദേനിര്‍മ്മലമതേ

ജന്മമിന്നുസഫലമായിനിന്മഹിതഗുണവശാല്‍

സന്മതനാംഭവാനോടുസംഗമമുണ്ടാകമൂലം

ധാര്‍മികനായ്വന്നുഞാനും‍കര്‍മ്മശൂരകേള്‍ക്കധീര

മന്ദതയാദൈത്യര്‍ചെയ്തദുര്‍ന്നയങ്ങള്‍ഗുണമായി,

(കാലംതാഴ്ത്തി)ചെന്നിനിതാതനെക്കാണ്മാന്‍നന്മയോടുമയയ്ക്കേണം

നാരിമൌലിമണിദേവയാനിയുടെചാരുവാക്യകുതുകീതദാ

സാരമാര്‍ന്നമൃതജീവനീംകചനുനല്‍കിമാമുനിനിരാമയം
 

ചേരുമാറുജഠരംപിളര്‍ന്നുബഹിരേത്യനിന്നുപുനരത്ഭുതം

ധീരനായഗുരുഭൂതനേയുമസുവോടുചേര്‍ത്തവനുമൂചിവാന്‍

താതന്‍എന്നോടെന്തീവണ്ണംനീതിജലധേയിന്നു

പ്രീതിയെന്ന്യേപറഞ്ഞതും?ഭീതിയാകുന്നുമേകേട്ടു
 

നിന്തിരുവടിയില്ലാതെകിന്തുഗതിഎനിക്കയ്യോ

കാന്തിമാനാംകചനെന്‍റെബന്ധുവേറ്റംഅറിഞ്ഞാലും

 

താന്മരിച്ചീടാതെകണ്ടു-ചിന്മയാംഗമറ്റൊന്നിനെ

നന്മയോടുരക്ഷിപ്പവൻധാര്‍മ്മികന്മാര്‍കുലരത്നം
 

ആശയത്തിലിന്നുഭവാന്‍പേശലമായ്വിചാരിച്ചു

നാശമാര്‍ക്കുംവന്നിടാതെക്ലേശമെല്ലാംതീര്‍ക്കമമ

സാരതരംമമബാഹുപരാക്രമ-മോരാതിന്നിഹവന്നുശഠ!

വനത്തിലമര്‍ത്തസമര്‍ത്ഥ! നിന്നുടല്‍തകര്‍പ്പനിന്നധുനാ