ശക്രതനയ, ഹേ ജയന്ത! മൂഢ! 

 

ശക്രലോകവൈരിയതായീടും 

വിക്രമയുതഭൗമഗിരാ വന്നൊരു 

 

നക്രതുണ്ഡിയെന്നറിയണമെന്നെ,

വിക്രമജലധേ, രണധരണിയിൽ 

നീ വീര വരിക വരിക!

രുഷ്ടാം താമട്ടഹാസപ്രകുടമുഖഗുഹാസ്പഷ്ടദംഷ്ട്രാകരാളാം

പ്ലുഷ്ടാശാം ദൃഷിപാതൈസ്ഫുരദനലകണൈരാത്മേനേ തിഷ്ഠമാനാം

ക്ലിഷ്ടാന്താഃ കൃഷ്ടകേശീരപി ച സുരവധൂസ്തത്ര ബാഷ്പായമാണാഃ

ദൃഷ്ട്വാഥാകൃഷ്ടഖഡ്ഗോ ന്യഗദദതിരുഷാ വിക്രമീ ശക്രസൂനുഃ

 

 

രാത്രിഞ്ചരവനിതേ! നീ മോചയ

വൃത്രവൈരിപുരകാമിനിമാരെ
 

ചിത്രം തവ ചേഷ്ടിതമോർത്താലിഹ

പത്രിഗണങ്ങൾക്കൂണാകും നീ

 

അമരാവതിയായീടും പുരിയിൽ അധുനാ വരുവാനേവനതുള്ളൂ?

അമരവൈരിതരുണിയതാം നിന്നെ പരിചൊടു ബന്ധിച്ചീടും ഞാനും

നിന്നെക്കൊണ്ടുപോവതിനായ് വന്നതും ഞാനിന്നു         

ധന്യ! നിന്നെപ്പിരിഞ്ഞുടൻ പോകയില്ല കാൺക

എത്രയും കർണ്ണകഠോരം അത്ര നിൻ മൊഴികളെല്ലാം

ചിത്രമെന്നേ പറയാവൂ കുത്രാപി നീ പോക! എടി എടി

പ്രാണനാഥൻ നീയെന്നല്ലോ ഞാനിങ്ങു കരുതിവന്നു

ത്രാണംചെയ്തീടേണമെന്നെ കൈവെടിഞ്ഞീടൊല്ല
 

ഏണാങ്കസമവദന, ഇന്നു നിൻ വിരഹമെന്നാൽ

നൂനം സഹിക്കാവതല്ല നാളീകായതാക്ഷ!

ദാരസംഗ്രഹമിന്നു ഞാൻ താതനിയോഗം കൂടാതെ

നാരീമണേ, ചെയ്കയില്ല നാകനിതംബിനി!

മാനുഷനാരിയുമല്ല, ദാനവിയുമല്ലഹോ ഞാൻ!

വാനവർകുലത്തിലൊരു മാനിനി ഞാനല്ലൊ
 

സൂനബാണശരമേറ്റു കേണുഴന്നീടുന്നൊരെങ്കിൽ

കാണിനേരം വൈകാതെ നീ കാമകേളിചെയ്ക

ആരയി, ബാലികേ, നീയിന്നാരെന്നു ചൊൽക സുശീലേ!

നാരിമാർമൗലിരത്നമേ നാകനാരിയോതാൻ? 
 

ഭൂരമണകുലജയാം വാരണഗാമിനിയോതാൻ

കാരണമെന്തിങ്ങു വരുവതനിന്നു ബാലേ!

വൃത്രവൈരിനന്ദനാ, കേൾ വിശ്രുതപരാക്രമാ, നീ

സത്രാശനകുലമണേ, സാമോദം മേ വാചം

അത്ര നിന്നെ കാൺകയാലേ ആനന്ദം മേ വളരുന്നു

ഭർത്തൃഭാഗ്യമിന്നു മമ വന്നിതഹോ ദൈവാൽ

യാമിനീചരമാനിനി വന്നിതു നല്ല

സോമബിംബാനനാ ശതമന്യുസുതസവിധേ

പുരികുഴലിൽ നറുമലർകൾ ചൂടിയം ബാലാ

സരസതരഗാനംചെയ്തു സരസനൃത്തമാടിയും,

സുരതരുണിപോലെ ദേഹകാന്തിയും, അവൾ

വരസുരതമോഹം പൂണ്ടു വിവിധലീലചെയ്കയും

മല്ലികാമുകള ദന്തപംക്തിയും നല്ല

വില്ലോടു മല്ലിടുന്നൊരു ചില്ലീലാസ്യഭംഗിയും

ഫുല്ലകുവലയനേത്രശോഭയും കല്യാ

നല്ല കളഹംസം പോലെ മന്ദഗതി തേടിയും

പന്തൊക്കും കൊങ്കകൾ കണ്ടാൽ ബന്ധുരം നല്ല

സിന്ധുരകരോരുയുഗ്മശോഭയെത്ര സുന്ദരം !

ചന്തമിയലുന്ന കംബുകന്ധരം അവൾ