വാനവർകുലനാഥൻ ഞാൻ ദീനമെന്നിയേ തേ

മാനഭംഗം ചെയ്തു നിന്നെ വേഗം കൊല്ലും നൂനം

ഹതോ മുരോ ദാനവവൈരിണാ രണേ

ജനാർദ്ദനേനാമിതതേജസാ തദാ

പ്രചണ്ഡദോർദ്ദണ്ഡഹതാരിമണ്ഡലഃ

കരാളദംഷ്ട്രോ നരകാസുരോഭ്യഗാൽ

രേ രേ ഗോപകുലാധമ, വീരനെങ്കിലിന്നു നീ

ഘോരരണം ചെയ്തീടുമോ, വീരനാകുമെന്നോടു നീ?
 

എന്നോടിന്നു സുരനാഥൻ തന്നെയെങ്കിലും കേൾ

നന്നായ് രണം ചെയ്തീടുമോ നന്നു തേ ചാപല്യം
 

കംസനാകും മാതുലനെ ഹിംസചെയ്തീലയോ നീ?

സംശയംകൂടാതെ നിന്നെ സംഹാരംചെയ്തീടുവൻ

കിന്തു കഥയസി ഭോ രണഭീരോ, ത്വം തു വിരമ ഭയാൽ

ഹന്തഹന്ത മധുമഥനസുരാദികൾ
 

ചന്തമൊടു പൊരുവതിന്നു വരികിലു-

മന്തകന്റെ പുരിയിലാക്കുവനയി,

ചിന്ത തന്നിലില്ലസംശയം മമ.

 

ശങ്കയെന്നിയേ കണ്ടുകൊൾക രിപു-

ഭംഗമിന്നു ചെയ്തു സംഗരാങ്കണേ
 

സങ്കടങ്ങളാശു പോക്കുവനിഹ

കിങ്കര ഭടവർ, കിമിഹ താമസം?

 

അഥ മധുരിപുണാ നികൃത്തശീർഷം

മുരദനുജം പ്രവിലോക്യ വേപമാനം

കഥമപി നിജപാർശ്വമഭ്യുപേതം

തദനുചരം നരകാസുരോ ബഭാഷേ

കിംകരരാശു വദ ഭോ, കിന്തു തവ സങ്കടമശേഷമധുനാ,

നിങ്കലൊരു ഭീതിയുണ്ടെന്മനസി ശങ്ക വളരുന്നിതധികം

ഹന്ത വേപഥുവൊടു നീയെന്തഹോ! ചിന്തതേടുന്നു സുമതേ!

നിശമയ വാചം മേ നിഖിലഗുണാലയ! ഹേ സുപർണ്ണ!

വിശദതരസുകീർത്തേ! രണധീരവിവിധ-

ഗുണനിലയ! വിമതകുലദഹന!

 

ദേവവരിയായീടും ഭൂസുതൻ ദേവനിതിംബിനിമാരെ ഹനിച്ചു

കേവലമതുമല്ലവനഥ ധരണീദേവവരവിരോധം ചെയ്യുന്നു

 

സുരവരനു ബഹുപീഡ നൽകിയൊരു

നരകദാനവന്റെ ഹിംസചെയ്വാൻ
 

വിരവിനൊടു നാം പോകണമയി തൽപുര-

വരത്തിലെന്നറിക നീ സുമതേ!

 

കപടചരിതനാം സുരരിപുകീടം

സപരിവാരമഹമിന്നു ഹനിപ്പൻ
 

സപദി പന്നഗാരേ! ബലശാലിന്ന-

ഏവം താം രജനീചരീമനുനയൻ ഭൗമാസുരോ വീര്യവാൻ

ഗത്വാസൗ വിബുധേന്ദ്രപാലിതപുരീം യുദ്ധായ ബദ്ധോ രുഷാ

രൂക്ഷാക്ഷിക്ഷരദഗ്നിദീപിതദിശോ ഘോരാട്ടഹാസൈസ്തദാ

മുഞ്ചന്നംബുദനിസ്സ്വനം സുരപതിം വാണീമഭാണീദിമാം.

 

സുധാശനേന്ദ്ര വാടാ സുധാശനേന്ദ്ര!

സുധാശനേന്ദ്ര, വരിക നീ പോരിനുസുധീരനാമെന്നോടു രണഭൂമൗ
 

വിധൂയ തവ ബലമഖിലം വെൽവൻ

വിധാതൃവരബലഗർവിതനാം ഞാൻ
 

ചെനത്ത കേസരി വിപിനേ വന്നതി-

ഘനത്തിൽ നാദിച്ചീടുന്നേരം
 

ക്ഷണത്തിലിതരമൃഗങ്ങളതോടും

മാനിനിമാർമൗലിമണേ, ദീനത നിനക്കു ചെയ്ത വാനവർനാഥ-

തനയനെ കൊല്ലുവതിനു മാനസേ സന്ദേഹമില്ല മേ
 

എന്നുടയ ഭുജബലം മന്നിലും വിണ്ണവർപുരിതന്നിലും

പാതാളമതിലും വിശ്രുതം പാർത്താൽ 

 

നന്നുനന്നിസ്സാഹസകർമ്മം

അഷ്ടദിക്പാലകന്മാരും ഞെട്ടുമെന്നുടയ ഘോരാട്ടഹാസം
 

കേട്ടിടുന്നേരം അത്രയുമല്ല, പൊട്ടുമഷ്ടശൈലങ്ങളെല്ലാം

ഹന്ത തവ സന്താപം ഞാൻ അന്തരമെന്നിയേ തീർത്തു
 

സന്തോഷം നൽകീടുന്നുണ്ടാഹോ! ആയതിനിന്നു

കിന്തു താമസം പോയിടുന്നേൻ

സ്വസ്തി ഭവതു തേ സൂനോ! നിസ്തുലവിക്രമ!

ഹസ്തിവരയാന സുപ്രശസ്തസുചരിത!

യാമിനീചരമാനിനീനാസാകുചങ്ങളെ

ഭീമബല! ഛേദിക്കയാൽ പ്രീതിവളരുന്നു

ചേതസി മേ നന്നു.

ദേവദേവൻ നാരായണകൃപകൊണ്ടു

ദേവവൈരികളാലൊരു ഭീതിയില്ല നൂനം 

ഭൂതിവരുന്താനും

വലവിമഥനസുതനാകും നിന്നുടൽ

ബലയുതകരഹതികൊണ്ടു തകർത്തുടൻ
 

ചലമിഴിമാരെക്കൊണ്ടയി പോവാൻ

ചപലതരമതേ, കാൺക നീയധുനാ
 

വിക്രമജലധേ, രണധരണിയിൽ നീ വീര വരിക വരിക!

അർണ്ണോജാക്ഷികളേ ഹരിച്ചോരു നിൻ

കർണ്ണനാസികാകുചകൃന്തനമിഹ
 

തൂർണ്ണം ചെയ്‌വാൻ കണ്ടുകൊൾക നീ

നിർണ്ണയമതിനുണ്ടു മേ കരാളേ