വിചിന്തയന്തീമിതി തത്‌പുരശ്രിയം

വിരൂപിണീം മൂർത്തിമതീമവസ്ഥിതാം

വിലോക്യ സമ്പ്രാപ്യ തദീയസന്നിധും

സ്വവേശ്മരക്ഷാർത്ഥമുവാച രാവണഃ

 

 

മന്ദിരപാലികയാമിന്ദിരേ, കേട്ടാലും നീ

സുന്ദരി, എന്മൊഴികളെ ഇന്നു വിരവിനോടെ

ഇന്നു ഞാനങ്ങൊരു കാര്യമിങ്ങു സാധിപ്പതിനു

മന്ദമന്യേ പോയീടുന്നേനെന്നറിഞ്ഞാലും;

നന്നായിഹ സൂക്ഷിക്കേണമിന്ദ്രാവമാനം കാരണം

ഇന്നു ദേവകൾ ചിലർ വന്നു ചതിച്ചീടാതെ

ചിത്രമഹോ! നമുക്കൊരു ശത്രുവുണ്ടായതും

ചിത്തമതിലോര്‍ക്കുന്നേരം സത്രപനാകുന്നു.

 

മത്തദിഗ്ഗജങ്ങളുടെ മസ്തകം പിളര്‍ക്കും

മല്‍ക്കരബലം തടുപ്പാന്‍ മര്‍ക്കടനാളാമോ?

 

വാനവരെ ജയിച്ചോരു മാനിയാകുമെന്നെ

വാനരൻ ജയിക്കയെന്നു വന്നീടുമോ പാർത്താൽ?

 

എങ്കിലുമവനുടയഹങ്കാരങ്ങളെല്ലാം

ലങ്കാനാഥനമർത്തുവൻ ശങ്കയില്ല കാൺക;

 

(അല്പം കാലം ഉയര്‍ത്തി)

എന്തിനു താമസിക്കുന്നു ഹന്ത പോക നാം

ബന്ധിച്ചിങ്ങു കൊണ്ടന്നീടാം അന്ധനാമവനെ.

ജാതേജ്ഞാതാവമാനേ വലജിതിതനയം വിതഭൂതാനുകമ്പം

പ്രീതസ്താതോ ദശാസ്യോ യുവനൃപമകരോദ്യാതുധാനാധിനാഥ:

മാതാ തസ്യേതി കൃത്വാ ബഹുമതിമധികാം തത്ര ദൈതേയജാതൌ

ജാതാം ചൂതാസ്ത്രഹേതോരവദദിദമതീവാദരാല്‍ കാതരാക്ഷീം

നാരായണഭക്തജന ചാരുരത്നമായീടുന്ന

നാരദമുനീന്ദ്ര, തവ സാരമല്ലോ വാക്യമിദം.

 

കാര്യമിതു സാധിച്ചെങ്കില്‍ തീരുമെന്റെയവമാനം

പോരികയും വന്നു മമ വീര്യജാതനല്ലോ ബാലി !

 

എങ്കിലോ ഗമിക്ക കാര്യം ശങ്കയില്ല സാധിച്ചീടും

പങ്കജാക്ഷൻ തന്റെ പാദപങ്കജങ്ങളാണേ സത്യം.

ഹാഹാകാരോമരാണാമഭവദതി മഹാൻ പശ്യതാം താമവസ്ഥാം

സ്വാഹാനാഥാദിലോകാധിപസകലമുനീന്ദ്രോപദേവാദികാനം

ലോകാസ്സർവ്വേ വിചേലുസ്തദനു കമലഭൂർനാരദാത്ജ്ഞാതവൃത്തോ

ലോകേശാധീശലോകാദ്രജനിചരപുരീമാജഗാമാതിവേഗാൽ

 

 

മുഞ്ച മുഞ്ച സുരപതിമതികുമതേ, കുഞ്ചനാപി വൈകാതെ

പഞ്ചയുഗ്മമുഖസപ്രപഞ്ചജന

സഞ്ചയകാരി വിരിഞ്ചനേഷ ഞാൻ

കഷ്ടമിഹ നിങ്ങളൊരു കീശനെപ്പോലെ ദേവനാമീശനെ-

കെട്ടിയിങ്ങു നിവേശനേ ഇട്ടതോർക്കിലിഹ ഖലു

പണ്ടു ദേവരാക്ഷസാദി സംഗരം ഉണ്ടു ലോകഭയങ്കരം

മാനവമാനസങ്കരം ഏവമില്ല വികൃതികൾ

ആയോധനേ ദശമുഖം വിമുഖം വിലോക്യ

മായാബലേന തരസാ ഖലു മേഘനാദഃ

ആയാസലേശരഹിതഃ പരിഗൃഹ്യ ശക്രം

ഭൂയോവലംബ്യ ഗഗനം പിതരം ബഭാഷേ.

 

 

താത! തവ കുണ്ഠിതമെന്തഹോ കണ്ടാലുമെന്റെ ഹസ്തേ

ഇണ്ടലോടുമിവൻ മണ്ടുകയില്ലിനി
 

ഉണ്ടോ വിഷാദിപ്പാനുള്ളവകാശം?

സത്വരം പോക നാം പത്തനേ നമ്മുടെ ശത്രു കരസ്ഥമല്ലൊ
 

ശത്രുപുരം തന്നിലത്ര വാസമിനി

യുക്തമല്ലേതുമേ നക്തഞ്ചരേന്ദ്ര!

 

 

തിരശ്ശീല

ശൈലപ്രകരവിശാലപതത്രസ-

ലീലനികൃന്തനലോലമദീയ ക-

രാലംകൃതകുലിശേന ഭവൽഗളനാള-

ജാലമിഹ വിദലയാമ്യഹം

വജ്രായുധ! തവ വൃന്ദമതൊക്കെയു-

മൂർജ്ജിതബലമൊടു വരികിലുമധുന

അബ്ജഭവനന്റെ കടാക്ഷത്താലിഹ

ദുർജ്ജയനഹമെന്നറിക ജളമതേ!

(നിർജ്ജരകീട! പുരന്ദര! നിന്നുടെ ഗർജ്ജനങ്ങൾ പോരും)

 

കൈലാസാചലമൂലവിഘട്ടന-

ലോലസമുത്ഭവനീലകിണാങ്കിത-

സാലോപമകരജാലപ്രകരണ

ലീലാരണമിദമാലോകയ നീ

 

ആകർണ്യ രൂക്ഷമിതി വിംശതിഹസ്തവാക്യം

ആഭ്യേത്യ തത്ര സഹസാ ശതകോടിഹസ്തഃ

ആഹേതി തം കരബലവ്യഥിതോരുസത്വം

കോപം സഹേതരസുദുർവചനം ക്ഷണാർദ്ധം.

 

 

രാക്ഷസകീട, ദശാനന, നിന്നുടെ

രൂക്ഷമൊഴികൾ പോരും

യക്ഷാധിപനെ ജയിക്കുകകൊണ്ടൊരു-

ദക്ഷതയില്ലതും കരുതുക കുമതേ!

അമരാധിപനായീടും നമ്മുടെ

അമരാവതിയിൽ വന്നിഹ സമ്പ്രതി

സമരത്തിന്നു വിളിപ്പതു നിന്മദ-

മമരാനുള്ളൊരു കാരണമറിക നീ.

ഭൃത്യൈരാത്മസുതേന മാലിസഹിതോ നക്തഞ്ചരാധീശ്വരോ

ഗത്വാ സോപ്യമരാവതീം ധൃതമഹാഖഡ്ഗാദിസർവ്വായുധഃ

സത്രാസാമരബദ്ധഗോപുരകവാടം ഘട്ടയൻ മുഷ്ടിനാ

സുത്രാമാണമുദീരിതാട്ടഹസിതോ യുദ്ധാർത്ഥമാഹൂതവാൻ.

 

ആഹവം ചെയ്‌വതിന്നായേഹി സുരാധിപ!

ബാഹുബലം മേ കാണ്മാൻ മോഹമുണ്ടെങ്കിലോ നീ

സംഹൃതാസുരസമൂഹ! വരിക ബഹു-

സാഹസസ്മിതേഹ-നാകഗേഹ മേഘവാഹ-അതിദുരീഹ!

വീരനെങ്കിലോ പുരദ്വാരം തുറന്നു വേഗാൽ

ഘോരമായ ശരധാരഹേതിവരധാരിയായി ദൂരേ-ഇഹ വലാരേ!

വരിക നേരേ - ചപല! രേരേ