എത്രയുമുചിതമഹോ പുത്ര! നീ സമ്പ്രതി ചൊല്ലും

ഉക്തികൾ കേൾക്കയാലെന്നുടെ ചിത്തരംഗത്തിൽ

അത്യാനന്ദമുളവാകുന്നു.

 

വത്സ, ഭവാൻ ബുദ്ധികൊണ്ടും ഉത്സാഹാദികൊണ്ടും മേലിൽ

മത്സഹായം ചെയ്വാൻ പാത്രമാം മത്സഹജന്മാർ
 

നിസ്സാരന്മാർപോലെയല്ലേതും

ദുസ്സ്വഭാവിയതിലേകൻ നിദ്രയി-

ലുത്സുകനപരനുമെന്തിഹ ചെയ്യാം.
 

പോക നാമിന്നിരുവരുമാകുലമെന്നിയേ തത്ര

പാകശാസനൻ താൻ മേവിടും ലോകത്തിൽ ചെന്നു

വൈകാതെ വിളിക്ക പോരിനായ്
 

സമരമേൽപ്പതിനു സുരപതി വരികിൽ

കാമതുല്യനായീടുന്ന കോമളതരവിഗ്രഹ!

മാമകവല്ലഭ! കേൾക്ക സാമോദം വാചം

അന്യജന്മങ്ങളിൽ പുണ്യവൃന്ദമനേകം ചെയ്കയാൽ

ഇന്നു മമ നാഥനായി വന്നതും ഭവാൻ

അംഗജാർത്തി പാരം സുരപുംഗവ, മേ വളരുന്നു

ഭംഗിവചനങ്ങളല്ല മംഗലാകൃതേ!

എന്തെന്നാലും തവ കാമമന്തരമെന്നിയേ ചെയ്വാൻ

സന്തോഷമെനിക്കെത്രയും അന്തരംഗത്തിൽ

മന്ദാരാദികപുഷ്പസൗരഭജൂഷാ മന്ദാകിനീസംഗിനാ

മന്ദമ്മന്ദമുപാഗതേന മരുതാ സംവീജ്യമാനാന്തരേ

സാന്ദ്രാനന്ദമഥൈകദാ മണിമയേ ഹർമ്മ്യേതിരമ്യേ വസ-

ന്നിന്ദ്രാണീമരവിന്ദസുന്ദരമുഖീമിന്ദ്രോ ബഭാഷേ ഗിരം

 

 

കാന്തേ! പുലോമതനയേ ബന്ധുരാകൃതേ

കാന്തിസന്തതിനിലയേ!

കാന്തനാമെൻ വാക്യം പൂന്തേന്വാണി കേട്ടാലും

മന്ധരമദസിന്ധുരഗമനേ!

 

ചെന്താർശരനിഹ വന്നു പാരം അന്തരംഗം തന്നിലിന്നു

ഹന്ത ശരം തൂകീടുന്നു പാരം സന്താപം മേ വളരുന്നു

ശ്രീവത്സവത്സരാമ ശ്രീനാരായണ

ഗോവിന്ദ മുക്തിം ദേഹി

ഏവം പറഞ്ഞു ഭഗവാനൊടു ചേർന്നു ബാലീ

താവൽ ശരം പരിഹരിച്ചു തതസ്തദീയം

കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു വിധിനാ കപിഭിസ്തദാനീം

സന്മാനസൻ രവിസുതൻ പുരമേത്യവാണൂ

 

ബാലിവധം സമാപ്തം

താരയാം വാനരസ്ത്രീ ഏവമങ്ങേകുമപ്പോൾ
ഘോരമാം സായകത്താൽ ദീനനായ് ബാലിതാനും
ചാരുവാം വില്ലുമായിമുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രാമം
വീരനാമിന്ദ്രസൂനു ചൊല്ലിനാന്മോദമോടെ

(രാമനോട്)
ബാധിതസ്യസായകേന ശ്രീരാമചന്ദ്ര
അയി മമ മൊഴി കേള്‍ക്ക

 

 

ശ്രീരാമനേവമരുൾചെയ്തതു കേട്ടനേരം

നാരായണം നയനഗോചരമാശു ദൃഷ്ട്വാ

പാരം തെളിഞ്ഞു ഹൃദയം സബഭൂവബാലി

താരാതതോ നിജപതിം സമുപേത്യ ചൊന്നാൾ

 

ഹാ ഹാ നാഥ നായക
 

സദ്ഗുണ സ്വര്‍ഗ്ഗം മോഹിച്ചു

കിഷ്കിന്ധയെ ഉപേക്ഷിച്ചിതോ 
 

മുന്നം ഞാനരുളുന്നാളിൽ ഇന്നെന്തേവമുരയ്ക്കാത്തു

തുഗംവീര മുന്നിൽ നിൽക്കും അംഗദനെ കണ്ടായോ നീ

 

(രാമനോട്)

ത്വത്ഭാര്യാ വിയോഗത്താല്‍

മല്‍ഭര്‍ത്താരം കൊന്നല്ലൊ നീ
 

എന്നാലിവനോടുകൂടി

ശാഖാമൃഗപുംഗവ മാ കുരുശോകത്തെ

സാകേതമഹീപാലന്‍ ഭരതന്‍ മഹാത്മന്‍

 

സകലദിക്കുകളിലും നരപതിതതികളെ

സുമുഖനയച്ചവരില്‍ രാമനഹമേകന്‍
 

ധര്‍മ്മരക്ഷണംചെയ്തു അധര്‍മ്മമൊതുക്കുവാനും

നിര്‍മ്മലനരുളി അയച്ചതുമസ്മാന്‍

 

പുത്രരും അനുജരും തുല്യമല്ലൊ ആകുന്നു

പുത്രഭാര്യയെ ഭവാന്‍ അപഹരിച്ചല്ലൊ
 

വൃത്രവൈരിനന്ദന ഏവംചെയ്തതിനാലെ

വദ്ധ്യനാക്കി കപിരാജ നിന്നെ ഞാനെന്നറിക.

ചിത്രതരാകാരേ താരേ ദുഗ്ദ്ധസാഗരമഥനേ

തത്ര ദേവാസുരരെല്ലാം ശക്തരല്ലാതായശേഷം
 

വാസുകിതൻ ബാലധിയും ഭാസുരമാം ശീർഷാളിയും

ആശുമെല്ലെപ്പിടിച്ചു മഥനം ചെയ്തഹന്തയോടും
 

നാരായണനേയുമയേ പാരം തോഷിപ്പിച്ചു നന്നായ്

താരേ നിന്നെക്കൊണ്ടുപോന്ന വീരനല്ലോ ഞാനാകുന്നു
 

രാമനെശ്ശങ്കിക്കവേണ്ട ഭീമനൃപഗുണാകാരൻ

കോമളാകാരൻ പാപത്തെ കിമപി ചെയ്കയില്ലേതും

 

സുഗ്രീവൻ വിളിക്കുന്നവൻ വിഗ്രീവനവനാം തന്നെ

വ്യഗ്രനായോടുമല്ലായ്കിൽ അഗ്രേ എന്നെ കാണുന്നേരം
 

കിഷ്കിന്ധാഗോപുരം പുക്കുടനുടനധികം ക്രുദ്ധനാം മിത്രസൂനു

ചൊൽക്കൊള്ളും ലോകചക്രം ഞെടുഞെടയിളകുന്നട്ടഹാസങ്ങൾ ചെയ്തു

തൽക്കാലേ ബാലി കേട്ടിട്ടുരുതരപരുഷം പൂണ്ടുപോകുന്ന നേരം

തൽക്കാന്താ താരയാകും മതിമുഖിയരികേ വന്നു ചൊന്നാളിവണ്ണം
 

പാരിലുള്ള വീരമൗലേ ചാരുതരഗുണകീർത്തേ

ഭാര്യ ഞാൻ പറയും മൊഴി പുരുഹൂതസുത കേൾക്ക
 

ഇപ്പോൾ നിന്നോടമർചെയ്തുനിൽപ്പതിന്നു പണിയായി-

ട്ടിപ്പോഴേ പോയവൻ വന്നു വിളിപ്പതു നേരല്ല പാർത്താൽ
 

അൽപ്പനെങ്കിലും തേ വീര ഇപ്പോൾ യുദ്ധായ പോകൊല്ല

ശ്രീരാമനേവമരുൾ ചെയ്തതു കേട്ടുടൻ താൻ

സുഗ്രീവനാശു ഭയശോകവിഹീനനായി

ആരാവമോടു ഭുവനങ്ങൾ നടുങ്ങുമാറായ്

ഗേഹേസ്ഥിതം സപദി സോദരരേവമൂചേ

 

സോദര നിന്നുടെ സോദരനാം ഞാൻ

പോരിനെതിർത്തിഹ വിരവൊടു വന്നേൻ
 

തവകരഹതിയാലധികതരം ഞാൻ

വിവശത പൂണ്ടെന്നാകിലുമിപ്പോൾ
 

വഴുതുകയില്ലെന്നറിക സഹോദര

വരിക മഹാത്മൻ വരിക വൈകാതെ
 

രണഭൂമിയിൽ നീ വരിക സഹോദര

രണനിപുണന്മാരണിമുടിമൗലേ

 

തിരശ്ശീല