ശ്രീരാമനേവമരുൾചെയ്ത ബിഭേദ സാലാൻ

ഏകേന ഘോരവിശിഖേന മഹേന്ദ്രതുല്യൻ

വീരസ്തദാ കപിവരൻ പരിതോഷതസ്തം

രാമാജ്ഞയാ പുരമുപേത്യ വിളിച്ചു ചൊന്നാൻ

 

വിക്രമി നിന്‍സഹജനാം സുഗ്രീവന്‍ വിളിക്കുന്നു ഞാന്‍

അഗ്രജ വൈകാതെ യാഹി ശക്രജ വാ പോരിനായി

 

പോരിനായേഹി സോദരാ

 

നിന്നോടു പിഴ ചെയ്യാതോരെന്നെയോരാതെ രാജ്യത്തില്‍-

നിന്നടിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ ഇന്നു വന്നേന്‍ പോരിനായ് 

കൈബലത്തില്‍ വിജിതരാം കൈടഭപമാനശൂര

ഇത്ഥം പറഞ്ഞു രഘുവീരകരേ ഹരീന്ദ്രൻ

ചിത്രാണി ഭൂഷണകുലാനി കൊടുത്തശേഷം

അത്തൽ മുഴുത്തു വിലലാപ നരേന്ദ്രനപ്പോൾ

ഹസ്തീന്ദ്രമത്തഗമന വീരഹാർത്തിയാലേ

 

പ്രേയസി മമ ജാനകിസീതേ മായാവികളാം നിശാചരരാൽ

ജായേ ബത പീഡിതയായി മേവുകയോ ബാലേ

 

ഉള്ളിൽമുദാ നിന്നുടെ വചസാ കള്ളമൃഗത്തിൻ പിറകേ നട-

കൊള്ളുമുടൻ നിശിചരനെന്നുടെയുള്ളിലഴൽ ചേർത്തു

ഹേ പവനാത്മജ ധീരവര കേൾക്ക

ഭൂപമണി രാമചന്ദ്രൻ ചരിത്രം

 

മഗല സാകേതവാസി മഹീപതി

തുംഗപരാക്രമനാകും ദശരഥൻ

തന്നുടെ സൂനുവാമാര്യൻ രഘൂത്തമൻ

പിന്നെ ഭരതനിളയോൻ ഞാൻ

 

മിത്രകലാനന്ദിയാകിയ ബാലകൻ

ശത്രുഘ്നനെന്നവൻ തമ്പിയെനിക്കൊ

വീതഖേദംദം വാഴും കാലം മഹീപതി

താതവാക്കു കേട്ടു കാനനേ വന്നു

 

പഞ്ചവടിയിൽ വസിക്കുന്ന കാലം

മഞ്ജുളാംഗീ ആര്യന്റെ ജായാം സീതാം

രാത്രിഞ്ചരനായ രാവണൻ കൊണ്ടുപോയി

സൗമിത്രേ സോദര മാരുതി ഏവം

ഉരച്ചതിനുത്തരം സദൃശം ചൊൽക

 

സാമനിധേ സരസീരുഹലോചന

സ്വമികാര്യോത്സാഹിയല്ലോ ഹനൂമാൻ

തരുണീമണി തന്നുടെ കരമല്ല രാഘവ

ജലമതിൽ കാണുന്നു സരസീരുഹമല്ലോ

 

തിരശ്ശീല

 

സീതാമശോകവിപിനേ സ നിധായവാണൂ

സീത സശോകവിപിനേ നിതരാം വസിച്ചു

ശ്രീരാമനാശ്രമമുപേത്യ ച തമ്പിയോടും

കാണാഞ്ഞു സീതയെയുടൻ വിലലാപ കാമം

 

 

തരുണി സതി ജാനകി ഹരിണാങ്കസുവദനേ

കരുണയോടു ദേഹി നിൻ ദർശനം മമതേ

 

ഹരിണമതിൽ മോഹമുണ്ടെങ്കിലോ വല്ലഭേ

ഹരിണാങ്കധൃതമായ ഹരിണമിഹ തരുവൻ
 

അനുജ മമ ലക്ഷ്മണ സരസി മമ വല്ലഭ

ജനകനൃപകന്യകാ മുഴുകി കരമിതല്ലൊ
 

അനുജ കരയെറ്റു നീ അനുജ കരയെറ്റു നീ

ഹന്ത മമ വല്ലഭാ സരസ്സിൽ മുഴുകിപ്പോയി

ദശാസ്യനങ്ങേവമുരച്ചു വേഗാൽ

എടുത്തു സീതാം ബത തേരിലാക്കി

നടന്നനേരം പരിതാപഖിന്നാ

ദശാസ്യമാലോക്യ രുരോദതാരം

 

ഹാ ഹാ കാന്ത ജീവനാഥ പാഹി പാഹി ദീനാമേനാം

ഹാ ഹാ ബാലലക്ഷ്മണ മാം പാഹി പാഹി ദീനാമേനാം

രാക്ഷസവഞ്ചിതയായി ഞാൻ ഹാഹായെന്നെകാത്തുകൊൾക

ഹാ കുമാര ഹാ ഭരത ഹാ ജനനി ഭൂതധാത്രി

ഹാ കൗസല്യേ ഹാ ജനക ദീനാമേനാം പാഹി പാഹി

 

ഭൂമൗ തൽപുഷ്പതല്പേ വിജയനഥ പതിച്ചാകുലപ്പെട്ടു പാരം

പൂമെയ് കൈകാൽതളർന്നങ്ങധികവിവശനായ് വീണുകേണോരു പാർത്ഥൻ

സോമാപീഡം ശിവം തം സവിധഭുവി വരം മൃത്തുകൊണ്ടേ ചമച്ചു

ശ്രീമാനർച്ചിച്ച പുഷ്പം സകലമഥ കിരാന്മൗലിയിൽ കണ്ടു ചൊന്നാൻ

 

പല്ലവി:

മന്മഥനാശന മമ കർമ്മമേവമോ ?

ജന്മമൊടുങ്ങുവാൻ വരം കൽമഷാരേ തരേണമേ.

ചരണം1:

ദേവദേവ തവ പാദേ ആവോളം ഞാനർച്ചിച്ചൊരു

പൂവുകൾ കാണുന്നിതല്ലോ കേവലം കാട്ടാളമൗലൗ !

അന്തകാരിഭഗവാന്താനെന്തിതെന്നെചതിക്കയോ ?

വിരവിൽ വരിക ദുർമ്മതേ ! പൊരുവതിന്നു

കിരാത, നിന്നൊടു പൊരായ്കിൽ

കുരുകുലജാതനായ പുരുഷനല്ലെടാ ഞാനും

പരമിശവനറിക നരകഹരൻ മമ

ശരണമെന്നറിക പെരിയ ദുരാത്മൻ !

 

ചൊല്ലേറും വീരനല്ലോ നീ വില്ലന്മാർ തവ

തുല്യന്മാരാരുമില്ലല്ലൊ

കല്യ ! നീയെന്നെയിപ്പോൾ കൊല്ലുവാനെയ്ത ബാണം

തെല്ലു കണ്ടുകണ്ടില്ലെട മൂഢ

നല്ലബാണമിതു വെല്ലുകയെങ്കിൽ.