ഇന്ദ്രജിത്തു ഞാനെന്നടറിഞ്ഞീടേണമംഗദാ നീ
നന്ദനൻ ദശാസ്യനായ രാവണൻ തന്റെ
എന്നോടിന്നെതിര്‍പ്പതിന്നു നീ കിശോരനത്രയല്ല
പിന്നെ മര്‍ക്കടം കരുത്തോടാളല്ലേതുമേ
കാനനങ്ങൾ പലതുമുണ്ടു നല്ലപക്വജാലമുണ്ടു
നൂനമങ്ങു പോയി നീ വസിക്ക നല്ലത്
അല്ലായ്കിലെന്റെ കൈയ്യിൽ മേവിടുന്ന ഭല്ലമാശു
നല്ല നിന്റെ കണ്ഠചോരയിൽ കുളിച്ചിടും
നിന്റെ താത താതനാകുമിന്ദ്രനെ പിടിച്ചുകെട്ടി
താത പാദ കാഴചയാക്കി വച്ചുവല്ലോ ഞാൻ

ഏവന്തിമിര്‍ത്തു കപിരാക്ഷസ ജാലമപ്പോൾ
യുദ്ധം ഭയാനകതരനൂചകാര വേഗാല്‍  
താവല്‍ പുരന്ദരജയീദൃഢമംഗദന്തം
പോരിന്നെതിര്‍ത്തു രവിസൂനുമഥ പ്രഹസ്തൻ

ഹാ രാമ മോഹവിവശോസ്മി മഹാന്ധകാരേ
ഹാ പാതിതസ്സപദി കേകയ രാജപുത്ര്യാ
ഹാ കുത്രവാ ചരസിലക്ഷ്മണ ജാനകീഭ്യാം
ഹാ കുത്ര വാ വസതി കാനനമദ്ധ്യേദേശേ

കുരംഗലോചനാകുലങ്ങള്‍ മോഹിക്കും സുമംഗലമായിവിളങ്ങുമാനനേ
കുരംഗനാഭിയാലലങ്കരിച്ചതും ഏണാംകതെന്നില്‍കളംകമെന്നപോല്‍
അനംഗനെപ്പണ്ടുകുരംഗധാരിപോല്‍ തുരഗമോടതിഭയംകരങ്ങളാം
മതഗജാദിസഞ്ചയങ്ങളെയെല്ലാം ശരങ്ങള്‍കൊണ്ടുയുദ്ധരംഗേകൊന്നീടും
ഭുജംഗങ്ങള്‍പോലെഭുജങ്ങളുംമാലാകുലങ്ങളാലേറ്റംവിളങ്ങുംകണ്ഠവും
ഉദരശോഭയുംമണിരശനയുംജലരുഹരുചിരുചിരപാദങ്ങള്‍
തവരഘുവരരുചിരമാന്ദേഹം അരികേകാണ്മാനായ്വരുമേസംഗതി
 

യാഹി ബാലക രാഘവനെ നീ മോഹനാകൃതേ ശോചിയായ്കെടോ
രാമനോടു നീ കാനനേ പോക കാനനം തന്നെയിപ്പുരം ദൃഢം
സീത നിന്നുടെ മാതാവെന്നറി താതൻ നിന്നുടെ രാമചന്ദ്രനും
താത, നീ കൂടെ പോക വൈകാതെ
 

രാമനും കാനനാന്തേ പോവതിന്നായശേഷം
ഭാമിനീമൗലിയാകും മാഗധീമാദരേണ
കോമളന്മോഹമോടെ രാഘവേണാനൂയതും
സാമവാക്യത്തിനാലേ മാതരം ബഭാഷേ

കുംബുകണ്ഠി കേൾ കഞ്ജലോചനേ
അംബ രാഘവൻ കാനനേ പോയാൽ
അംബുജാനനേ പോകുന്നു ഞാനും
സമ്മതിക്കണം വൈകിയാതെ നീ