സഹജ കുംഭകർണ്ണ, സഹജ ഹേ വിഭീഷണ!

സഹയുവാമിഹ ഗമിക്ക സവിധഭുവി മുദാ

 

അഗ്രജൻ ധനേശനധികം ഉഗ്രപൗരുഷം

വ്യഗ്രതാം വെടിഞ്ഞഹോ മദഗ്രതോ യയൗ

 

കണ്ടു ജനനി തല്പ്രതാപം കൊണ്ടു മാനസേ

ഇണ്ടല്പൂണ്ടു കരകകൊണ്ടു കുണ്ഠിതോസ്മ്യഹം

ജനനീഖേദമൊഴിവതിന്നും ഘനയശസ്സിനും

ധനപുരാദിലാഭമതിനും കിമുചിതം വരം

ഇഥമങ്ങുറച്ചുവെങ്കിലും ഉഗ്രപൗരുഷൗ

അംബുജാക്ഷ ! തേ നമോസ്തു ചിന്മയാകൃതേ!

നിർമ്മലം തവാംഘ്രിപങ്കജം ഭജാമഹേ

ലോകവാർത്തകൾ ഭവാനറിഞ്ഞിരിക്കവേ

ലോകനാഥ, ഞങ്ങൾ ചൊല്ലീടുന്നു സാമ്പ്രതം

രാക്ഷസർക്കധീനമായി ജഗത്‌ത്രയം വിഭോ!

രക്ഷയോടു വേർപിരിഞ്ഞതായി ധർമ്മവും

കേൾക്ക മേ മുനീശ്വര! ഗിരം ഉൾക്കാമ്പിലെപ്പോഴുമേകനാമീശനെ

മിക്കവാറും ചേർത്തു മേവുന്ന നിങ്ങടെ

നൽക്കാരുണ്യലേശമുണ്ടായ്‌വരികിൽ

സാധിക്കാവൊന്നത്രേ പുരുഷാർത്ഥമൊക്കവേ

 

സജ്ജനത്തെക്കണ്ടാൽ താപമകന്നീടും

സപ്താശ്വനെക്കണ്ടൊരന്ധകാരം പോലെ