ശ്ലോകം:
ഇത്ഥം പറഞ്ഞവരെയെയടനിന്ദ്രജിത്തും
ഗത്വാ ജഗാദ നിഖിലം നിജ താതനോടു
തത്രാഗതൗ പവനപുത്രവിഭീഷണൗ തൗ
ദൃഷ്ടോചതുഃ പതിതമാത്മബലഞ്ച രാമം.

പദം:
ഹ ഹ ഹ! സകല കപിവരരും ഖിന്നരായഹോ!
സഹജനൊടുസഹിതനായ് രാമനും ശയിക്കുന്നു.
ഹ! ഹ ഹ! രാവണാത്മജന്റെ മായയാലിതോ

വൃക്ഷംകൊണ്ടടിച്ചു നിന്റെ  മസ്തകം മുറിച്ചിപ്പോഴെ
ഇക്ഷിതിയിലിടുന്നുണ്ടു വൈകിയാതെ ഞാന്‍

എന്റെ സൈന്യങ്ങളെയെല്ലാം കൊന്നുകൊന്നുവരുന്നോരു

നിന്റെ മാറിൽ ബാണങ്ങളെത്താഡിക്കുന്നേൻ  ഞാന്‍

ശൈലത്താലെറിഞ്ഞു നിന്നെ ചേലൊടു കൊല്ലുവേനിപ്പോള്‍
ആളല്ലാത്ത നീയെന്തു ചൊല്ലുന്നു മൂഢ!
അശ്വ കര്‍ണ്ണ തരു കൊണ്ടു നിന്റെ സൈന്യങ്ങളെയെല്ലാം
ശശ്വദേവ കൊല്ലുന്നുണ്ടു കണ്ടുകൊള്‍ക നീ

ശ്ലോകം:
സുരവരസുതപുത്രന്‍ വജ്രദംഷ്ട്രം ഹനിച്ചു
നിശിചര വരനിത്ഥം കേട്ടു കോപത്തോടപ്പോള്‍
വിരവൊടു രണശൂരം കംപനം യാത്രായാക്കി
ബലമൊടു സതുഗത്വാ വായുസൂനും ബഭാഷേ.

പദം:
ആരെടാ നീ എന്നോടിപ്പോൾ പോരിനായ് വരുന്നവനൻ
മാരുതിയോ നിന്നെ മുന്നം കണ്ടിട്ടില്ലാ ഞാന്‍
കാണണം കാണണമെന്നു മോഹമിനിക്കുണ്ടു പണ്ടേ
കാണുവാനുള്ള സംഗതിയിന്നു വന്നല്ലോ
ജീവനോടു നീയിനിമേല്‍ ഭൂമിയിൽ വാഴേണമെന്നു
കാമമേതും കരുതേണ്ടാ കൊല്ലുന്നുണ്ടു ഞാൻ

രാവണം പിടിച്ചുപരിഖമതില്‍മറിച്ചുചൂഡ
ഞാന്‍ പറിച്ച നേരമെങ്ങുപോയി മൂഢനായ നീ
കൊല്ലുവാനുരച്ചനിന്നെ ഇന്നു കൊല്ലുവന്‍ ജവേന
അല്ലയായ്കിലോടിപ്പോക കൌണപാധമ!

ആരെടാ സുഗ്രീവനെന്നമൂഢവാനരാളി നീചൻ  
പോരിനെന്റെ നേര്‍ക്കു വരികിൽ  നിഹതനാക്കുവൻ

ദണ്ഡിനാലടിച്ചതെന്നെയിന്നുനീ മരിപ്പതിന്നു
ദണ്ഡപാണി കൈയ്യിലായി ദണ്ഡപാണിനീ

ചണ്ഡനാകുമെന്‍റെ തേരു പൊടിപെടുത്തനിന്നെയിന്നു

ദണ്ഡിനാലടിച്ചുദണ്ഡധരനു നല്‍കുവൻ

അത്ര വന്‍പനായ നിന്‍റെ താതഗണ്ഡമുടയുമാടറു

കൈത്തലത്തിനാലടിച്ചുലച്ചുവല്ലോ ഞാന്‍

എന്‍റെ താതനായ ബാലി തന്റെ വാലിലെത്രനാളു

നിന്റെ താതനാണ്ടുവെന്നറിഞ്ഞതില്ലയോ

നീ വസിച്ചീടുന്ന തേരു പൊടിപെടുത്തു കളവനിപ്പോൾ

കേവലം തിരിച്ചു നീ ഗമിക്കയില്ലെടാ.