ശ്ലോകം:
ബ്രഹ്മാസ്ത്രംകൊണ്ടു വേഗാൽ കപിവരനികരം രാഘവം സോദരം ച
ബദ്ധ്വാ തൽസൈന്യമേത്യ പ്രചുരഭുജബലശ്ശസ്ത്രപാണിസ്സരോഷം
കാമം സംപീഡ്യമാനൈരതിതരപരുഷംപൂണ്ട വാക്യങ്ങളേകീ-
ട്ടാലോക്യാതീവ ഖിന്നാൻ സുരരിപുരധികം മോദമോടേവമൂചേ.

പദം:
കുംഭകർണ്ണനെക്കൊന്ന വീര! നീ സംപതിയെന്തു മോഹിതനായി
ഘോരമാകിയ ബാണവർഷത്തെ മാറിൽ ചെയ്യുന്നേൻ കൊല്ലവൻ നിന്നെ  

വീരനാമതികായനെക്കൊന്നു ധീരനെന്നോർത്ത മൂഢ! ലക്ഷ്മണ!
ഘോരമാം ശബർഷം നിന്നുടെ മാർവ്വിൽ ചെയ്യുന്നേൻ കൊല്ലുവൻ നിന്നെ
കൗണപരോടു പോരിനായെത്തന്നെ വാനരരെയും കൊണ്ടുവന്ന നീ

വിരവിനൊടതികായം വീരനാം ലക്ഷ്മണൻതാൻ
പരിചൊടു ഹതനാക്കിച്ചെയ്തശേഷം തദാനീം
ദശമുഖവചസാ സാവിന്ദ്രജിൽ പ്രാപ്യ വേഗാൽ
ഉരുതരബലരാശിഃ പുഷ്ക്കരേ നിന്നുടൻതാൻ.

കണ്ടുകൊൾക യാമ്യമസ്ത്രം വായവ്യാസ്ത്രത്താൽ
ഇണ്ടലെന്നി ഖണ്ഡിച്ചീടുന്നേൻ ഞാൻ കൗണപമൂഢ!
അതികായ! അരേ മുഢ! നിന്നെക്കൊല്ലുവാൻ
ബ്രാഹ്മമസ്ത്രമയയ്ക്കുന്നിതു ഞാൻ കണ്ടുകൊള്ളുക.

നിന്നുടെ തലയറുക്കാൻ യാമ്യമാമസ്ത്രം ധന്യ
മിന്നങ്ങയച്ചീടുന്നു ഞാൻ ലക്ഷ്മണ! കേൾ നീ.

കേളെടാ ഞാനൈഷീകത്തെ ഐന്ദ്രാസ്ത്രംകൊണ്ടു
ലീലയോടെ തടുത്തീടുന്നുണ്ടു രാവണസൂനോ!

നിന്നുടെ തലയറുപ്പാനൈഷീകമസ്ത്രം
ഇന്നു ഞാൻ തൊടുത്തയച്ചീടുന്നു സൗമിത്ര കേൾക്ക.

കാണുക ഞാൻ സൂര്യാസ്ത്രത്താലാഗ്നേയാസ്ത്രം
ഘോരമാക്കിച്ചെയ്തിടുന്നതൊണ്ടന്നിങ്ങു നിശ്ചയം.

കേളെടാ നിൻതല കൊയ്യാനാഗ്നേയാസ്ത്രം
കാലചകമിവ ഞാനങ്ങയയ്ക്കുന്നു കാണുക.