പൗലസ്ത്യ! മഹാത്മൻ! വീര! കാലവശം ഗതനായോ? :
രാവണ! വൈരിരാവണ! രാമനാൽ നീ ഹതനായോ?
മുന്നമേ ഞാൻ ചൊന്ന വാക്കു നന്നിയെന്നു നിനയാതെ
ഇന്നു നീ ഹതനായല്ലോ മന്നവർമൗലിരത്നമേ!
സംപതി മയാനുജേന കിം ഫലമുണ്ടായി തവ?
കുംഭകർണ്ണൻ നിന്റെ തമ്പി സംപതി നിൻ തമ്പിയായി!
മസ്തകലിഖിതം തന്നെ മൃത്യു തവ വന്നതിപ്പോൾ
അത്ര സ്വർഗ്ഗം ഗതനായി നീ, ചിത്രം! വിധിതന്നെ വീര!

ഇടശ്ലോകം
തം രാവണം രഘുവരൻ നിഹതം ചകാര
ചക്രുസ്തദാ തു വിബുധാഃ ബഹുപുഷ്പവർഷം
യുദ്ധാങ്കണേ പതിതമാശു വിലോക്യ വീരം
തം രാവണം സ വിലലാപ വിഭീഷണോfസൗ.

രാവണൻ
വാരയ മേ വിശിഖാൻ സുഭീമാൻ രാഘവ, ശൗര്യനിധേ,
വൃത്രവിമർദ്ദനദത്തരഥത്തിൽ കേതനമെയ്തുമുറിച്ചിടുവൻ.
സാധുശരങ്ങളയച്ചിഹ നിന്നുടെ മാതലിയെക്കൊലചെയ്തിടുവൻ.

ശ്രീരാമൻ
മാതലിയേയെയ്യുന്നൊരു നിന്റെ ശരാസനമെയ്തു മുറിച്ചിടുവേൻ
വാരയ മേ വിശിഖം സുഭീമം രാവണ, ശൗര്യനിധേ!
സാധുതരം തവ തേരുതെളിക്കും സൂതനെയെ ഹനിച്ചിടുവൻ

രാവണൻ
ആജിയിലാശു ജവത്തോടടുക്കും വാജികളെയെയ്തു കൊന്നിടുവേൻ

ശ്രീരാമൻ
ഭീമനിനാദകളാകിയ നിൻ രഥനേമികളെയെയ്തറുത്തിടുവേൻ

ഇടശ്ലോകം
ഏവം തൗ വീരവീരൗ പടപൊരുമളവിൽ കുംഭജന്മാ മഹാത്മാ
രാമം സംബോധയിത്വാ ദിനകരഹൃദയം തൽക്ഷണം യാതനായി
രാമൻ പോരിന്നെതിർത്തു ദശമുഖനൊടുടൻ ധീരധീരോ മഹാത്മാ
വൃത്രം പണ്ടെന്നപോലെ സുരപതിയുടനേ രാവണം തം ബഭാഷേ.

രാവണൻ:
മാനുഷരാഘവ, നിന്നെ ഹനിപ്പാനാസുരമസമയച്ചീടുന്നേൻ.

ശ്രീരാമൻ:
രാവണ, നിനനുടെയാസുരമസം ആഗ്നേയത്താൽ ഖണ്ഡിക്കുന്നേൻ.

രാവണൻ:
രാമ, മയൻ മമ തന്നതൊരസ്ത്രം ഭീമതരമിതയച്ചീടുന്നേൻ.

ശ്രീരാമൻ:
രാവണ, നിന്നുടെ ഘോരമയാസ്ത്രം ഗാന്ധർവേണ തടുത്തീടുന്നേൻ.

രാവണൻ:
സൗര്യവരാസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ വിരവൊടു നിൻ തലമുറിചെയ്വതിനായ്.

ശ്രീരാമൻ:
വിശിഖവരൈരിഹ തവ സൂര്യാസ്ത്രം സുശിതൈരധികം ശിഥിലം ചെയ്തുവേൻ.

രാമ രഘുപുംഗവ സത്യസന്ധാ, ഭവ
മാമകം വ്യസനമതു തീർന്നുവല്ലോ.

ലക്ഷ്മണ, സഹോദര, നീയിഹ മരിക്കിലോ
അക്ഷണം ഞാനുമിഹ ചത്തീടുമല്ലോ.

ഓഷധിവരം ചെന്നു കൊണ്ടുവന്നേനഹം
ജീവയ നൃപാത്മജം രാമജീവിതം.

വായുസുത മത്സഖേ, മാമകം ജീവിതം
രക്ഷചെയ്തീടണം വേഗമൊടു നീ.