ശ്ലോകം:
ഏവം പറഞ്ഞു കൊല ചെയ്തിതു കുംഭകർണ്ണം
യുദ്ധാങ്കണേ രഘുവരൻ സ്ഥിതി ചെയ്യുമപ്പോൾ
പുഷ്പങ്ങളും രഘുവരേ ഭുവി തൂകി ദേവാഃ
ദൂതസ്സമേത്യദശകണ്ഠമുവാച വൃത്തം

പദം:
ദശമുഖമഹാരാജ ദശരഥ തനൂജൻ
വിശിഖങ്ങൾ കൊണ്ടു തവ സഹജനെ രണാങ്കണേ
ഭുജയുഗളവും പാദയുഗളവും ഖണ്ഡിച്ചു
ആജിയിലന്തകനു നൽകിയല്ലോ
ചരണമസ്തക രഹിതമാം ഭൂമിയിൽ
പെരുവഴിയടച്ചുടൻ ഗോപുരദ്വാരേ
വീണുമരുവുന്നഹോ നിന്റെ സോദരനുടെ
തനുവതു മഹാശൈലമെന്നതു പോലെ

ശ്ലോകം:
ദശമുഖ വചനം കേട്ടപ്പൊഴേ മന്ത്രിമാരും
പെരികിയ ഗുഹ തന്നിൽ പോയുടൻ കുംഭകർണ്ണം
ദശമുഖ സഹജന്തം ഭീമകായം കരാളം
പെരുകിയ ശുഭവാഗ്ഭിസ്തുത്യവും ചെയ്തു ചൊന്നാർ

ദേവകളും വിഷ്ണുവുമിന്ദ്രനുമായ്‌വന്നു
ആവോളവുമമർ ചെയ്തുവെന്നാകിലും
സീതയെ നൽകീടുകയില്ല ഞാൻ നിർണ്ണയം
ഏതുമെന്നോടിതു ചോല്ലീടൊല്ലാ വൃഥാ

രാവണ മഹാമതേ കേൾക്ക മമ വാക്കു നീ
താവക ഹിതം ചെറ്റു ചോല്ലീടുന്നുണ്ടു ഞാൻ
തവ രാമനൊരു ദോഷമെന്നുമേ ചെയ്തിതോ
രവികുല ശിരോമണി തന്നുടെ ഭാര്യയേ
വഞ്ചിച്ചു തന്നെ നീ കൊണ്ടു പോന്നതിനാൽ
അഞ്ജസാ വന്നീടും വംശനാശം ദൃഢം
ഇനി എങ്കിലും രാമജായയാം സീതയെ
മനസി മടി കൂടാതെ നൽകിയില്ലെങ്കിലോ
ഗുണവാരിധേ വീര രാവണ മഹാമതേ
നൂനമീവംശവും നഷ്ടമാമല്ലോ

ശ്ലോകം:
ദശമുഖ വചനത്താൽ കിങ്കരർ പോയ  ശേഷം
ദശമുഖ ജനയിത്രീ മാല്യവാനും സമേത്യ
നിശിചര കുലനാശം ഹന്ത ചിന്തിച്ചു ചിത്തേ
നിശിചര വരമേവം ചൊല്ലിനാൻ മുന്നമേതാൻ

പദം:
നന്ദന മഹാമതേയെന്നുടയ ചിന്തയിൽ
സന്തതം വളരുന്നു സന്താപമേറ്റവും
ഹന്ത നീയറിയാതെ ധർമ്മമൊന്നില്ലല്ലോ
എന്തിനായിതു വൃധാ വംശനാശത്തിനായി
ഇനിയെങ്കിലും രാമജായയാം സീതയെ
ഗുണവാരിധേ! വീര നൽകീടുക വേണമേ
മനസി നീ മടിയാതെ നൽകിയില്ലെങ്കിലോ
നൂനമീവംശവും നഷ്ടമാമല്ലോ

ശ്ലോകം:
രഘുവരനപമാനം ചെയ്തുടൻ പങ്‌ക്തികണ്ഠം
വിരവൊടു ഭവനത്തിൽ യാത്രയാക്കീ ദയാവാൻ
സതു ഹ്രിദിപരിതാപന്മന്ത്രിണോമൂഢമൂഢാൻ
സകരുണമുടനഗ്രേ ചൊല്ലീനാശരേന്ദ്രൻ
 

ചിത്രകൂടത്തില്‍വാഴ്ന്നയെരാഘവന്‍സീതയൊടുംതമ്പിയൊടും
തത്രപോയഞ്ജസാമിത്രകുലപാലനാംരാമനെക്കണ്ടുവന്നീടൂ.
 

താപസശിരോമണേരാജ്യേവരുത്തുവാന്‍
രാഘവനെയിന്നുപോകുന്നേന്‍
ഭൂപകുലമൌലിയല്ലൊ ഭൂമിപാലനിനി
അന്തംഗതേദശശതാംഗേ
 

രാജ്യഭരണം ചെയ്തിടാതെ നീ കാനനെ വരുവതിനു വദ കാരണം മേ
രാജകുലമൌലിയാംരാമന്‍റെവാസവും
ചോദിപ്പതിന്നെന്തിദാനീം
 

കേകേയനരേന്ദ്രനോടുപോയിരുന്നേനയെ
കേവലമിതൊന്നടിയനറിയേന്‍
ചിത്തമദമുള്ളസുരദാരണബലംജനക-
നത്രിദിവലോകമതിലായി