രാമനെപ്പതിന്നാലാണ്ടു കാനനെയാത്രയാക്കേണം
കാമന്നിന്‍റെ തനയനെയഭിഷേകഞ്ചെയിക്കേണം
 

ചോദിപ്പെന്‍ഞാനിന്നുതന്നെ ശോചിയായ്കചെറ്റുഞ്ചിത്തെ
ചൊല്ലിഞാനൊരുവരത്താല്‍ ചൊന്നകാര്യം സാധിച്ചീടാം
 

കിന്തുകാന്തന്‍ മുന്നന്തവതന്നുവല്ലൊ രണ്ടുവരം
എന്തിനിന്നുഖേദിക്കുന്നു എന്നതിനെചോദിച്ചാലും
 

മന്ഥരേ നീ എന്‍റെ ബന്ധു എന്നതറിഞ്ഞുനന്നായി
അന്ധയല്ലാഞാനെന്നറീഅഭിഷേകം മുടക്കുവെന്‍
 

കേകയരാജതനൂജേകേവലം ഞാന്‍
ചൊന്നമൊഴിയാലെ വെടിഞ്ഞീടൊല്ലാ
ചെറ്റുംകണ്ടവര്‍ ചൊല്ലുകള്‍ കേട്ടു
 

കേകയാധീശകന്യാമാനസമ്മന്ഥാരാസാ
സാകമക്കോപമോടേ നിര്‍മ്മമന്ഥാനുകൂല്യാല്‍
ശോകമുള്‍ക്കൊണ്ടുകാമഞ്ചൊല്ലി നാള്‍മന്ഥാരാന്താം
കൈകയീരോഷമോടും രാമചന്ദ്രാഭിഷേകേ

സഖി നീ ചൊന്നതുകേട്ടു സകലവുമറിഞ്ഞുഞ്ഞാന്‍
സഹിയായി തൊട്ടുന്തന്നെ സന്തതം ചിന്തിക്കുംതോറും

വിശ്വസിച്ചു ഞാഞ്ചൊന്നതു വിശ്വാസമായിക്കേട്ടില്ലേ നീ
വിശ്വാസം വരുത്തുന്നുണ്ടുനിശ്ചയം നിന്നാണതവ

മന്ഥരേമനോഹരേകേള്‍കിന്ത്വഭിപ്രായം ചൊല്‍ചിത്തെ
സന്തതംരാമനുംമമഭരതനും ഭേദമില്ലെ
ചിന്തിയാതെ എന്നൊടേവം ഹന്ത! നീയും ചൊല്ലീടൊല്ലാ
ശശ്വദേവഞ്ചൊല്ലുവതുദുശ്ശീലതതന്നെതവ
 

ജലദകോമളാളകേ ജലജതുല്യലോചനേ
മാലതന്നതെന്തുമമകാലന്നല്ലതല്ലതവ
ബാലനായ നിന്‍റെസൂനുബാലേതസ്യദാസനാകും
 

നീലാളികോമളന്‍ ബാലനേഷമതിരാമചന്ദ്രന്‍
പാലിപ്പാനവനീതലംഭാരമൊഴിപ്പാനുംമതി
മൌലിവെപ്പതിന്നിവനുകാലമിതുതന്നെവേണം