രാജകുലാധിപ! കേൾക്ക മഹാത്മൻ!

രാജിതതരകീർത്തേ!
 

രാജമണേ! തവ പ്രജകൾ സുഖേന

വ്യാജമതല്ല വസിച്ചീടുന്നു
 

മന്നവ നിൻബലമഹിമകളോർത്താൽ

നിന്നൊടുസമനല്ലിന്ദ്രനുമധുനാ
 

കുന്തീസുതരെനിനച്ചിനി നിന്നുടെ

ചിന്തിതമെത്ര ജുഗുപ്സിതമോർത്താൽ
 

ഹന്ത ഭവാനെസ്സമരേ വെൽവാൻ

അന്തകരിപുവിനുമെളുതല്ലറിക
 

പാർത്ഥന്മാർക്കു സഹായം ചെയ്‌വാൻ

പാർത്താൽ കൃഷ്ണൻ മതിയായ്‌വരുമോ?
 

ഗോപികൾവസ്ത്രം മോഷ്ടിപ്പാനേ

സാരസായതനേത്ര! കേൾക്ക മേ വാചം

മാരസുന്ദരഗാത്ര!

ഭൂരിഗുണാംബുനിധേ ശൂരമകുടമണേ!
 

വീരനൃപതിതിലക വാരസുനതവര

ചാരുപദകമല മേരുസുധീര!
 

വണ്ടുകളതിവേഗം കാൺക മേ കാന്ത! തണ്ടലർമധുപൂഗം

ഇണ്ടലകന്നു മുദാ തെണ്ടിച്ചെന്നോരോദിശി
 

കണ്ടു രഭസതരമുണ്ടു പുരുജമദമാണ്ടു

വിചരതി വിരണ്ടു മുരണ്ടു
 

കുന്ദമുല്ലസിക്കുന്നു കേകികളിതാ നന്ദിയോടാടീടുന്നു

മന്ദവായു വീശുന്നു കന്ദർപ്പാധിചേരുന്നു
 

ഇന്നു മനസി മമ നന്നീയധരമധു

പ്രീത്യാ താവദ്വിദഗ്ദ്ധേ മഹിതമതിമുകുന്ദാഗജാജ്ഞാം പ്രഗത്ഭാം

ധൃത്വാ മൂർദ്ധ്നാഥ ദൂതേ കുരുവരനഗരം പ്രസ്ഥിതേ രന്തുകാമഃ

അദ്ധാ നാഗാധിനാഥോ ജിതരിപുനിചയഃ പ്രാപ്യ കേളീവനാന്തം

ബദ്ധാനന്ദം മഹാത്മാ ഖലു നിജരമണീമാഹ ദുര്യോധനോസൗ
 

 

പ്രീതിയോടിക്കഥ ദുര്യോധനനൊടു

ചൂതശരോപമ! പറവതിനായി

ദൂതനെയിന്നിഹ യാത്രയതാക്കി

ചേതസി കൗതുകമോടു വസിക്ക

നിന്തിരുവടി ചൊന്നതും സമ്മത-

മന്തരമില്ലതിനറിക മഹാത്മൻ
 

എന്തെങ്കിലുമൊരുവഴിയതു ദൈവം

ചിന്തിച്ചതുപോലെന്നിയെ വരുമോ?

നരവംശശിഖാമണിയാകും

കുരുപതി ദുര്യോധനനുടെ തനയൻ
 

സ്മരസമനാകിയ ലക്ഷണനവളുടെ

വരനെന്നിഹ ഞാൻ കൽപ്പിയ്ക്കുന്നു

രേവതീജാനേ! നീയരുളുന്നതു കേവലമെന്തെന്നാകിലുമിഹ മേ

ഭാവുകമെന്നു നിനച്ചു നിതാന്തം ദേവവരോപമ, വാണരുളുന്നു

മുന്നമേ ഞാനതറിഞ്ഞു സഹോദര, സുന്ദരവദന, വസിച്ചരുളുന്നു

നിന്നുടെ ഹൃദയമറിയാഞ്ഞത്രേ ഒന്നും പറയാഞ്ഞതുമറിയേണം

നന്ദതനൂജ നരകമുരാന്തക! നന്നിതു നിൻ വചനം

മുഗ്ധാംഭോജയതാക്ഷീം പരിഗതശിശുതാം സുന്ദരീനാമധേയാം

സ്നിഗ്ദ്ധാനന്ദാതിരേകാദഥ മുരമഥനോ ജാതു വീക്ഷ്യാത്മപുത്രീം

മുഗ്ദ്ധാംഗോ രേവതീശം ബഹുഭുജമഹസം സ്വാഗ്രജം സീരപാണീം

ദുഗ്ദ്ധാഭോരാശിശായീ ഗിരമിതി കരുണാസാഗരസ്തം ബഭാഷേ
 

 

സാരസായതാക്ഷിമാരേ, പോരുമിനി സല്ലാപങ്ങൾ

പാരാതെ ഖേദം ചേരാതെ
 

സുന്ദരാംഗിമണിമാരേ, മന്ദതയകന്നരികിൽ

വന്നാലും ഗീതം ചൊന്നാലും